Σὰν γέννημα καὶ θρέμμα αὐτῆς τῆς πόλης, σὰν ἕνας Θεσσαλονικιὸς ποὺ μεγάλωσε στὶς γειτονιὲς τῆς Κασσάνδρου, τοῦ μαρμαρένιου Διοικητηρίου, τῆς Ὀλύμπου, τῆς παλιᾶς Πρίγκηπος Νικόλαου,
τοῦ Φαλήρου καὶ τῆς Βασιλέως Γεωργίου, αἰσθάνομαι τὸ λιγότερο ντροπὴ νὰ βλέπω πὼς ἡ ἀποκορύφωση τῶν ἑκατοντάχρονών της ἀπελευθέρωσης ἔγιναν μὲ συνοδεία 2000 ἀστυνομικῶν καὶ μὲ τὴν πλήρη ἀπουσία τοῦ λαοῦ αὐτῆς τῆς πόλης.
Λὲς καὶ οἱ γιορτὲς ἔγιναν ἀποκλειστικὰ γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ κατεστημένο ποὺ μᾶς ὁδήγησε στὴν τροϊκανικὴ συμφορά. Ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης, μὲ ἕνα πρωθυπουργὸ ποὺ ἀποδείχτηκε ὁ μεγαλύτερος χαμαιλέοντας τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς ἱστορίας, (ζήλεψε ἀκόμα καὶ τὸν ΓΑΠ), μὲ ἕνα πολιτικὸ σύστημα ποὺ καθημερινὰ ἐπιβεβαιώνει ξεδιάντροπα τὸν ρόλο του σὰν μία συμμορία ἀνικάνων καὶ ἐθνόπροδοτων,
μὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς χειροτέρους δημάρχους τῆς ἱστορίας τῆς πόλης, ποῦ ἐνδιαφέρεται περισσότερο γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους γιὰ τοὺς τουρκολάγνους παρὰ γιὰ τὰ σκουπίδια ποὺ ἔχουν γίνει μόνιμο γραφικὸ εἶδος τῆς Θεσσαλονίκης, μὲ ἕνα μετρὸ ποὺ....
λιμνάζει ἐδῶ καὶ χρόνια καταστρέφοντας κάθε προσπάθεια οἰκονομικῆς ἀνόρθωσης τῆς πόλης, μὲ ἕνα κόσμο ποὺ ἀπεγνωσμένα προσπαθεῖ νὰ ἐπιβιώσει μέσα στὴν ἀλλεπάλληλη θύελλα τῶν «σωτήριων» μέτρων ποὺ τὸν βουλιάζουν ἀκόμα περισσότερο, μόνο ἀπελευθέρωση δὲν θυμίζει.
Τέτοια Θεσσαλονίκη δὲν τὴν εἴχαμε ὀνειρευτεῖ, δὲν τὴν εἴχαμε καν φανταστεῖ.
Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῆς ἀπελευθέρωσης χωρὶς κόσμο παρὰ μόνο μὲ τὶς φανφάρες, τὰ ἀκριβὰ κουστούμια καὶ τὰ ΜΑΤ νὰ φυλάγουν τοὺς ἐπισήμους. Ἀναρωτιέμαι ἂν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ποῦ σὰν ἐπίσημοι κατέκλυσαν τὸν ἅγιο Δημήτριο, στὶς 26/10, εἶχαν κάποια ἐπίγνωση τοῦ ρεζιλέματος ποῦ γιὰ πρώτη φορὰ ἦταν τόσο ἔντονος στὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις αὐτῆς τῆς χιλιὸ βασανισμένης πόλης ;
Μεγαλώνοντας μέσα ἀπὸ πολλὰ Θεσαλονικιώτικα στέκια καὶ γνωρίζοντας χιλιάδες συμπολίτες μου, εἰλικρινὰ θέλω νὰ τοὺς ἐκφράσω τὴν μεγάλη μου ντροπὴ γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ ρεσιτὰλ ὑποκρισίας. Ἡ πόλη αὐτὴ δὲν γιόρτασε τὰ ἑκατοντάχρονά της ἀπελευθέρωσής της, ἀλλὰ τὴν ὑποκρισία αὐτῶν ποὺ τὴν ἔφεραν σὲ αὐτὸ τὸ χάλι.
«Ἡ Σαλονίκη ποῦ 'σβηνε μὲ τοῦ καιροῦ τὸ διάβα. Καντήλι ποὺ τρεμόφωτο γιὰ λάδι λαχταρᾶ ἀπὸ βραδὺς κοιμήθηκε δυστυχισμένη σκλάβα καὶ τὴν αὐγουλὰ ξύπνησε ἀρχόντισσα κυρά».
Αὐτὰ μαθαίναμε ἐμεῖς στὸ 53ο δημοτικὸ σχολεῖο τῆς Κασσάνδρου, πρώην τουρκικὸ ἀρχοντικό.!!!!!!
http://georgekaragiannis.blogspot.gr/2012/10/1912-2012.html
