Γράφει ο Ακρίτας
Επιστροφή στην πλατεία Κλαυθμώνος καθώς το διεφθαρμένο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα έχει αποδείξει και αποδεικνύει διαρκώς, ότι αξιοποιεί κάθε «παραθυράκι» του νόμου για να βολέψει τα δικά του παιδιά ή αυτούς που αναγκάζονται να του ζητήσουν βοήθεια. Και η νέα εκλογική πελατεία είναι οι... άνεργοι.
Σε ένα κράτος που για μικροκομματικούς και συντεχνιακούς σκοπούς δεν έχουν απολυθεί ούτε καν οι επίορκοι δημόσιοι υπάλλήλοι, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άρση της μονιμότητας. Θα είναι σαν ανοιχτή πρόσκληση στα βουλευτικά γραφεία. Το μόνο που θα λείπει θα είναι το κρεμασμένο στην πόρτα ταμπελάκι «αναλαμβάνουμε διορισμό και διατήρηση στο δημόσιο»!
Ένας σχολιαστής μας υπενθύμισε δύο περιστατικά που δείχνει τι εστί ελληνικό μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα.
Το 1988, αστυνομικός του κρατιδίου της Βρέμης στη Γερμανία σταματά το αυτοκίνητο του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, ρωτά τον οδηγό του αν είχε κάποιο ιδιαίτερο λόγο να τρέχει με 50 σε έναν δρόμο με όριο 30. Ο οδηγός ρωτά τον υπουργό αν υπήρχε λόγος, ο υπουργός λέει όχι και τότε ο αστυνομικός «κόβει ένα πρόστιμο» 250 γερμανικών Μάρκων, στον ανώτερό του προϊστάμενο. Την επομένη ημέρα στο τοπικό κοινοβούλιο, ο υπουργός υποβάλλει την παραίτησή του, η οποία δεν έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό του Κρατιδίου.
Ένα χρόνο νωρίτερα, στη Θεσσαλονίκη, ένας αστυνομικός, από απρονοησία ή αβλεψία, σταματά το αυτοκίνητο του έλληνα Υπουργού Δημόσιας Τάξης κου Α. Δροσογιάννη γιατί έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα , κατεβαίνει ο υπουργός και χαστουκίζει εν ψυχρώ τον «μπάτσο». Αν δεν ήταν μόνιμος θα τον είχε απολύσει και θα τον είχε χώσει και στη φυλακή. Κανείς δε μίλησε για παραίτηση.
Η οικονομική κρίση της χώρας συνδυάζεται με την ηθική, πνευματική, κοινωνική και πολιτική κρίση. Όταν μια πολιτική εξυπηρετεί τους περισσότερους, τότε δεν χρειάζεται να κρυφτεί το γεγονός του ποιον στηρίζει. Αντίθετα, όταν οι πολιτικές χρησιμεύουν στους λίγους, στους ξένους και ντόπιους τοκογλύφους, στη Διαπλοκή, στα άνομα συμφέροντα, τότε αυτή δεν μπορεί να εμφανιστεί με το πραγματικό της όνομα. Τότε καταβάλλεται προσπάθεια να αποκρυφτεί τόσο ο πραγματικός της χαρακτήρας, όσο και ότι υπάρχουν άλλες πολιτικές που μπορούν να αξιολογηθούν με διαφορετικά κριτήρια και να υλοποιηθούν με περισσότερο δημοκρατισμό.
Ας εφαρμόσουν πρώτα τον Δημοσιουπαλληλικό κώδικα, ο οποίος είναι πλήρης και νομοθετημένος και μετά ας μιλάνε κάποιοι πολιτικοί για την «άρση της μονιμότητας».
