Αποσπάσματα από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Καλαμάτα
Εγώ συμβιβασμούς με το παρελθόν δεν κάνω
Η Ελλάδα μπήκε σε κρίσιμη καμπή της Ιστορίας της. Πληρώνει μεγάλες και βαριές αμαρτίες του πολιτικού της συστήματος. Που τώρα καταρρέει κι αυτό.
Ο στόχος μας είναι απλός: Ενώ το ΠΑΣΟΚ, χρόνια τώρα, κολάκευε τα ελαττώματα του ελληνικού λαού, εμείς θα αναδείξουμε τις αρετές του. Και θα τον κάνουμε να πιστέψει ξανά στον εαυτό του και τις δυνάμεις του.
Το ΠΑΣΟΚ ανέκαθεν καλλιέργησε το λαϊκισμό και τη μισαλλοδοξία, ενώ τώρα καλλιεργεί το φόβο. Εμείς καλλιεργούμε την Αυτοπεποίθηση και την Ελπίδα.
Η νέα πραγματικότητα, όσο δύσκολη κι ανηφορική κι αν είναι, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε απαισιοδοξία. Ούτε σε εθνική κατάθλιψη. Άλλοι θα οδηγηθούν σε κατάθλιψη. Σε κομματική κατάθλιψη μπαίνει το ΠΑΣΟΚ! Σε εθνική απαισιοδοξία εμείς δεν μπαίνουμε!
Εμείς, αντίθετα, στόχο έχουμε μια νέα εθνική προσπάθεια:
– Πώς θα πετύχουμε την έξοδο από την κρίση μια ώρα αρχύτερα.
–Πώς θα μπούμε στο δρόμο της ανάπτυξης σε στέρεες βάσεις, με ανταγωνιστικότητα, μια ώρα αρχύτερα.
– Και πως στο μεταξύ θα μετριάσουμε τις συνέπειες της κρίσης στην ελληνική κοινωνία.
Γιατί μην κάνετε λάθος: το πρώτο και κορυφαίο μέλημα κάθε σκεπτόμενου Έλληνα σήμερα είναι η ανεργία των νέων Ελλήνων. Να βοηθήσουμε, λοιπόν, την ελληνική επιχείρηση, να αποτρέψουμε τα «λουκέτα», να σώσουμε όσες θέσεις εργασίας μπορούμε, να συγκρατήσουμε την άνοδο της ανεργίας.
Αλλά για να μείνουμε όρθιοι και για να δώσουμε Ελπίδα στον Ελληνικό λαό, πρέπει να τον πείσουμε ότι ξεπεράσαμε και τις δικές μας αδυναμίες και τα δικά μας ελαττώματα και τα δικά μας «βαρίδια». Ό,τι δηλαδή, μας κρατάει ακόμα πίσω. Ό,τι κάνει ακόμα τον ελληνικό λαό να δυσπιστεί.
Αυτό ακριβώς προχωράμε μέσα από το Συνέδριό μας.
Το πρόβλημά μας δεν είναι το ΠΑΣΟΚ και η μισαλλόδοξη προπαγάνδα του.
Όλα πείθουν ότι ο λαός την απορρίπτει.
Το πρόβλημα είναι να αλλάξουμε εμείς την εικόνα της παράταξής μας. Κι αυτό ήδη προχωράει. Και πρέπει να το επιταχύνουμε.
Η παλιά Νέα Δημοκρατία έκανε λάθη και τα πλήρωσε. Εδώ, όμως, φεύγουμε από το χθες, κάνουμε μια τομή στο χρόνο.
Και δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω τα πράγματα με το όνομά τους.
Η νέα Νέα Δημοκρατία μας ενώνει όλους και μας δεσμεύει όλους να κοιτάμε μπροστά και να πάμε την Ελλάδα μπροστά.
* Να έχουμε Σχέδιο, όταν οι άλλοι βολοδέρνουν πότε από δω πότε από κει.
* Να έχουμε υπευθυνότητα, όταν οι άλλοι λαϊκίζουν, γιατί άλλη πολιτική δεν ξέρουν.
* Να έχουμε ανατρεπτική αποφασιστικότητα, όταν οι άλλοι διστάζουν, κάνουν πίσω, επαναλαμβάνουν τα ίδια στερεότυπα, ή παραιτούνται απ’ όλα.
* Και να δίνουμε κουράγιο σε όλους τους Έλληνες, όταν οι άλλοι σπέρνουν το φόβο.
Γι’ αυτό κλείνοντας, θέλω να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου: Κάθε συνάντησή μου μαζί σας,
κάθε επαφή μου με την οργανωμένη βάση του κόμματος, αλλά και τους απλούς οπαδούς μας,
είναι για μένα έμπνευση και δύναμη. Δίπλα σας να ξέρετε ότι σφυρηλατώ μέσα μου την πεποίθηση
για όσα πρέπει να κάνω, για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρω. Και θα τις πάρω! Να μην έχετε καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Δεν γυρίζω απ’ άκρη σ’ άκρη όλη τη χώρα, για να παρίσταμαι τυπικά στις προσυνεδριακές διασκέψεις.
Είμαι εδώ για να σας ακούσω. Είμαι εδώ για να σας πω πως παίρνω τα μηνύματά σας. Είμαι εδώ για να σας διαβεβαιώσω πως οι ρήξεις και οι ανατροπές που ζητάτε θα γίνουν πράξη.
Στο τέλος της προσυνεδριακής διαδικασίας, που κορυφώνεται με το Συνέδριο, βρίσκεται η αφετηρία των μεγάλων ανατροπών, που απαιτείτε εσείς και η κοινωνία. Ανατροπές που θα ξαφνιάσουν! Σας το υπόσχομαι…
Ανατροπές που θα απαλλάξουν το κόμμα από τα βάρη και τα «βαρίδια» του παρελθόντος και θα του επιτρέψουν να ξανανοίξει τα φτερά του σε καθαρούς ουρανούς Ελπίδας, Αισιοδοξίας και Νίκης!
Γιατί η κοινωνία μας περνά δύσκολες ώρες. Οι πολίτες απογοητευμένοι αγωνιούν. Η νέα σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να δημιουργήσουμε με την κοινωνία και τους πολίτες, απορρίπτει τις γνωστές «λεπτές εσωκομματικές» ισορροπίες και τα φτιασιδώματα.
Η κοινωνία πια και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά απορρίπτουν την παλαιοκομματική λογική που θέλει να γίνουν τόσες αλλαγές, ώστε… τίποτε να μην αλλάξει! Ο λαός μας και ιδιαίτερα οι δικοί μας οπαδοί, δεν θέλουν απλώς, απαιτούν ρήξεις και ανατροπές. Ρήξεις με το χθες. Και ανατροπές όλων όσων μας παγιδεύουν στο χθες. Ας γνωρίζουν, λοιπόν, οι πάντες ότι το παρελθόν του καθενός κρίνεται.
Και «ισορροπίες» με το χθες δεν θα κάνω. Πάω μπροστά και κοιτάω το μέλλον. Και το πότε θα «κάνω ταμείο», θα το δείτε…
