Η πολιτική μας ζωή καταδυναστεύεται από ρεπορτάζ «μαϊμού», από τρομοκράτες «μαϊμού» (οι
πράκτορες με «αριστερές μεταμφιέσεις), από πολιτικούς «μαϊμού» (θορυβούν «λαϊκά» και «ηθικά» και εκτελούν αντιλαϊκές και βρώμικες «εντολές») και πολλά άλλα.
Τα Συνέδρια «μαϊμού» ήταν πάντα το αγαπημένο χόμπι των γραφειοκρατικών κομματικών μηχανισμών. Αποτύπωναν με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο τον εκφυλισμό των κομμάτων, την αφυδάτωση του ιδεολογικού και πολιτικού λόγου και τη δολοφονία κάθε ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου.
Ιδιαίτερα για την «αριστερά» τα Συνέδρια «μαϊμού» ήταν «τέχνη». Η σταλινική σχολή της πλαστογραφίας έδωσε τα μεγαλύτερα «δημιουργήματα»…
Η «αριστερά» μετέτρεψε το ανώτατο αυτό όργανο ενός επαναστατικού κόμματος, από όργανο πραγματικού δημοκρατικού διαλόγου, πολιτικών επεξεργασιών, αποφάσεων και οργάνωσης, σε δολοφονία κάθε ιδέας πολιτικής και οργανωτικής. Η μετάλλαξη, η αστική διάβρωση και αποσύνθεση της «αριστεράς» διαγράφεται και καταγράφεται καθαρά μέσα από τα «μαϊμουδίστικα» συνέδριά της…
Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία από τις ακραίες περιπτώσεις Συνεδρίων «μαϊμού». Ήταν το Συνέδριο ενός «Πύργου της Βαβέλ». Μια θεατρική παράσταση με πολλούς ηθοποιούς, με πλήθος κομπάρσων, με βροντώδεις λεονταρισμούς, με πολλές βροντές και αστραπές…
Παρόλα αυτά τα μπουμπουνητά, δεν έβρεξε…
Δεν άνοιξε μύτη…
Η αυλαία έκλεισε όπως είχε προδιαγραφεί από το σενάριο τέτοιων Συνεδρίων «μαϊμού»: Στην κυριαρχία της ηγετικής «φράξιας» (του Τσίπρα), καθώς και στη ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ των στρατηγικών και τακτικών της επιλογών, στη ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ του βοναπαρτίσκου Τσίπρα.
Οι λεονταρισμοί του Γλέζου, του Λαφαζάνη και των λοιπών, οι «άγριες» επιθέσεις τους εναντίον του Τσίπρα, καθώς και τα «επαναστατικά» πυροτεχνήματα που εκτοξεύθηκαν στο Συνέδριο, δεν ήταν παρά το αναγκαίο «άλλοθι» νομιμοποίησης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, το αναγκαίο θεατρικό τελετουργικό για τον εγκλωβισμό των αφελών…
Ένας «Πύργος της Βαβέλ» για να μην τιναχτεί στον αέρα δεν αρκεί ένας βοναπαρτίσκος, χρειάζεται ένας Βοναπάρτης του ιστορικού διαμετρήματος του Ανδρέα Παπανδρέου…
Το μεγάλο αυτό κενό το καλύπτουν πολλοί μικροί βοναπάρτες με τελετουργικούς λεονταρισμούς εναντίον του κυρίαρχου μικρού Βοναπάρτη: Έτσι μόνο διατηρείται η ΣΥΝΟΧΗ της Βαβυλωνίας…
Ο Γλέζος, ο Λαφαζάνης, τα απολειφάδια του ΔΗΚΚΙ καθώς και οι «συνιστώσες» δεν είναι δυνατόν να μην γνώριζαν ότι τέτοιου είδους Συνέδρια είναι «μαϊμούδες» που έρχονται να επικυρώσουν και να νομιμοποιήσουν την ηγετική φράξια…
Ιδιαίτερα ο Γλέζος, Λαφαζάνης, Μαντάς, είναι παλιοί και έμπειροι πολιτικοί «παράγοντες» και πολιντικάντηδες της «αριστεράς», είναι «βουτηγμένοι» μέσα στα καθεστωτικά παιχνίδια μέχρι το λαιμό και από την εποχή του βρώμικου 89.
Γνωρίζουν άριστα το παιχνίδι των εντυπώσεων και πολιτικών παραστάσεων. Βγαίνουν πυροβολούν στον αέρα, μιλάνε «επαναστατικά» και μετά όλα μέλι γάλα…
Για μας, η υποκρισία και ο πολιτικάντικος αμοραλισμός ΟΛΩΝ αυτών είναι χειρότερα από τον πολιτικό αμοραλισμό του Τσίπρα. Γιατί αν πίστευαν στις «ομοβροντίες» που έριξαν στο Συνέδριο, δεν θα έμεναν στο ΣΥΡΙΖΑ…
ΟΙ «ομοβροντίες» τους, όμως, ήταν για το θεαθήναι, οι γνωστές συνταγές που χρησιμοποιεί κάθε πολιτικάντης…
ΗΤΑΝ «ομοβροντίες» ενός τελετουργικού σκηνικού που ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ την κυρίαρχη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα…
Είναι το ίδιο με τις «ομοβροντίες» των «αριστερών» κομμάτων στη Βουλή (που παραμένουν ωστόσο ΕΝΤΟΣ Βουλής), «ομοβροντίες» που ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ όλα τα εγκλήματα της δωσίλογης κυβέρνησης…
Ας μην βάζουμε το δάκτυλο στο μάτι: ΟΛΟΙ αυτοί παίζουν στο ίδιο τερέν με τον Τσίπρα…
