Και τώρα τρέχουμε; Τα τελευταία 24ωρα στην κυβέρνηση ανησυχούν ιδιαίτερα για την ξεκάθαρη πλέον τουρκική επιθετικότητα όπως αυτή εκφράστηκε και από τις δηλώσεις Νταβούτογλου.
Γνωρίζοντας προφανώς τι ζημιά έχουν προξενήσει οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριών ετών γνωρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό να βρεθούν μπροστά στην δύσκολη στιγμή “να πληρώσουν τον λογαριασμό για την ζημιά που έκαναν”.
Λογικά θα έπρεπε να έχουν ανασκουμπωθεί και να προσπαθήσουν να βρουν τους τρόπους με τους οποίους θα είμαστε απολύτως έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε κλιμάκωση επιχειρήσει η Τουρκία, αν την επιχειρήσει.
Στρατιωτικά έχει γίνει ότι πρέπει κι ότι μπορούσε να γίνει. Πολιτικά φοβόμαστε ότι έχουμε και πάλι να αντιμετωπίσουμε το γνωστό “σύνδρομο του προστάτη”. Πολλές και διαφορετικές κυβερνητικές πηγές έχουν αγκιστρωθεί στο “επιχείρημα” ότι “δεν θα προχωρήσει σε κλιμάκωση η Τουρκία, επειδή… δεν θα την αφήσουν οι Αμερικανοί”!
Δεν γνωρίζουμε αν η “επιχειρηματολογία” αυτή έχει να κάνει με πραγματική και αξιόπιστη ενημέρωση ή με “εκτιμήσεις” που βολεύουν το πολιτικό σύστημα.
Επειδή πολύ φοβόμαστε ότι πρόκειται για το δεύτερο καλό θα είναι εκτός από τις συνεχείς συσκέψεις για το πως θα αντιμετωπιστεί η τρόϊκα να γίνει και κάποια προετοιμασία για το τι κάνουμε οι “εκτιμήσεις” αποδειχτούν -όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις- φρούδες ελπίδες.
