Μπροστά στη μεγάλη στροφή της υπερψήφισης του πιο σκληρού πακέτου μέτρων που ψήφισε ποτέ η χώρα το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται κατακερματισμένο, λεηλατημένο και με το ναδίρ αξιοπιστίας στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Η πληγή που άνοιξε η «λίστα Λαγκάρντ» και ο χειρισμός του Βενιζέλου επ’ αυτής ανέδειξε χρόνιες παθογένειες του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, ανέσυρε οσμές συναλλαγής και βύθισε στα Τάρταρα τα όποια λίγα ψίχουλα αξιοπιστίας είχαν παραμείνει ανέγγιχτα από τον τυφώνα της μνημονιακής πολιτικής.
Παρά τη φαινομενική ηρεμία, ο εσωτερικός θόρυβος για τους...
χειρισμούς του προέδρου του κόμματος δεν έχει σταματήσει, αφού βουλευτές και στελέχη θεωρούν ότι η στάση του Βενιζέλου απέναντι στο θέμα ήταν ερασιτεχνική και η αιτιολόγησή του παιδαριώδης. Ακόμα και η τελευταία του αμυντική στάση με τη συνέντευξη στην ΕΡΤ, ότι «προδόθηκε από την προσήλωσή του στη θεσμική λειτουργία του ελληνικού κράτους», σκόρπισε ακόμα μεγαλύτερη θλίψη στα στελέχη, που βλέπουν τον πρόεδρό τους να χρησιμοποιεί φτηνά κλισέ για να αποφύγει μια θαρραλέα αυτοκριτική, ότι απέτυχε να αντιμετωπίσει σοβαρά μια προσπάθεια δίωξης της φοροδιαφυγής την ώρα που οι μισθωτοί και συνταξιούχοι Έλληνες βυθίζονταν στη φτώχεια και την ανέχεια.
Βαθύ τραύμα
Οι πιο έμπειροι από τα πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκτιμούν ότι για πρώτη φορά τραυματίστηκε πολύ σοβαρά η ηθική πορεία του Βενιζέλου εντός του ΠΑΣΟΚ και από την ιστορία έμεινε μια σκιά, που δύσκολα μπορεί να την αποτινάξει. Η επιχείρηση να φορτωθεί με όλα τα βάρη ο προκάτοχός του Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν κρίθηκε επιτυχής ούτε καν ως ιδέα, αφού αυτός απομακρύνθηκε με την ψήφο των πολιτών από την ενεργό πολιτική και άμεσα αποδοκιμάστηκε στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις.
Στο κλίμα αυτό προστίθενται και όλες οι πληροφορίες που θέλουν το κόμμα να κατρακυλάει δημοσκοπικά φτάνοντας σε οριακή για την ύπαρξή του εκλογική απήχηση. Οι πληροφορίες αυτές δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερο κλίμα εσωστρέφειας και αυτοσχεδιασμού, ενώ η εντελώς χαλαρή ή ξεχαρβαλωμένη λειτουργία του κόμματος δεν μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες συσπείρωσης.
Απέναντι σ’ αυτό το κλίμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος προσπαθεί με συνεχείς συσκέψεις με τους συνεργάτες του να βρει διεξόδους. Η πρώτη αφορά στη συμφωνία που επιχειρεί να «κλείσει» ώστε να δεσμευτεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα για την εφαρμογή κομματικής πειθαρχίας στο θέμα της υπερψήφισης των μέτρων. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται να «σφραγιστεί» η όποια απόπειρα βουλευτή να καταψηφίσει τα μέτρα, έχοντας στο μυαλό του ότι θα εκμεταλλευτεί το μπάχαλο και δεν θα έχει συνέπειες.
Μια άλλη εισήγηση που έχει δεχτεί και μοιάζει να τη σκέπτεται είναι να επισπεύσει όσο μπορεί το συνέδριο που έχει ήδη εξαγγελθεί, ώστε να επιβεβαιωθεί η παρουσία του στην ηγεσία του κόμματος, να περάσουν στο περιθώριο οι αντιδράσεις και να δοθεί ένα σήμα στα τοπικά, περιφερειακά και κεντρικά στελέχη του κόμματος ότι όσοι ήταν να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ έφυγαν και το… μαγαζί μπορεί να κάνει μια νέα αρχή…
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιχειρεί - προφανώς προκειμένου να συγκρατήσει ψηφοφόρους - να πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κάτι περισσότερο από ένα κόμμα αξιωματούχων. Το ζήτημα όμως είναι ότι η μετάλλαξη του Κινήματος σε κόμμα αξιωματούχων έχει συμβεί εδώ και πολλά χρόνια. Οι τοπικές οργανώσεις είχαν ερημώσει εδώ και χρόνια και όλη η δύναμη είχε μεταφερθεί στους «στρατούς» των ηγετικών στελεχών, των βουλευτών, των συνδικαλιστών και των αιρετών εκπροσώπων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Από τη στιγμή που άρχισε η «σφαγή» των αξιωματούχων με τη ραγδαία απώλεια της εκλογικής και πολιτικής επιρροής του κόμματος, οι συνδικαλιστές κούνησαν μαζικά μαντήλι από το κόμμα και τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης άρχισαν να λοξοκοιτάνε προς άλλες πολιτικές κατευθύνσεις για να επιβιώσουν πολιτικά, η ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με γράμμα κενό.
Παρενέργειες
Έμπειρα στελέχη επισημαίνουν ότι σε μια περίοδο όπου επιχειρείται η πλήρης πολιτική άλωση του ΠΑΣΟΚ μόνο τα ηγετικά στελέχη και οι τοπικοί αξιωματούχοι θα μπορούσαν να κρατήσουν κάποιες δυνάμεις, ειδικά σε μια περίοδο πλήρους απαξίωσης του κόμματος και της διαδρομής του.
Μέσα σ’ αυτό το άνυδρο τοπίο, η διάλυση του κόμματος δεν έχει μόνο εσωτερικές παρενέργειες, αλλά και στην κυβερνητική συνεργασία και τη σχέση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Η τροπή που πήρε η υπόθεση Λαγκάρντ αποσταθεροποίησε πλήρως τις υπόγειες διεργασίες διαλόγου με τη ΔΗΜΑΡ, αφού τα στελέχη του συνειδητοποίησαν ότι δύσκολα το ΠΑΣΟΚ με τις κυβερνητικές του αμαρτίες θα ανακάμψει και έκλεισαν τις διόδους ενδεχόμενης συνεργασίας για τη συγκρότηση κεντροαριστερού πόλου. Πολλά στελέχη της ΔΗΜΑΡ έχουν δεύτερες σκέψεις, θεωρώντας ότι μπορεί να αποτελέσουν τον βασικό πυρήνα ανασύστασης της Κεντροαριστεράς, φροντίζοντας να διατηρήσουν ένα ψύχραιμο προφίλ και μια σταθερή μεταρρυθμιστική δύναμη που δεν έχει το άγχος της επιβεβαίωσης, τις κυβερνητικές αμαρτίες και την πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ.
Οι σχέσεις δοκιμάστηκαν και από την άρνηση του Φώτη Κουβέλη να μπει στο φωτογραφικό κάδρο με την Άνγκέλα Μέρκελ, παρά την έντονη πίεση του Βενιζέλου να παραστεί στις συζητήσεις.
Με τον Αντώνη Σαμαρά και τη Ν.Δ. τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία για την κυβερνητική συνεργασία και δεν ξεχνούν ότι ξεκίνησε το αντιμνημονιακό μέτωπο συμβάλλοντας στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Γι’ αυτό και καθημερινά σημειώνονται τριβές και μια «δυσανεξία» απέναντι στις κινήσεις Σαμαρά.
Αυτό φάνηκε και από τις χτεσινές διαρροές γύρω από τα αποτελέσματα της επίσκεψης Μέρκελ, όπου έμμεσα το ΠΑΣΟΚ μας είπε αυτό που καταλάβαμε όλοι: ότι ήταν «μάπα το καρπούζι». Επρόκειτο για μια επίσκεψη με επικοινωνιακό στόχο την προεκλογική Γερμανία και το πολιτικό προφίλ της Μέρκελ. Το αστείο είναι ότι πίσω από την ενόχληση του ΠΑΣΟΚ κρύβεται η σιγουριά Βενιζέλου, ότι αν εμπλεκόταν ο ίδιος θα υπήρχαν αποτελέσματα…
"Το Ποντίκι"http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2012/10/to_14.html
