Σκέφτομαι καμιά φορά ότι κάποιοι υπουργοί στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μάλλον έχουν χάσει το μέτρο. Δεν μπορώ να βρω μια δικαιολογία, αν και έψαξα ειλικρινά αρκετά, στην ενέργεια της υπουργού Παιδείας, Άννας Διαμαντοπούλου, να στείλει επιστολή στην ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος) και στην ΟΛΜΕ, θέτοντας ζήτημα αναπλήρωσης των ωρών που έχουν χαθεί από τις απεργίες των εκπαιδευτικών.
Σκέφτηκα για λίγο, εγώ ο αδαής, μήπως κινδυνεύει των μέλλον των παιδιών μας επειδή δεν έκαναν όλες τις ώρες διδασκαλίας. Φοβήθηκα μήπως καταρρεύσει το οικοδόμημα της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Για να κάνει τέτοιες κινήσεις η υπουργός κάτι φοβερό πρέπει να συμβαίνει.
Μετά από λίγο και αφού ξεπέρασα το σοκ φοβήθηκα ακόμη περισσότερο. Όταν η υπουργός Παιδείας της χώρας, που βιώνει αυτή την μεγάλη οικονομική κρίση, όπου ουδείς γνωρίζει ποιο είναι το μέλλον και τι του ξημερώνει αύριο ασχολείται με τέτοια θέματα, τότε όντως δεν πάμε καθόλου καλά.
Αυτή τη στιγμή δεκάδες παιδιά των τελευταίων τάξεων του Λυκείου σταματούν τα φροντιστήρια και τα μαθήματα, βλέποντας τα όνειρά τους να καταρρέουν, επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να πληρώσουν, είτε επειδή έμειναν άνεργοι, είτε γιατί μειώθηκαν οι μισθοί τους, είτε γιατί δεν έχουν δουλειά. Εκατοντάδες φοιτητές δεν μπορούν πλέον να σπουδάσουν μακριά από τον τόπο καταγωγής τους λόγω οικονομικών δυσκολιών. Πολλά ειδικά τμήματα δημοτικών σχολείων κλείνουν αφού δεν έχουν δασκάλους. Η μεταφορά των μαθητών είναι στο αέρα.
Για όλα αυτά τα όντως σοβαρά θέματα δεν είδαμε από το υπουργείο Παιδείας μια πρόταση, να ευαισθητοποιηθεί λιγάκι, έστω και για τα μάτια του κόσμου.
Αντιθέτως η υπουργός μας προβληματίζεται για τις απεργίες των εκπαιδευτικών που είναι μια μέρα το πολύ το μήνα στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, την ώρα μάλιστα που η συμμετοχή είναι μικρή.
Με τέτοιες πρακτικές και νοοτροπίες πώς να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον αυτού του τόπου.
Ελλάδα καληνύχτα.
