Οι σκέψεις για «φιλοΕυρωπαϊκό κόμμα» που εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να εμφανίζονται μέσα από τα διάφορα παπαγαλοειδή του κυβερνώντος κόμματος, επιβεβαιώνουν την αγωνία -των υπευθύνων για την κατάντια της χώρας- για την επόμενη ημέρα. Όμως, αυτή η επόμενη ημέρα φαίνεται πως έχει ήδη σχεδιασθεί και σε δεύτερο χρόνο (όποτε γίνουν εκλογές), θα συναντήσουμε συσπειρωμένες πολιτικές δυνάμεις κάτω από μία «φιλο-ευρωπαϊκή» ομπρέλα, με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο να «εγγυώνται» (πιασμένοι χέρι – χέρι) την θετική πορεία της χώρας και την παράλληλη πλεύση με την Ευρώπη.
Βέβαια, αυτό αποτελεί τον δεύτερο χρόνο αντίδρασης, αφού ως πρώτος χρόνος έχει ορισθεί η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, η «εξασφάλιση» επιπλέον προβλημάτων στον Έλληνα πολίτη μέσω μίας φιλικής προς την λαθρομετανάστευση πολιτικής, η μετάβαση σε καθεστώς μνημονίου και του ορυκτού πλούτου και η πλήρης καταρράκωση της αριστεράς στην Ελλάδα, μέσω χειρισμών που θα κινούνται μεταξύ παλιμπαιδισμού και εθνικού αυτοχειριασμού.
Το παρόν ενοχικό, διεφθαρμένο, αντισυνταγματικά κινούμενο σύστημα νιώθοντας πως οι εξελίξεις τρέχουν, είναι βέβαιο πως θα επιχειρήσει να σταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο στην θέση που του εξασφαλίζει το ναρκωτικό «εξουσία». Έτσι, σήμερα συσπειρώνεται, ανασυντάσσεται και προετοιμάζεται για την μεθεπόμενη "ισοδύναμη" μορφή του, αφού η επόμενη «μορφή» του έχει ήδη στηθεί καταλλήλως και αναμένει το πράσινο φως για να αναλάβει την εξουσία.
Εξάλλου, η πωλητική ολιγαρχία έχει πεδίο δόξης λαμπρόν μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της στην Ελλάδα. Υπάρχει πολύ υλικό για ξεπούλημα – χάρισμα στους «επενδυτές». Και μέχρι να δοθεί και η τελευταία πέτρα, κανείς τους δεν μπορεί να διανοηθεί πως θα στερηθεί την πρέζα της εξουσίας που παρέχει αφειδώς το… μεγάλο αφεντικό.
