ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ (αντί για τις “διαρροές” που θα διαβάσετε στα καθεστωτικά μέσα)
Ο Αθανασίου δεσμεύθηκε ότι θα συμπεριλάβει το σημαντικότατο σημείο, ώστε η συζήτηση να μην εξελιχθεί σε Βατερλω.
“Θα ψηφίσω μόνον εάν εισαχθούν ονομαστικά οι γενοκτονίες του Ελληνισμού και η γενοκτονία των Αρμενίων”
“Ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοσχέδια αλλά με πάταξη της νεοφιλελευθερης πολιτικής που δημιουργεί την εξαθλίωση”!
“Το υφιστάμενο πλαίσιο ήταν αρκετό και πρωτοπόρο για την αντιμετώπιση του φαινομένου”
Αυτά ήταν τα βασικά στοιχεία της ομιλίας Παυλόπουλου. Σε λίγο και οι υπόλοιπες τοποθετήσεις
από τα άλλα κόμματα ώστε να φανεί ποιός πιστεύει τι. Στην πραξη και όχι στα λόγια.
Από τα πρακτικά:
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, υπερψηφίζω επί της αρχής το σχέδιο νόμου, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, της αναδιατύπωσης του άρθρου 2 και ιδίως, της αναδιατύπωσης για τη συγκεκριμενοποίηση του ζητήματος, του τί εννοούμε γενοκτονίες. Δηλαδή, γενοκτονίες εννοούμε αυτές που έχει αναγνωρίσει η βουλή των Ελλήνων. Αυτές που έχει αναγνωρίσει ή πρόκειται να αναγνωρίσει και θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να το βάλουμε, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος συγκεκριμενοποίησης του συγκεκριμένου αντικείμενου. Η οποιαδήποτε αναφορά στην αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της γενοκτονίας προϋποθέτει, για να ήταν ασφαλής και απόφαση δικαστικού οργάνου, που θα εφήρμοζε σχετική απόφαση. Αλλά εκείνο που τονίζω είναι ότι θα δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα, διότι για γενοκτονίας όπως Αρμένιοι, όπως είναι το θέμα των Ποντίων και όπως είναι το θέμα των Ελλήνων του Πόντου, που βεβαίως όλοι ξέρουμε και ελπίζω να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν συνωστισμός – γενοκτονία ήταν – λοιπόν, για αυτό δεν μπορεί να υπάρξει και κάποια δικαστική απόφαση. Πώς θα εφαρμοστεί η διάταξη, λοιπόν, που ορίζει τί είναι η γενοκτονία; Άρα πρέπει να μπει ρητώς, ότι μιλάμε, όπως το είπατε και εσείς από την αρχή το υπονοήσατε – το υπονόησε ο κύριος Κουτσούμπας και άλλοι συνάδελφοί – ότι μιλάμε για τις γενοκτονίες εκείνες που αναγνώρισε η βουλή των Ελλήνων, ως τέτοιες και ξέρουμε ποιες είναι ή εκείνες που η βουλή των Ελλήνων επιφυλάσσεται να αναγνωρίσει στο μέλλον. Εύχομαι να μην χρειαστεί, αλλά ας έχουμε την ασφαλιστική δικλίδα. Αυτό είναι προϋπόθεση. Αυτή η αλλαγή ελπίζω να γίνει αύριο, κάποια στιγμή, δηλαδή, στην Επιτροπή, ώστε να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε για τα περαιτέρω και για την αναδιατύπωση κάποιων πραγμάτων.
Άρα, λοιπόν, ψηφίζω επί της αρχής – το τονίζω – και είναι προϋπόθεση αυτό της ενσωμάτωσης της διάταξης που αφορά στον προσδιορισμό των γενοκτονιών, όπως αυτές καθορίστηκαν από τη βουλή των Ελλήνων. Θα ήθελα όμως να προσθέσω και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ. Ψηφίζω επί της αρχής το σχέδιο νόμου, αλλά προβληματίζομαι για την ανάγκη, την οποία έχει προκύψει, να φέρνουμε τέτοια νομοσχέδια και να τα ψηφίζουμε. Γιατί εκεί πρέπει να στρέψουμε περισσότερο την προσοχή μας. Ορθά ελέχθη από τον κύριο Λοβέρδο και χαίρομαι που το λέει, ότι ο νόμος 927 του 1979 ήταν ένας νόμος σαφής και πολύ επαρκής. Ουδέποτε είχε τεθεί θέμα στην Ελλάδα και επειδή ως αρμόδιος Υπουργός είχαν χειριστεί το θέμα της απόφασης (;), μαζί με τον τότε Υπουργό δικαιοσύνης, το 2008, θέλω να σας πω το εξής. Όταν ετέθη στο συμβούλιο, γιατί είχε περάσει από το ΤΖΑΙ(;), το συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών και λοιπά, είχε περάσει σχετική απόφαση – πλαίσιο, η Ελλάδα θεωρούσε τότε και το είχε διακηρύξει ρητώς, ότι η νομοθεσία της – ναι το ψηφίσαμε και είπαμε ότι η νομοθεσία μας ήταν επαρκής, επαρκέστατη – και να θυμίσω και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ, το οποίο το είχαμε συζητήσει και υπό την άλλη σας ιδιότητα.
Η Ελλάδα, εθεωρούσε τότε ότι είχε διακηρύξει ρητώς, ότι η νομοθεσία της, ναι το ψηφίσαμε , είπαμε ότι η νομοθεσία μας είναι επαρκής. Επαρκέστατη. Και να θυμίσω και κάτι άλλο κ. Υπουργέ, το οποίο το είχαμε συζητήσει ξανά και με την άλλη σας ιδιότητα, μέχρι το 2010 – 2011, ουδείς μας είχε ενοχλήσει, ότι δεν είχαμε ενσωματωθεί με την απόφαση πλαίσιο. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ετούτος ο λαός και άλλοι λαοί, δεν έχουμε το μονοπώλιο της ευαισθησίας αλλά ιδίως ετούτος ο λαός, δεν είχε ξανά φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Πότε δημιουργήθηκε το ζήτημα για την Ελλάδα; Και γενικότερα και για άλλες χώρες της Ε.Ε., όταν το αυγό του φιδιού, ξαναγεννήθηκε. Όταν η ακροδεξιά, με τη μορφή ή τη λεοντή του φασισμού ή του ναζισμού, ή του νεοφασισμού ή του νεοναζισμού εμφανίστηκε και την ξαναείδαμε. Τότε προέκυψε το θέμα. Μην αυταπατόμεθα. Αυτή είναι η ουσία, η οποία μας οδηγεί σήμερα να υιοθετήσουμε αυτές τις διατάξεις. Αυτή η ακροδεξιά στροφή, για να αντιμετωπιστεί δεν είναι μόνο θέμα νόμου, είναι θέμα νοοτροπίας και ο ελληνικός λαός δεν είχε ποτέ τέτοια φαινόμενα, γι’ αυτό και δεν πιστεύαμε τίποτα ότι τόσες χιλιάδες που ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή, μπορούν να χαρακτηριστούν με οποιοδήποτε τρόπο ναζί ή φασίστες. Αυτά είναι φαινόμενα των καιρών, μπορεί να υπάρχουν κάποιοι λίγοι οι οποίοι είναι τέτοιοι αλλά πρέπει να δούμε ποιες πολιτικές είναι εκείνες που οδήγησαν στο να δημιουργηθούν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, τέτοιου είδους ακροδεξιές παραφυάδες.
Ξέρουμε πολύ καλά, ότι στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, πολύ περισσότερο από εμάς, τέτοια φαινόμενα όπως είναι στη Γαλλία, στην Ολλανδία, όπως είναι στην Ουγγαρία ακόμα και στην Αγγλία αρχίζουν να φαίνονται. 40% των ευρωπαίων πολιτών, αποκτούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αντιευρωπαϊκές τάσεις και μάλιστα με ακροδεξιά κατεύθυνση. Πώς θα φαινόταν, σε όλους εκείνους που υιοθετούν αυτές τις πολιτικές ένα ευρωκοινοβούλιο που θα μπορούσε να έχει κοντά στο 30%, δυνάμεις οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ρέπουν προς την ακροδεξιά ή αν θέλετε φλερτάρουν με την ακροδεξιά. Θα φτάνουν αυτές οι διατάξεις που ψηφίζουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα; Νομίζω πως όχι. Και αυτό πρέπει να το καταστήσουμε σαφές, όλες οι πολιτικές δυνάμεις καθένας από το δικό του μετερίζι, καθένας με την ιδεολογία του, αλλά πρέπει να το δούμε. Αντί να καθόμαστε εδώ, και να ψάχνουμε να βρούμε τη μικρή διάταξη εκείνη που θα καλύψει τις δικές μας ανησυχίες, μπορώ να πω, να ευχηθούμε να μην χρειαστεί να τις εφαρμόσουμε. Είναι καλύτερα ο νομοθέτης να έχει ένα ευρύ πλαίσιο, για τον δικαστή προκειμένου να μπορέσει να κινείται και να προσαρμόζεται στις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες που μπορεί, και αύριο να μην είναι οι σημερινές.
Γι’ αυτό το τονίζω, ναι υπερψηφίζω με την προϋπόθεση που είπα στην αρχή, αλλά καλύτερα είναι να προβληματιστούμε, ότι όλα αυτά τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που δεν ταιριάζουν στον ψυχισμό του έλληνα, θα ξεριζωθούν, όταν θα πάψουν να υπάρχουν κοινωνικές ρίζες οι οποίες τα επώασαν, τα δημιουργούν και ενδεχομένως, πράγμα που απεύχομαι να τα ενισχύσουν στο μέλλον και αυτό είναι ένας κοινός αγώνας, που πρέπει να γίνει όλων των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, αλλά και όλων των δυνάμεων στην Ευρώπη γενικότερα, που οραματίζονται μια Ευρώπη του πολιτισμού και της δημοκρατίας, όπως οι πατέρες που τη δημιούργησαν, και όχι μία Ευρώπη η οποία θυσιάζεται, στην προκρούστια μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής χωρίς διέξοδο και με πολλά ερωτηματικά. Ευχαριστώ κ.Πρόεδρε.
