Ομολογώ είμαι θυμωμένος. Όχι γιατί κινδυνεύει η δημοκρατία, ο Ελληνικός πολιτισμός, ή επειδή θα μείνουν συνάνθρωποι μου άνεργοι – κάποιοι φίλοι κιόλας. Δεν μου προκαλεί χαρά, αλλά η εξυγίανση του Ελληνικού δημοσίου πρέπει επιτέλους να γίνει πράξη και για να γίνει κάποιοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Είμαι και πεποισμένος ότι σκοπός της κυβέρνησης ήταν από την αρχή η ΕΡΤ να επαναλειτουργήσει. Θυμωμένος είμαι γιατί με αυτή την ενέργεια, ο Αντώνης Σαμαράς υπονομεύει και θέτει σε κίνδυνο την μεγάλη προσπάθεια στην οποία ο ίδιος πρωταγωνιστεί, για να σωθεί και να ορθοποδήσει η Ελλάδα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό, ειδικά σήμερα.
Στην Ελλάδα, η κατάργηση άχρηστων δημοσίων οργανισμών, η εξυγίανση των υδροκέφαλων και η απομάκρυνση του “λίπους” των αργόσχολων και υπεράριθμων υπαλλήλων του δημοσίου, αποτελεί την μάχη των μαχών για κάθε υγιώς και φιλελεύθερα σκεπτόμενο, κάθε πραγματικό εκσυγχρονιστή. Μια μάχη που έχει να δοθεί από τον καιρό της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εφόσον κανείς πολιτικός δεν την ήθελε και δεν τολμούσε καν να την διανοηθεί.
Είναι αυτονόητο, ότι το εγχείρημα θα έπρεπε να αναληφθεί με αποφασιστικότητα και καθαρότητα, χωρίς κανένα άλλο βαρίδι, σε μια χώρα που γαλουχήθηκε ολόκληρη για να ζει από το δημόσιο, η για να συναλλάσσεται με αυτό πλουτίζοντας εις βάρος των επόμενων γενιών. Μια τόσο σημαντική ατζέντα δεν θα έπρεπε να συνοδεύεται από καμία άλλη παράλληλη.
Το αυτονόητο όμως μπήκε στη άκρη. Ίσως λόγω της “μέθης” του “success story” που όντως ακούστηκε να σφυρίζει από μακρυά αλλά δεν πρόλαβε ακόμη να το νοιώσει κανείς, ίσως εξαιτίας του κλασσικού εγκλεισμού στον μικροκομματικό μικρόκοσμο, που ταλαιπωρεί όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις. Αντί η μάχη να δοθεί στο προνομιακό πλέον επίπεδο της εξυγίανσης του δημοσίου και του τερματισμού της απάνθρωπης αγκύλωσης όπου λίγοι φορολογούμενοι δουλεύουν για να πληρώνονται χιλιάδες που κάθονται, επιχειρήθηκε μέσω της ΕΡΤ να ξεκαθαρίσουν και άλλα ζητήματα όπως η αίσθηση του πολέμου από τους δημοσιογράφους της που κυριαρχεί στο επίπεδο του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, ή του επαναπροσδιορισμού της τρικομματικής συνεργασίας, που κυριαρχεί στο κομματικό επίπεδο.
Πόσο λάθος Θεέ μου… Όσο δίκιο κι αν έχουν αυτοί που δακτυλοδείχνουν τις απεργίες σε κάθε κυβερνητική επιτυχία, ή στα πισωγυρίσματα των βουλευτών ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ σε δύσκολα θέματα, δεν ξεκινάς να κλείνεις δημόσιο φορέα με την ΕΡΤ. Με ένα οργανισμό που όλη η Ελλάδα και η ομογένεια έζησαν μαζί χαρές και λύπες, που συνδέεται με τον πολιτισμό, τη δημοκρατία και την πολυφωνία, που την βλέπουν και σήμερα με τα μάτια τους να δουλεύει παρά τα πανθομολογούμενα προβλήματά της. Που θα βάλει απέναντι σου όλο τον δημοσιογραφικό κόσμο στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που θα σε θέσει στο στόχαστρο της παγκόσμιας διανόησης, που θα δώσει σε όλους, φίλους και εχθρούς, την ευκαιρία να λεν το μακρύ και το κοντό τους. Που θα προκαλέσει συναισθηματική φόρτιση και συζητήσεις περί δημοκρατίας, από την ώρα που η δημόσια τηλεόραση είναι ιστορικά στους πρώτους 2-3 στόχους κάθε προσπάθειας κατάλυσης της.
Δεν ξεκινάς από την ΕΡΤ όπου και η παρούσα κυβέρνηση ελέγχεται για διορισμούς και διαφθορά. Την ώρα μάλιστα που υπάρχουν τόσοι άλλοι οργανισμοί χωρίς αντικείμενο και τόσες χιλιάδες που αμείβονται χωρίς καν να πατάνε στη δουλειά τους. Και σίγουρα δεν ξεκινάς με αυτό τον τρόπο, με τελεσίγραφα ωρών, αμφίβολη συνταγματική νομιμότητα, χωρίς πλάνο για την αμέσως επόμενη μέρα, αλλά και βάζοντας να κουνάει το δάκτυλο ο πολιτικός της προϊστάμενος που ένα χρόνο τώρα δεν επιχείρησε καμία προσπάθεια εξυγίανσης. Η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, θα μείνει στην ιστορία ως μνημείο επικοινωνιακής αποτυχίας. Απέλυε από αέρος ανθρώπους, κατηγορώντας τους με τις βαρύτερες κουβέντες για πράγματα που ο ίδιος είχε πιο μεγάλη ευθύνη.
Η τακτική σοκ και δέους που ακολουθήθηκε, κάθε άλλο παρά τροφοδοτεί το αίσθημα της ασφάλειας, της σταθερότητας και της διακυβέρνησης από κάποιον που ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει. Τα συστατικά δηλαδή με τα οποία ο πρωθυπουργός μέχρι σήμερα κέρδιζε το στοίχημα. Σε ένα λαό που εδώ και χρόνια ταλαιπωρείται βλέποντας το βιωτικό του επίπεδο να κατρακυλά, απαιτείται να εκφράζεσε με στοργή και επίγνωση την ώρα που του δυσκολεύεις και άλλο τη ζωή του.
Η Ελλάδα είναι σε κρίσιμη καμπή. Εκλογές δεν σηκώνει. Ούτε και αντέχει μονοκομματική κυβέρνηση, ακόμη και εάν αυτή προέρχεται από την Νέα Δημοκρατία. Εδώ είναι που χάθηκε η μεγάλη εικόνα. Διότι η τρικομματική εξασφαλίζει την κοινωνική ανοχή σε επώδυνες αποφάσεις, παρά τα περιφερειακά της προβλήματα. Θα μπορέσει αυτό να το πετύχει μια καθαρά δεξιά κυβέρνηση ανάγκης, έχοντας το 65-70% του λαού εναντίον της; Εξαιρετικά δύσκολο κατά τη γνώμη μου. Το σενάριο από την άλλη επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να θυμίζει ταινία τρόμου.
Ασφαλώς και δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει ισπανική υποχώρηση. Θα είναι το ίδιο λαβωμένος ο πρωθυπουργός με το εαν επιμείνει στην λάθος απόφαση. Απαιτείται συμβιβασμός και δυο βήματα πίσω. Από όλους. Η ΕΡΤ πρέπει να επαναλειτουργήσει με μειωμένο προσωπικό και κόστη το συντομότερο. Σε διάστημα μίας-δύο εβδομάδων. Η κυβέρνηση να δείξει έμπρακτα ότι αντιλήφθηκε το βήμα παραπάνω που έκανε, διαφυλάσσοντας τον τρικομματικό χαρακτήρα της. Ίσως απιτηθεί και “ανθρωποθυσία” γι αυτό. Η αλαζονεία δεν είναι καλός σύμβουλος, ούτε και αρετή. Ειδικά από την ώρα που έχεις 1,5 εκατομμύριο ανέργους και μια γενιά χαμένη. Από την άλλη όμως, η Ελλάδα δεν αντέχει να μπει ξανά στον φαύλο κύκλο της ακυβερνησίας και της αβεβαιότητας. Η παρτίδα πρέπει να σωθεί, έστω και με απώλειες.
* Όσα αναφέρω σε αυτό το άρθρο, δεν αποτελούν “μετά Χριστόν προφητείες” αλλά ανάλυση όσων έλεγα δημοσίως από την πρώτη στιγμή
