ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ… ΣΥΣΤΑΣΗ ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ ΝΑ “ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ”!
Από τις 21 ως τις 31 Μαρτίου, εκδικάζεται η προσφυγή των Σκοπίων εναντίον της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Οι Σκοπιανοί μας κατηγορούν για παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας Ελλάδας-ΠΓΔΜ, που υπεγράφη το 1995.
Μας καταλογίζουν λοιπόν οι Σλάβοι Σκοπιανοί, τους οποίους κακώς «στήριξε» η ελληνική κυβέρνηση το 2001, όταν μαινόταν ο πόλεμος με τους Αλβανόφωνους, ότι με το βέτο που έθεσε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 στο Βουκουρέστι, παραβιάστηκε η Ενδιάμεση Συμφωνία, που προέβλεπε η Ελλάδα να μη θέσει προσκόμματα στη διαδικασία ένταξης της χώρας τους στους διεθνείς οργανισμούς. Είναι έτσι;
Τι έγινε στην πραγματικότητα
Η Ελλάδα απείλησε με βέτο το 2008. Στην ουσία όμως, το δικαίωμα αρνησικυρίας δεν ασκήθηκε, καθώς ενώπιον της προοπτικής και της ταπείνωσής της, η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους έκανε πίσω και στο τέλος ελήφθη ομόφωνη αρνητική απόφαση, στη βάση της συμμαχικής αλληλεγγύης. Προσέξτε: ομόφωνη. Φυσικά, υπήρξε παρασκήνιο, με το Παρίσι αλλά και άλλους να κινούνται πολύ επιθετικά υπέρ των ελληνικών θέσεων, «διευκολύνοντας» την Αθήνα. Οι Σκοπιανοί από την πλευρά τους, επικαλούνται δημόσιες τοποθετήσεις του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και της τότε ΥΠΕΞ Ντόρας Μπακογιάννη, όπου γίνεται αναφορά σε βέτο…
Εδώ, υπάρχει ένα σημείο, όπου αποδεικνύεται ότι στην εξωτερική πολιτική, δεν χωρούν «ευγένειες», όταν ο αντίπαλος καθίσταται επιθετικός και θρασύς. Όπως επισήμανε σωστά και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ Γρηγόρης Δελαβέκουρας στην ενημέρωση των διπλωματικών συντακτών, αν κάποιος παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία, αυτός ήταν τα Σκόπια, με την προσπάθεια «αρχαιοποίησης» της ιστορίας τους, που κατέληξε στην οικειοποίηση ιστορικών συμβόλων του Ελληνισμού. Κάτι που επισήμανε πρόσφατα και off the record, ο διαπραγματευτής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς… Εκεί «κολλάει» και η όποια λύση ή «λύση».
Η ταμπακέρα
Αναρωτιέται λοιπόν ο οποιοσδήποτε: γιατί προσέφυγαν τα Σκόπια στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και δεν προσέφυγε η Ελλάδα; Ο Κώστας Καραμανλής, τους απείλησε με βέτο τους γείτονες και τους τιμώρησε και μάλιστα σκληρά. Οι Αμερικανοί δεν του το συγχώρησαν ποτέ και το τι ακολούθησε, το γνωρίζουμε.
Από εκεί και πέρα: οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όμως των περιόδων 1995-2004, γιατί δεν προσέφυγαν στη Χάγη, κατά της προσπάθειας οικειοποίησης των εθνικών μας συμβόλων, τη στιγμή μάλιστα που στην ιστορία αυτή τα δίκαιά μας είναι εξόφθαλμα, είναι αναμφισβήτητα και χαίρουν της στήριξης ΟΛΩΝ των επιφανών ακαδημαϊκών του κόσμου;
Καιρός να αλλάξουμε ρότα
Στην εξωτερική πολιτική, δεν υπάρχουν περιθώρια για «ευγένειες», ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος αποθρασύνεται. Οι ενδοτικές και εθνομηδενιστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αντί να «πωλούν» ανόητα «ειρήνη και συνεργασία» στα Βαλκάνια, όφειλαν να αποτρέψουν με επιθετικό τρόπο την όποια δυσμενή εξέλιξη.
Αντί να μιλούμε για τις δεκάδες χιλιάδες των Ελλήνων μειονοτικών οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι στα Σκόπια, υποκείμενοι μάλιστα σε περιοδικές εκστρατείες αφελληνισμού των ονομάτων τους, αντί να στηλιτεύσουμε την οικειοποίηση των ιστορικών μας συμβόλων, αντί να καταγγείλλουμε τον ανιστόρητο αλυτρωτισμό των σλαβόφωνων, έτειναν (οι των κυβερνήσεων Σημίτη) «χείρα φιλίας».
«Νόμιζαν» κάποιοι τότε, ότι οι ελληνικές επενδύσεις στα Σκόπια αρκούσαν για να «αμβλύνουν» τα οξυμένα πνεύματα. Και το «νόμιζαν», το πληρώνουμε. Λες και τα σουπερμάρκετ θα έκαναν τη διαφορά! Για πόσο ακόμα θα πληρώνουμε τις «ορθολογιστικές» ή «εκσυγχρονιστικές» ή «τεχνοκρατικές» αντιλήψεις, πείτε τις όπως θέλετε, του κάθε Ρόντου;
Με λίγα λόγια, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δεν έκαναν αυτό που έπρεπε. Και η χώρα μας βρίσκεται αντί ενάγουσα, εναγόμενη! Αυτά συμβαίνουν όταν μια χώρα δεν εκμεταλλεύεται την ισχύ της.
