Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους η κατάσταση με τη διαδικασία έκδοσης των συνταξιοδοτικών αποφάσεων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οι εκκρεμείς αιτήσεις από τους δημόσιους υπαλλήλους που σπεύδουν να αποχωρήσουν ξεπέρασαν τις 35.000. Την ίδια ώρα στο ΙΚΑ, οι αιτήσεις συνταξιοδότησης ή τα αιτήματα καταμέτρησης του χρόνου που έχει διανυθεί στο Ταμείο, στο πλαίσιο της διαδοχικής ασφάλισης, υπολογίζονται σε 60.000. Στην καλύτερη περίπτωση ο μέσος χρόνος αναμονής για την απόκτηση της κύριας σύνταξης φτάνει το ένα έτος. Ηλεκτρονική καταμέτρηση γίνεται μόνο για τα χρόνια ασφάλισης μετά το 2001 και στο υπουργείο Εργασίας ακόμη δεν έχουν λύσει το «αίνιγμα» για τη μηχανογράφηση των ασφαλιστικών φορέων που ακόμη δουλεύουν με χαρτί και στιλό.
Για όποιον είχε την ατυχία να ασφαλιστεί και στο επικουρικό των εμποροϋπαλλήλων, ή για όλους όσοι προσδοκούν να πάρουν εφάπαξ από το Ταμείο Πρόνοιας του Δημοσίου η αναμονή μπορεί να διαρκέσει 3 ή και παραπάνω χρόνια. Μέχρι τότε πώς θα ζήσει; Οσοι δεν έχουν αποταμιεύσεις θα δανειστούν, θα πιεστούν, θα βάλουν λυτούς και δεμένους για να επισπεύσουν τις διαδικασίες. Θα αναζητήσουν για πολλοστή φορά κάποιο μέσο για το αυτονόητο δικαίωμα στη σύνταξη που δικαιούνται.
Ανησυχίες
Η αλήθεια είναι ότι μετά και την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, η αγωνία για τη σύνταξη και την τύχη των Ταμείων, αντί να καταλαγιάσει, διογκώθηκε. H συνέχεια είναι γνωστή. Η ανασφάλεια λειτουργεί σαν το ντόμινο. Οσο πιο πολύ αυξάνεται ο χρόνος αναμονής τόσο πιο έντονα νιώθουν περισσότεροι ασφαλισμένοι την ανάγκη να καταθέσουν, το γρηγορότερο δυνατό, τα χαρτιά τους για να προλάβουν τα χειρότερα. Εκατοντάδες αιτήσεις υποβάλλονται καθημερινά, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε πολύ πάνω από 100.000 μελλοντικούς συνταξιούχους.
Μέσα σε μια δεκαετία ο αριθμός των αιτήσεων στο Δημόσιο που δεν ξεπερνούσε τις 12.000 τριπλασιάστηκε. Στο ΙΚΑ, η αποχώρηση των stagiers κάνει ακόμη πιο δύσκολη την επιτάχυνση για έκδοση αποφάσεων από το προσωπικό που μέσα σε μία διετία μειώθηκε κατά 30%. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες ο χρόνος αναμονής σύνταξης φτάνει τον ένα χρόνο και εάν έχει προηγηθεί διαδοχική ασφάλιση αυξάνεται στους 18 μήνες.
Ο αγώνας δρόμου για την απόκτηση της σύνταξης δεν τελειώνει με την εξασφάλιση των περίφημων προϋποθέσεων σε όρια ηλικίας και ημέρες εργασίας. Μια άλλη μάχη ξεκινά από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης μέχρι και την έκδοση της απόφασης. Η διάρκεια για τον χρόνο αναμονής θα επηρεαστεί από πολλούς παράγοντες: από το ποιο είναι το τελευταίο Ταμείο, από το εάν προηγήθηκε διαδοχική ασφάλιση, από το εάν πρόκειται για κύρια, για επικουρική ή για εφάπαξ, από το εάν έχει ανατεθεί η υπόθεση έκδοσης της σύνταξης σε δικηγορικό γραφείο, από το εάν υπάρχει πρόσβαση στο γραφείο του υπουργού, του διοικητή του ΙΚΑ, του προέδρου της Ομοσπονδίας ή του Συλλόγου εργαζομένων, από το ποιος και πόσο και έναντι ποιου τιμήματος μπορεί να τρέξει λίγο και αυτήν τη... δουλίτσα.
O μεγάλος χαμένος σε κάθε περίπτωση είναι αυτός που δεν έχει προσβάσεις σε άτυπα δίκτυα και δεν διαθέτει χρήματα για δικηγόρους. Ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας κ. Γ. Κουτρουμάνης παραδέχτηκε ότι για μια απλή ερώτηση, σχετικά με το συνταξιοδοτικό του μέλλον, ο ασφαλισμένος μπορεί να καταβάλει από 50 ώς 250 ευρώ σε δικηγόρο, ενώ εάν αποφασίσει να του αναθέσει και την έκδοση της σύνταξης θα πρέπει να καταβάλει -αμέσως μόλις την αποκτήσει- ένα με δύο μηνιάτικα.
Οσο
για το σχέδιο της «προσωρινής σύνταξης», που ανακοινώθηκε, προκειμένου
να μειωθεί ο χρόνος απονομής στους δύο μήνες, δεν έχει καμία βάση
ρεαλισμού. Μήπως και στις 26 Ιανουαρίου του 2010 ο κ. Ανδρ. Λοβέρδος δεν
είχε εξαγγείλει για το τέλος του έτους, την έκδοση των συντάξεων «εντός
του τριμήνου από την κατάθεση της αίτησης»;
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 23/1/2011
