Τίναγμα χαίτης είναι η ζωή που διάλεξες
Κι ατίθασης οπλής φθορά στο βράχο
Κι αφρός που χύνεται πικρός στου χαλινού το πρόσταγμα
Σπάσε του σάπιου ξύλου τον ορίζοντα
Και χίμηξε μονάχος σ όποιο λιβάδι
Που αγριολούλουδα κι ανθοί ευωδιάζουν
Και δέσε τ άρωμα βαρβάτη σάρκα
Στων μπουμπουκιών το δάγκωμα ξεσπώντας
Την τόση πείνα που σε στέγνωσε
Γιατί στ αφρατοχώραφα δεν άντεχες
Τις ήμερες δροσιές
Που ολόγλυκες μέλωναν το μαστίγι
Κι αχώνευτες τις χλόες ξερνούσες
Μ άγρια βία
Ο καλπασμός να σου δοθεί
Ο οξύς ιδρώτας
Και το βαθύ κυματοβλέφαρο του αγέρα
Τρέξε! Τρέξε μακριά!
Μόνο να αρνείσαι…….
Και χίμηξε μονάχος σ όποιο λιβάδι
Που αγριολούλουδα κι ανθοί ευωδιάζουν
Στων μπουμπουκιών το δάγκωμα ξεσπώντας
Την τόση πείνα που σε στέγνωσε
Τις ήμερες δροσιές
Που ολόγλυκες μέλωναν το μαστίγι
Κι αχώνευτες τις χλόες ξερνούσες
Μ άγρια βία
Ο οξύς ιδρώτας
Και το βαθύ κυματοβλέφαρο του αγέρα
Τρέξε! Τρέξε μακριά!
