Ἡ ἀπουσία δράσεως εἶναι αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖον ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς μας συχνὰ ἐξηγήσεις.Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερος πόνος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ βιώνει κάποιος γιὰ ὅσα δὲν ἔκανε.
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία γιὰ αὐτοὺς ποὺ διαβιοῦν γύρω μας, παρὰ μόνον γιὰ ὅσα τοὺς διέφυγαν.
Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀποτυχημένη στάσις ζωῆς, ἀπὸ αὐτὴν ποὺ τὰ ἄτομα κρύβουν αὐτὸν τὸν πόνο σὰν νὰ μὴν ὑπάρχῃ…
Ἴσως ἡ δράσις, ἡ κίνησις, ἡ πράξις νὰ ἐπιφέρῃ θάνατο.
Ἀλλά τί σημασία ἔχει;
Ἐάν δέν μπορῇς νά ἔχῃς μίαν τιμημένη ζωή κι ἕναν τιμημένο θάνατον, ποιός ὁ λόγος τῆς ὑπάρξεως;
Ἀλλά τί σημασία ἔχει;
Ἐάν δέν μπορῇς νά ἔχῃς μίαν τιμημένη ζωή κι ἕναν τιμημένο θάνατον, ποιός ὁ λόγος τῆς ὑπάρξεως;
Η αναποφασιστικότητα είναι ένα άστοχο στροβίλισμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων που δεν παίρνουν καμιά κατεύθυνση και μένουν παγιδευμένες μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό. Kαι ο πόνος για μια χαμένη ευκαιρία εξ αιτίας του φόβου μας να πάρουμε μια απόφαση, είναι πολλές φορές πιο μεγάλος από την απογοήτευση μιας αποτυχίας.
