«Κανένας καλός δεν χάνεται» λέει ο λαός και… μάλλον είναι αλήθεια! Από χθες ακόμη ένα επιφανές στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που μας οδήγησε διά της χρεοκοπίας στη λαιμητόμο του ΔΝΤ, τοποθετήθηκε «αξιοκρατικά» σε μια επίζηλη θέση με πολύ υψηλό μισθό!
Ο Χρήστος Παπουτσής, από υπουργός του «Εξπρές Σαμίνα» με τους 82 νεκρούς το 2000, μετετράπη σε
άρχοντα των δακρυγόνων και του καμένου κέντρου της Αθήνας τον Φεβρουάριο του 2012 και από χθες είναι ο εκπρόσωπος της χώρας μας στην Παγκόσμια Τράπεζα!
άρχοντα των δακρυγόνων και του καμένου κέντρου της Αθήνας τον Φεβρουάριο του 2012 και από χθες είναι ο εκπρόσωπος της χώρας μας στην Παγκόσμια Τράπεζα!
Μπορεί να μην εξελέγη ούτε βουλευτής στις τελευταίες εκλογές (και να χάσαμε το βαρύ σοσιαλιστικό του ύφος στις αγορεύσεις της Βουλής), αλλά ως παλαιοπασόκος διορίζεται σε μια καλή θέση, συνεχίζοντας να ζει με αλλότριους πόρους.
Αξιοποιώντας στο έπακρον τη θητεία του στην (ανύπαρκτη πλέον αλλά πανίσχυρη μεταδικτατορικά) ΕΦΕΕ, υπό τη σκέπη του ΠΑΣΟΚ, με συμμετοχή σε αρκετές «πορείες Πολυτεχνείου» κρατώντας την «αιματοβαμμένη σημαία», αναρριχήθηκε στα ύπατα αξιώματα της πολιτικής.
Το 1984 ο Ανδρέας Παπανδρέου τον περιέλαβε στο ψηφοδέλτιο του Ευρωκοινοβουλίου και από εκεί η εξέλιξη ήταν ραγδαία. Αφού (όπως λένε οι γνωρίζοντες) έμαθε αγγλικά στις Βρυξέλλες, έφτασε το 1995 να οριστεί επίτροπος για θέματα Περιβάλλοντος, Ενέργειας κ.λπ. (πήρε τη θέση του Γ. Παλαιοκρασσά), όπου (όπως είχε τότε γραφτεί) απέδωσε ελάχιστα και συγκέντρωσε τη χαμηλότερη βαθμολογία από όλους τους επιτρόπους.
Το 2000 ο Κ. Σημίτης τον διόρισε υπουργό Ναυτιλίας και συνέδεσε το όνομά του με τη ναυτική τραγωδία του «Εξπρές Σαμίνα», που στοίχισε τη ζωή σε 82 ανθρώπους. Τον έφερε στο προσκήνιο η συνεχής επανάληψη της φράσης «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο», αλλά τελικά το μαχαίρι αποκεφάλισε τον ίδιο, που έχασε τη θέση του λίγο καιρό αργότερα.
Οταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Παπουτσής ήταν από τους πρώτους «αντιρρησίες». Προέκυψε «αντιμνημονιακός» και από το βήμα της Βουλής κατακεραύνωσε τον Φίλιππο Σαχινίδη (συμπατριώτη του, Λαρισαίο), όταν έφερε προς ψήφιση τα πρώτα μνημονιακά μέτρα, λέγοντάς του «μήπως δεν έχεις καταλάβει σε ποια κυβέρνηση είσαι υπουργός;»
Ο Γ. Παπανδρέου τον όρισε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, αλλά ο Παπουτσής είχε άλλες βλέψεις. Ετσι, σε κάθε ευκαιρία πρόβαλλε ως «υποψήφιος αντάρτης», ώσπου ο Γ. Παπανδρέου, στον πρώτο ανασχηματισμό, τον έκανε υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Αίφνης, από «αντιρρησίας» μετετράπη σε κεντυρίωνα και με τους πραιτωριανούς των ΜΑΤ προσπάθησε «να επιβάλει την τάξη». Επί των ημερών του εφευρέθηκαν τα «κάγκελα» γύρω από τη Βουλή, οι «κυκλωτικές κινήσεις» της πλατείας Συντάγματος, οι «σποραδικές μάχες» με τους γνωστούς αγνώστους. Ολα αυτά, ως τις εκλογές του 2012, οπότε ο λαός της Α’ Αθηνών τον απέθεσε στο ράφι. Εκεί τον βρήκε ο Βενιζέλος και, για να «διεμβολίσει» το «παπανδρεϊκό» μέτωπο, τον ξεσκόνισε και τον έστειλε στην Παγκόσμια Τράπεζα, με καλό μισθό, οδηγό και τα γνωστά.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
