Γενικώς, η κόντρα της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα λεγόμενα του Γ. Δραγασάκη περί χαρατσιών, μνημονίου και οικονομικής πολιτικής, πέρασε στα ψιλά. Δεν έγινε και τίποτε, αν και θα έπρεπε κανονικά να «πέσουν τα τσιμέντα». Όχι γιατί μίλησε μετά από καιρό ο «εξαφανισμένος» Γ. Δραγασάκης, αλλά για τα όσα είπε και στη συνέχεια για την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης διαστρεβλώνει τα λεγόμενά του.
Δεν έχει νόημα να μπούμε στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά στα όσα συμβαίνουν τελευταία στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου έχει δύο σοβαρά στελέχη που μπορούν να μιλήσουν για την οικονομική πολιτική με ρεαλισμό. Ξέρουν ότι οι ανεδαφικές ιδέες που ακούγονται κατά καιρούς, η επαναστατική γυμναστική των συνιστωσών και η εν γένει εμπρηστική ρητορεία δεν έχουν θέση στη σύγχρονη οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.
Πρόκειται για τους Γ. Δραγασάκη και Γ. Σταθάκη, στελέχη που αν μη τι άλλο ξέρουν από οικονομικά, σε αντίθεση με τους Τσίπρηδες, Στρατούληδες και λοιπούς Διαμαντόπουλους, Κουράκηδες κ.λπ.
Οι δύο οικονομολόγοι γνωρίζουν ότι οι ψευτοτσαμπουκάδες κατά της Ευρώπης, της Μέρκελ, του Μνημονίου είναι απλά για εσωτερική κατανάλωση. Είναι πεπεισμένοι ότι για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση πρέπει να συντάξει ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα στηρίζεται στις εξής παραδοχές:
1. Ότι η Ελλάδα χρωστά πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και στηρίζεται αποκλειστικά στα δάνεια που μας δίνουν οι ξένοι.
2. Ότι ο δανεισμός έχει και τις συνέπειές του και αυτές δεν είναι άλλες από τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Οι δανειστές έχουν το μαχαίρι, έχουν και το πεπόνι δηλαδή.
3. Ότι αν θέλει η Ελλάδα να δει άσπρη μέρα θα πρέπει να «μαζέψει» τα οικονομικά της, να αποκτήσει πλεονάσματα και φυσικά να πετύχει ένα νέο γενναίο κούρεμα που θα βοηθήσει στην αποκατάσταση των αδικιών.
4. Και τέλος, ότι πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει τους λεονταρισμούς, τα «Ολαντρέου», τον καταγγελτικό λόγο χωρίς όμως ουσία και προτάσεις. Ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του, να δώσει λύσεις που θα βασίζονται στην πραγματικότητα κι όχι σε «ότι καπνίσει του καθενός» που δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά οικονομικά.
Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στον ρεαλισμό, έχει γίνει εν μέρει αποδεκτή και από τον κ. Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι δε θέλει να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη και με τις συνιστώσες που ονειρεύονται μαοϊκές ή σταλινικές καταστάσεις. Δεν είναι καθόλου τυχαία η μεταμόρφωση του Τσίπρα κάθε φορά που βγαίνει από τα σύνορα της χώρας. Ένα «επαναστατικό» κόμμα, όπως θέλουν αρκετοί τον ΣΥΡΙΖΑ δε θα μιλούσε στο ΔΝΤ, δε θα δεχόταν να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις με «περίεργους» χορηγούς τύπου Σόρος ούτε θα «έσκυβε» το γόνυ στον Σόιμπλε.
Έτσι, λοιπόν, φαίνεται ότι υπάρχει κεντρική γραμμή προς τα σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να βγουν και να προλειάνουν το έδαφος για τη μεγάλη στροφή του κόμματος από την άκρα αριστερά σε πιο «κεντρώες» ή πιο ρεαλιστικές θέσεις.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βγήκαν την ίδια περίοδο οι Δραγασάκης και Σταθάκης να κάνουνδηλώσεις. Ο μεν πρώτος είπε ότι τα διάφορα χαράτσια δε θα καταργηθούν παρά μόνο σε ορισμένες κατηγορίες, όπως οι άνεργοι ή όσοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Είπε ότι θα το εξετάσουν μόνον για ορισμένες κατηγορίες πολιτών π.χ. άνεργοι περιορίζοντας το ακόμα περισσότερο, για την δε εισφορά αλληλεγγύης, ότι «θα ήταν ανεύθυνο να ισχυριστεί ότι καταργείται η εισφορά αλληλεγγύης χωρίς να την αντικαταστήσει με κάτι άλλο».
Σε ότι αφορά την περίφημη αποκατάσταση των συντάξεων, πριν μερικές ημέρες ο κ. Τσίπρας είπε ότι αυτό θα γίνει σταδιακά για να έρθει ο κ. Σταθάκης και να πει ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στο σταδιακά. Ζήσε Μάη μου δηλαδή…
Ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα οι υποσχέσεις περί κατάργησης του Μνημονίου με ένα άρθρο, περί αποκατάστασης όλων των αδικιών και άλλα τέτοια που στο λογαριασμό δεν «έβγαιναν» ούτε με σφαίρες. Και φυσικά ουδείς λόγος για έξοδο από το ευρώ που κάποτε ήταν στην ατζέντα της Κουμουνδούρου. Ο δε κύριος Σταθάκης είπε ότι είναι καλοδεχούμενες οι ξένες επενδύσεις.
Όλα αυτά έχουν γίνει αντιληπτά από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ και ήδη οι πληροφορίες λένε ότι κάποιοι έχουν «πάρει ανάποδες» με την κωλοτούμπα του Τσίπρα και των στελεχών του. Πιστεύουν ότι θα χάσουν τους αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και οι οποίοι ήλπιζαν ότι θα ξαναζήσουν το πάρτι στο δημόσιο τομέα.
Αναμένεται, λοιπόν, μεγάλο ντέρμπι όσο πλησιάζει η ώρα της δημιουργίας ενός κόμματος κι όχι καμιά 20αριά συνιστωσών που ο καθένας λέει ότι θέλει. Οι ασκήσεις ισορροπίας είναι δύσκολες για τον κ. Τσίπρα. Πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει; Με το ρεαλισμό ή με τον Διαμαντόπουλο και τους εξτρεμιστές;
