Σταύρος Χριστακόπουλος
Η αγωνία της κυβέρνησης να σταθεί ακόμη μια φορά «κλαρίνο» στις απαιτήσεις των δανειστών και της τρόικάς τους αποτυπώνεται στη σπουδή της να προλάβει πάλι τις επιθυμίες τους. Άλλωστε ο
εκβιασμός για τη δόση των 2,8 δισ. ποτέ δεν σταμάτησε.
Ποτέ επίσης δεν υπήρξε ούτε νύξη για «χαλάρωση» του προγράμματος – αντιθέτως οι εξελίξεις στην Ιταλία δημιουργούν στους ευρωκράτες ανάγκη για επανάληψη και αύξηση των πιέσεων, ώστε να μην μείνει η παραμικρή υπόνοια ότι η Ιταλία ασκεί πίεση στο μοντέλο διαχείρισης της κρίσης.
Συνεπώς η πίεση για τις απολύσεις συνεχίζεται αυξανόμενη, με την κυβέρνηση να απεργάζεται όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια ώστε να επενδύσει «επικοινωνιακά» τις απολύσεις – ακόμη και βαπτίζοντας «παράνομους» τους υπό απόλυση υπαλλήλους, όπως έγραψαν το Σάββατο οι «6 Μέρες».
Κάπως έτσι οι «κλόουν» της τρόικας – και κυρίως της ευρωζώνης και της Γερμανίας – αποδεικνύουν ότι δεν σκοπεύουν να αλλάξουν ρότα.
Η κυβέρνηση λοιπόν είναι, στην πραγματικότητα, μόνη απέναντι:
● Στις αναπόφευκτες χιλιάδες απολύσεις από το Δημόσιο, παρά τα όσα λέει το κόμμα του Κουβέλη.
● Στην υστέρηση εσόδων και τα νέα μέτρα, τα οποία είναι απλώς θέμα λίγου χρόνου.
● Στις νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
● Στις πολυεθνικές, οι οποίες απαιτούν μείωση του κατώτατου μισθού στα 300 ευρώ αναδεικνύοντας το πραγματικό πρόσωπο αυτού που ο Σαμαράς αποκαλεί «ανάπτυξη».
● Στην εξευτελιστική «ντιρεκτίβα» (ταξιδιωτική οδηγία) της Κομισιόν προς τα στελέχη της με οδηγίες ασφαλείας για την παραμονή τους στην Αθήνα.
● Στην ανύπαρκτη ρευστότητα σε όλο το εύρος της οικονομίας.
● Στην παγιωμένη πλέον πανευρωπαϊκή πρωτιά στην ανεργία.
● Στην αύξηση της αγανάκτησης καθώς έρχονται κατασχέσεις και για χρέη έως 3.000 ευρώ, παρά το υποτιθέμενο «κυνήγι» των μεγαλόσχημων για να βρεθούν έσοδα.
● Στην επιβολή της θέλησης των Τούρκων και των Αμερικανών για τον μη καθορισμό ΑΟΖ χωρίς έγκριση της Άγκυρας και πλήρη επίβλεψη της Ουάσιγκτον.
● Στην προ πολλού εξαντλημένη κοινωνική αντοχή, καθώς, όπως επεσήμανε ο Σάββας Ρομπόλης, οι απώλειες εισοδήματος στην τριετία των μνημονίων έχουν φτάσει το 40%.
Κατόπιν τούτων ένα είναι βέβαιο: η κυβέρνηση αυτή θα πετύχει τον στόχο της.
Συνεπώς έχει απόλυτο δίκιο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει ότι «δεν θα χαρίσουμε σε κανέναν την επιτυχία που πρόκειται να έχει αυτή η κυβέρνηση».
Ναι, πράγματι. Μπορεί να ρωτήσει περί αυτού και τον προκάτοχό του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ – και προκάτοχο του Σαμαρά στην πρωθυπουργία – ο οποίος, κατά την είσοδό του στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, άκουσε κάμποσους να του φωνάζουν «Νάτος νάτος ο πρωθυπουργός».
Ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα τον έχει πάντα στην καρδιά του.
Κατόπιν τούτου είναι βέβαιο ότι τελικά κανείς δεν πάει – εντελώς – χαμένος. Ούτε καν ο... ΓΑΠ.
Γιατί, λοιπόν, να στερήσουμε την ελπίδα από τους κυρίους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη; Κάποτε θα αναγνωριστεί το τιτάνιο έργο τους – περί αυτού ας είμαστε όλοι βέβαιοι...
http://www.triklopodia.gr/2013/03/blog-post_1560.html
