Γράφει ο Πελασγός ο Μιλήσιος
Ώρες απ΄το ξημέρωμα της Τσικνοπέμπτης, δέχθηκα επίθεση από τον μπόγια των οκτώ!
Αυτή που δέχονται απαξάπαντες, που έχουν την ατυχία, να καθήσουν απέναντι από τον Ιεροεξεταστή, κάθε βράδυ αυτή την ώρα.
Σύμπαν το Ιερατείο στο “Μέγαρο”, για να τιμηθεί ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος.
Έχομε και μια ατυχία εμείς οι Έλληνες , όντες και κληρονόμοι πολιτισμού, που κανένας λαός δεν αξιώθηκε να τον μιμηθεί στις καλές του. Η ατυχία της μνήμης, που φέρνει συνειρμούς κύκλειους, αέναους, δηλαδή που άλλοτε σ’ανυψώνει σε ουράνια δώματα, και σε στιγμές σε γκρεμίζει στα τάρταρα της αθλιότητας.
Και με σφηνώθηκαν στο κεφάλι οι Θεσμοφοριάζουσες, εκδοχή αναπαλαιωμένη, με υλικά, πού σε πονεί και που σε σφάζει! Δηλαδή για γέλια και για κλάμματα. Μαζεύτηκαν εκεί, ακόμα και ο Εθνικός περιηγητής, ο Καθηγητής του Χάρβαρντ και του Κολούμπια, και για όσους δεν πήραν μυρουδιά για το πρόσωπο, η επεξήγησε δοθήτω, του Αντρίκου και Νικολάου ο κασίγνητος και της Μάργκαρετ ο κατάντι κληρονόμος.
Όλοι οι “συντελεστές” της Μεταπολίτευσης, που εσχάτως όλοι αυτοί τη μυκτηρίζουν, και κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να απεμπολίσουν ακόμη και την παρουσία τους σ’αυτές τις τέσσερις δεκαετίες της, συνωθούντο για την ιστορική φωτογραφία, σαν των μπουλουκιών με τους παληάτσους, που περιεφέροντο στην ελληνική επαρχία για…παράσταση.
Απ’τον έναν συνειρμό μέ στέλνει στον άλλον, αυτό το ανεμόεν φρόνημα του Σοφοκλή στην Αντιγόνη του, για τον ενδιάθετο λόγο κάνω συζήτηση μαζύ σου άγνωστε αναγνώστη, πριν αυτός βγεί με το τυπωθήτω. Και να τώρα, ένα απ’τα καλύτερα που διάβασα τον τελευταίο καιρό από ένα σχολιογράφο περιωπής, που ερήμην του αντιγράφω.
Περιγράφει ο θαυμάσιος αυτός Έλληνας με το ψευδώνυμο AnyparktOs, τον διαχρονικό Έλληνα και τους ομοίους του πολιτικούς που ταιριάζει μ’αυτούς που συνωστίσθηκαν στο “Μέγαρο”:
“ Όσο ο (πάλαι ποτέ) λιμασμένος Ελληνικός “Λαός” πίστευε στόν Χριστό, είχε κάτι καί τού κράταγε τά βάρβαρα ενδογενή του βρωμιάρικα ληστο-ένστικτα.
Από τότε (εσχάτως – 50 έτη), πού οι φωτισμένοι Ηγέτες του (καί οι διεθνείς συγκυρίες, όπως ΠΑΝΤΑ),
τού εξασφαλίσανε λούφα μάσα καί τζάμπα καλοπέραση καί φτηνή KOLESTON στίς Αρκουδο-κουρκούτισσες,
έχει αδερφέ μου ξασσαλώσει καί δέν τόν κρατάει μήτε ο Σατανάς, ο οποίος, Έλληνα ακούει καί σφραγίζει εσπευσμένως τά πορτοπαράθυρα τής Κολάσεως, μήν τυχόν καί μπή ο απείθαρχος εξυπνάκιας Έλληνας μέσα καί τού διαλύσει τό μαγαζί.
Ο Χριστός ήταν μιά λύση, γιά τήν Πατρίδα μας, από τό 1821.
Μόλις όμως, θεία βουλήσει, “απελευθερώθηκε” ο Αρκουδόγυφτος ελέω Ναυαρίνου, άρχισε τίς μαγκιές.
Ούτε ο Χριστός καί η Παναγία ΔΕΝ τόν αντέχουν πιά.“…
Μ’αυτά τα υπέροχα λόγια του ανώνυμου, αλλά κρυπτόμενου από ταπείνωση AnyparktOu Έλληνα, απλώνω την υπόθεση στις Θεσμοφοριάζουσες.
Λίγο ο “Αρκουδόγυφτος”, συνεργούσης και της ημέρας της Γυναίκας, (άλλο τούτο πάλι, για να ξεχασθούν οι Χριστιανικές μας γιορτές μάλλον) μέσα στον ποταμό των γιορτών του κάστανου, του βαμβακιού, της γλιστρίδας, και άλλων εκδηλώσεων, τον αποθέωσαν μετά τη γαλούχηση εξ Εσπερίας μετακένωση, στον Βαλκάνιο…μάγκα, ένα υβρίδιο έξαλλο και εξωνυμμένο που ο Αριστοφάνης τον παρουσιάζει γλίσχρο έως αηδίας.
Είναι μια σάτιρα που αναφέρεται στο πρόσωπο και τα έργα του Ευριπίδη με τη διαφορά, ότι εδώ θα αντιστοιχίσουμε πρόσωπα και καταστάσεις σημερινές.
Επενδύοντας στην αντιπάθεια του αρχαίου τραγικού για τις γυναίκες, τον εμφανίζει να αντιπαρατίθεται μ’αυτές κατά τη διάρκεια της μεγάλης τους γιορτής, των Θεσμοφορίων, της Γιορτής της Γυναίκας ανυποψίαστε…
Στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, ο Ευριπίδης, στέκει μαζί με έναν γέρο συγγενή του, τον Μνησίλοχο- λαό, έξω από το σπίτι του νεαρού τραγικού ποιητή, Αγάθωνα-Τσίπρα.
Ο Ευριπίδης- Συνείδηση, είναι πολύ ανήσυχος, γιατί όπως λέει στον Μνησίλοχο-λαό, οι γυναίκες που θα βρίσκονται μαζεμένες στη μεγάλη τους γιορτή, τα Θεσμοφόρια -Γιορτή της Γυναίκας- Μέγαρο, είναι αποφασισμένες να βρουν ένα τρόπο να τον καταστρέψουν, επειδή πιστεύουν ότι τις δυσφημίζει στα έργα του. Σκέπτεται πως ο μοναδικός τρόπος για να αποτρέψει τον κίνδυνο, είναι να στείλει στη Γιορτή έναν δικό του άνθρωπο, ντυμένο γυναικεία, για να τον υπερασπίσει.
Προς τούτο, ελπίζει να πείσει τον ποιητή Αγάθωνα-Τσίπρα. Αυτός όμως αρνείται, και ο γέρο Μνησίλοχος-λαός, αναλαμβάνει την δύσκολη αποστολή. Αφού ξυριστεί, ντυθεί γυναικεία, με ρούχα που πρόθυμα του δανείζει ο Αγάθωνας-Τσίπρας, και αποσπάσει όρκο από τον Ευριπίδη, Συνείδηση, πως αν κάτι δεν πάει καλά θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει, ο Μνησίλοχος-λαός θα πάει στο ναό της Δήμητρας θεσμοφόρου-Μέγαρο.
Εκεί θα ακούσει τις Θεσμοφοριάζουσες, που αποτελούν το Χορό της κωμωδίας, να κατηγορούν τον Ευριπίδη- Συνείδηση και να θέλουν να τον εξολοθρεύσουν, γιατί τους έχει κάνει μεγάλο κακό με τον τρόπο που τις παρουσιάζει στα έργα του.
Όταν πάρει τον λόγο ο μεταμφιεσμένος Μνησίλοχος-λαός, στην αρχή θα επιτεθεί με σφοδρότητα κατά του Ευριπίδη-Συνείδησης, αλλά μετά θα υποστηρίξει πως ο κατηγορούμενος δεν αποκάλυψε παρά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από τις δολοπλοκίες των γυναικών. Οι γυναίκες ακούγοντας αυτές τις απόψεις αρχίζουν να αγανακτούν, και να εφορμούν εναντίον του. Όταν εμφανίζεται ο Αθηναίος Κλεισθένης, με θηλυπρεπή εμφάνιση, λέγοντάς τους ότι κυκλοφορεί μια φήμη πως κάποιος άνδρας ντυμένος γυναικεία βρίσκεται ανάμεσά τους, υποψιάζονται τον Μνησίλοχο-λαό.
Η πλαστοπροσωπία αποκαλύπτεται και η θέση του γέροντα είναι δύσκολη. Ο Μνησίλοχος, λαός καταφεύγει σε διάφορα μέσα για να ειδοποιήσει τον Ευριπίδη-Συνείδηση. Απαγγέλλει στίχους παρωδώντας διάφορα έργα του τραγικού ποιητή, και αργότερα εμφανίζεται ο ίδιος ο Ευριπίδης-Συνείδηση, ντυμένος στην αρχή ως Μενέλαος- Κωνσταντίνος Καραμανλής, στοιχείο που παραπέμπει στην τραγωδία του Ελένη, και αργότερα ως Περσέας, στοιχείο παρμένο από την χαμένη του τραγωδία Ανδρομέδα.
Η αγωνία του Μνησίλοχου-λαού εν τω μεταξύ συνεχίζεται. Κατηγορείται για παραβίαση των ιερών τελετουργικών κανόνων και φρουρείται από έναν τοξότη-Τσίπρα ο οποίος τον έχει δεμένο σε μια σανίδα.
Ο Ευριπίδης-Συνείδηση προσπαθώντας να σώσει τον Μνησίλοχο-λαό πηγαινοέρχεται πολλές φορές, αλλάζοντας την εμφάνιση, κάνοντας τελικά στις γυναίκες, μια συμφέρουσα για όλους πρόταση: δεν θα τις δυσφημήσει στα έργα του, αν τον αφήσουν να απελευθερώσει τον δυστυχή γέρο,λαό. Οι γυναίκες δέχονται.
Με δόλωμα μια νεαρή αυλητρίδα που έχει φέρει μαζί του ο Ευριπίδης-Συνείδηση, ο τοξότης που φρουρεί τον Μνησίλοχο-λαό παρασύρεται έξω από την σκηνή, και μ΄ αυτήν την ευκαιρία ο Ευριπίδης- Συνείδηση και ο Μνησίλοχος-λαός γίνονται άφαντοι. Η κωμωδία τελειώνει με τους πανηγυρισμούς του Χορού και τα πειράγματα προς τον τοξότη- Τσίπρα που επιστρέφει και αναζητά τον εξαφανισμένο κρατούμενο, λαό…
Λέω, τι την ήθελαν την εκδήλωση, κοντά στη Γιορτή της Γυναίκας και μου χάλασαν τη διάθεση;
Ήρθε ακάλεστος ο Ευριπίδης με τον Αριστοφάνη, και μου συνταίριαξαν τις Θεσμοφοριάζουσες με τη Γιορτή της Γυναίκας και τη μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και έφτιαξε μια επιμειξία τέρας, για να μου θυμίζει τον “Αρκουδόγυφτο” του φίλου μου του AnyparktOs στην ΟΛΥΜΠΙΑ…
Αλλά ακόμα κι αν πρόσεχαν, θα πρόβαλλε πότε ο Σοφοκλής, πότε ο Αριστοφάνης, ενίοτε ο Αισχύλος με τον Ευριπίδη, άλλοτε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, πότε ο Μέγας Αθανάσιος, κι άλλη φορά ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός!
Όλοι τους Αυτοί, φαντάζουν εχθροί στους σκοπούς των θαμώνων των …”Μεγάρων”, στις σύγχρονες Θεσμοφοριάζουσες, που δεν πρόλαβαν να εξαφανήσουν δια παντός τον διαχρονικό Μνησίλοχο…
Πελασγός ο Μιλήσιος
Αυτή που δέχονται απαξάπαντες, που έχουν την ατυχία, να καθήσουν απέναντι από τον Ιεροεξεταστή, κάθε βράδυ αυτή την ώρα.
Έχομε και μια ατυχία εμείς οι Έλληνες , όντες και κληρονόμοι πολιτισμού, που κανένας λαός δεν αξιώθηκε να τον μιμηθεί στις καλές του. Η ατυχία της μνήμης, που φέρνει συνειρμούς κύκλειους, αέναους, δηλαδή που άλλοτε σ’ανυψώνει σε ουράνια δώματα, και σε στιγμές σε γκρεμίζει στα τάρταρα της αθλιότητας.
Από τότε (εσχάτως – 50 έτη), πού οι φωτισμένοι Ηγέτες του (καί οι διεθνείς συγκυρίες, όπως ΠΑΝΤΑ),
τού εξασφαλίσανε λούφα μάσα καί τζάμπα καλοπέραση καί φτηνή KOLESTON στίς Αρκουδο-κουρκούτισσες,
έχει αδερφέ μου ξασσαλώσει καί δέν τόν κρατάει μήτε ο Σατανάς, ο οποίος, Έλληνα ακούει καί σφραγίζει εσπευσμένως τά πορτοπαράθυρα τής Κολάσεως, μήν τυχόν καί μπή ο απείθαρχος εξυπνάκιας Έλληνας μέσα καί τού διαλύσει τό μαγαζί.
Ο Χριστός ήταν μιά λύση, γιά τήν Πατρίδα μας, από τό 1821.
Μόλις όμως, θεία βουλήσει, “απελευθερώθηκε” ο Αρκουδόγυφτος ελέω Ναυαρίνου, άρχισε τίς μαγκιές.
Ούτε ο Χριστός καί η Παναγία ΔΕΝ τόν αντέχουν πιά.“…
Επενδύοντας στην αντιπάθεια του αρχαίου τραγικού για τις γυναίκες, τον εμφανίζει να αντιπαρατίθεται μ’αυτές κατά τη διάρκεια της μεγάλης τους γιορτής, των Θεσμοφορίων, της Γιορτής της Γυναίκας ανυποψίαστε…
Στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, ο Ευριπίδης, στέκει μαζί με έναν γέρο συγγενή του, τον Μνησίλοχο- λαό, έξω από το σπίτι του νεαρού τραγικού ποιητή, Αγάθωνα-Τσίπρα.
Ο Ευριπίδης- Συνείδηση, είναι πολύ ανήσυχος, γιατί όπως λέει στον Μνησίλοχο-λαό, οι γυναίκες που θα βρίσκονται μαζεμένες στη μεγάλη τους γιορτή, τα Θεσμοφόρια -Γιορτή της Γυναίκας- Μέγαρο, είναι αποφασισμένες να βρουν ένα τρόπο να τον καταστρέψουν, επειδή πιστεύουν ότι τις δυσφημίζει στα έργα του. Σκέπτεται πως ο μοναδικός τρόπος για να αποτρέψει τον κίνδυνο, είναι να στείλει στη Γιορτή έναν δικό του άνθρωπο, ντυμένο γυναικεία, για να τον υπερασπίσει.
Προς τούτο, ελπίζει να πείσει τον ποιητή Αγάθωνα-Τσίπρα. Αυτός όμως αρνείται, και ο γέρο Μνησίλοχος-λαός, αναλαμβάνει την δύσκολη αποστολή. Αφού ξυριστεί, ντυθεί γυναικεία, με ρούχα που πρόθυμα του δανείζει ο Αγάθωνας-Τσίπρας, και αποσπάσει όρκο από τον Ευριπίδη, Συνείδηση, πως αν κάτι δεν πάει καλά θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει, ο Μνησίλοχος-λαός θα πάει στο ναό της Δήμητρας θεσμοφόρου-Μέγαρο.
Εκεί θα ακούσει τις Θεσμοφοριάζουσες, που αποτελούν το Χορό της κωμωδίας, να κατηγορούν τον Ευριπίδη- Συνείδηση και να θέλουν να τον εξολοθρεύσουν, γιατί τους έχει κάνει μεγάλο κακό με τον τρόπο που τις παρουσιάζει στα έργα του.
Η αγωνία του Μνησίλοχου-λαού εν τω μεταξύ συνεχίζεται. Κατηγορείται για παραβίαση των ιερών τελετουργικών κανόνων και φρουρείται από έναν τοξότη-Τσίπρα ο οποίος τον έχει δεμένο σε μια σανίδα.
Ήρθε ακάλεστος ο Ευριπίδης με τον Αριστοφάνη, και μου συνταίριαξαν τις Θεσμοφοριάζουσες με τη Γιορτή της Γυναίκας και τη μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και έφτιαξε μια επιμειξία τέρας, για να μου θυμίζει τον “Αρκουδόγυφτο” του φίλου μου του AnyparktOs στην ΟΛΥΜΠΙΑ…
