Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Η χώρα οδηγείται σε εκλογές με έναν πρωτοφανή τρόπο. Οι πολίτες, όσοι τελικά φτάσουν στην κάλπη, θα ψηφίσουν μέσα σε μια θάλασσα φόβου. Φόβο για το πότε, λόγου χάρη, θα σταματήσει η κατρακύλα της οικονομίας μας. Φόβο για το πότε και εάν θα πάμε ή όχι στη δραχμή. Φόβο για το πότε θα χάσουν την δουλειά τους, όσοι ακόμη εργάζονται. Όσοι δε από τους υποψήφιους υπόσχονται ανερμάτιστα και χωρίς φόβο, με γνώμονα την (με λόγια μόνο) προσδοκία για καλύτερες μέρες, θα βρεθούν προ γιγάντιων εκπλήξεων. Οι ψηφοφόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, μετά τη φωτιά στην «αυλή του γείτονα», είναι η δική τους σειρά να πάρουν και οι ίδιοι πυρκαγιά.
Κάτω από αυτή την απειλή και τον φόβο της μεγάλης καταστροφής, οι Έλληνες θα
ψηφήσουν εκείνον που θα μπορέσει να διαχειρισθεί καλύτερα αυτούς που μας δάνεισαν και όχι αυτούς που απλά μας έταξαν, ή που απλά μας έκλεισαν και πάλι το μάτι. Το σκηνικό στη χώρα μας είναι ασταθές και υπέρ-ρευστό. Η Ελλάδα έγινε δυστυχώς μοναδική παγκόσμια περίπτωση. Το κράτος μας είναι χωρίς δομές, χωρίς λειτουργούσα κρατική μηχανή. Για παράδειγμα, η Ιταλία με τις πάμπολλες κυβερνήσεις και την ισχυρή κρατική μηχανή συνεχίζει να «δουλεύει». Επίσης, το Βέλγιο, που δεν έχει κυβέρνηση εδώ και δύο περίπου έτη, συνεχίζει να παράγει χάρις στον ισχυρό κρατικό κινητήρα.
Στην Ελλάδα όμως, κουμάντο κάνουν τα συνδικάτα (τύπου ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ) που συνδιοικούν με τις διοικήσεις. Που και αυτές, εξυπηρετούν τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. Φαύλος κύκλος. Η Ελληνική πραγματικότητα των ¾ αποτυπώθηκε «στιγμιαία» με τον συνταρακτικό θάνατο του Έλληνα φαρμακοποιού στο Σύνταγμα. Όσοι δε άκουσαν κάποιες ατυχείς μετέπειτα δηλώσεις κάποιων συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων, έφριξαν. Πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι πράγματι κάποιοι πολιτικοί ταγοί! Πώς ωστόσο στο καλό, να καταλάβει ο «έρμος» ο χορτάτος πολιτικός τον φοβισμένο και νηστικό πολίτη; Αφού ο ίδιος ζει στην «δική του» Ελλάδα: με γεμάτους τους τραπεζικούς του λογαριασμούς και με γεμάτο το τραπέζι από τα «κλεμμένα» των πολιτών.
Οι φοβισμένοι πολίτες ζητούν αίμα και φυλακίσεις ταγών, για την σημερνή κατάντια τους. Οι ίδιοι αγανακτούν και όντως μισούν ιδιότυπα όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες που, ενώ είναι αυτοί οι ίδιοι που τους οδήγησαν στην τωρινή κατάσταση, τώρα, ξανά, οι ίδιοι αποτυχόντες άνθρωποι υπόσχονται και πάλι στους πολίτες ότι ξανά …θα τους σώσουν! Το ζωντανό θέατρο του παραλόγου. Οι πολιτικοί του ΔΝΤ και της χρεοκοπίας, που δεν βγήκαν στην άκρη του πολιτικού δρόμου για να τους «προσπεράσουν» κάποιοι άλλοι, σήμερα μιλούν για ανανέωση και για ένα νέο ξεκίνημα: με τους ίδιους ωστόσο και πάλι παρευρισκόμενους φθαρμένους και διεφθαρμένους ταγούς.
Αυτά τα πολιτικά τερατουργήματα βλέπουν και αναλύουν οι δανειστές μας, που τους κάνουν να ομιλούν και να εξετάζουν τις πιθανότητες μιας επερχόμενης κοινωνικής έκρηξης των Ελλήνων. Ευρωπαίοι και οι Έλληνες λυγίζουν από φόβο. Ο καθένας τους όμως για διαφορετικό λόγο. Οι Ευρωπαίοι γιατί δεν βλέπουν σημάδια ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας. Οι Έλληνες γιατί δεν βλέπουν σημάδια αντίληψης της σημερινής κατάστασης και της «εθελοντικής απόσυρσης» των αποτυχημένων πολιτικών τους ταγών. Με την προφανή πολιτική ένδεια, το πολιτικό μας σύστημα αμφισβητείται πλέον συθέμελα. Με την ραγδαία μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, υπάρχει γενικευμένη αμφισβήτηση των σημερινών πολιτικών στελεχών. Μετά τις εκλογές, χωρίς ένα νέο «Ελληνικό Σχέδιο Μάρσαλ», πολλών δισ. ευρώ, η Ελλάδα θα βρεθεί από τον ακατέργαστο έως σήμερα φόβο στο μεταξύ μας εκρηκτικό αιματοκύλισμα.
http://olympia.gr/
