Από το μυαλό μου περνάνε 100.567.987.093.123.435.840.134 σκέψεις. Σα τα πουλιά, έρχονται τυφλά, χτυπούν με δύναμη επάνω μου και μετά παφ πέφτουν κάτω νεκρές. Μου την ακουμπούν αυτή τη δύναμη. Η ένταση κάποια βράδια μου δημιουργεί αυπνίες αλλά τα πρωινά ξυπνάω από το φως του φθινοπωρινού ήλιου. Τις Κυριακές τον απλώνω στο μπαλκόνι μου όλη μέρα, μαζί με καφέ και γλυκιές μπουκιές από γλυκό. Το ένα βλέπεις δεν αναιρεί το άλλο κι οι αντιθέσεις είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι της ζωής μας. Αρχίζω να παρατηρώ και να αντιλαμβάνομαι. Να συνειδητοποιώ. Να τώρα, αυτό το κόκκινο σημείο εδώ, να ύστερα εκείνο. Είναι αυτά τα μικρά κι ασήμαντα που περνάνε σα δεδομένα στη ζωή μας, αλλά αν το καλοπροσέξεις είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Αρνητική ή θετική. Κι αν τα προσέξεις ακόμη περισσότερο ίσως μπορέσεις να τα ξεριζώσεις από μέσα σου. Γιατί οι σχέσεις είναι καθρέφτης. Είναι και επιβεβαίωση. Είναι και συμβιβασμός. Είναι και κουβέντα, και δούναι λαβείν, και τρυφερότητα, και συννενόηση και είναι και αγάπη, και έρωτας είναι..
Θέλω να με κοιτάς, και να βλέπεις εμένα..
Αυτό μόνο!
με το φεγγαρι αγκαλια
