Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Τρικυμία εν κρανίω...

Με ενδιαφέρον μελετούμε τους τελευταίους μήνες τα ενημερωτικά σημειώματα διαφόρων προβεβλημένων στελεχών της ΠΑΣΚ ΕΠΕ.
Πράγματι προσπαθούμε να πειστούμε ότι καταβάλλουν κι αυτοί καλοπροαίρετα φιλότιμες προσπάθειες να ενημερώσουν τους συναδέλφους, να στηρίξουν τους αγώνες, να συμβάλλουν στην κοινή προσπάθεια για την άρση της άδικης κι ανάλγητης πολιτικής της ΠαΣοΚικής κυβέρνησης των τροϊκανών.

Την ίδια στιγμή όμως, που συγγράφουν λίβελλους κατά της κυβερνητικής πολιτικής, καταγγέλουν την υποχρηματοδότηση, καταγγέλουν την αδιαφορία του Υπ. Παιδείας να καλύψει τα κενά που ακόμα υπάρχουν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας (πχ. Αν. Αττική, που σημειωτέον είναι η εκλογική περιφέρεια της υφ. Παιδείας κας Κάλερ-Χριστοφιλοπούλου) κι άλλα πολλά, την ίδια ακριβώς στιγμή παραμένουν ενεργά μέλη του ΠαΣοΚ, του κόμματος δηλαδή που είναι ο φορέας όλων αυτών που καταγγέλλουν.

Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε; Βρίσκονται σε τρικυμία εν κρανίω;
Ή μήπως φέρουν τα "προσωπεία" του Ιανού κι αναλόγως με το ρόλο που καλούνται να παίξουν ενδύονται το ανάλογο;

Ας πούμε λοιπόν επιτέλους την αλήθεια. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ ΕΠΕ, πλην εξαιρέσεων, με τη στάση και τη συμπεριφορά τους στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική του μνημονίου. Αδυνατούν να αντιστρατευτούν την εξαθλίωση και τη ραγδαία -κι αδικαιολόγητη- πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Αδυνατούν να αντιστρατευτούν την υποβάθμιση της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων σε απλή διεκπαιρεωτική διαδικασία μεταβίβασης γνώσεων, χωρίς ακαδημαϊκό υπόβαθρο.
Αδυνατούν να μας υπερασπιστούν.
Πολύ απλά γιατί δεσμεύονται από την κομματική τους ιδιότητα του πασόκου. Αυτή που μας επέβαλλε την ιδιότυπη κατοχή που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο κι άγνωστο για πόσα χρόνια ακόμη.

Καιρός είναι συνεπώς όλοι εμείς, που στεκόμαστε απέναντι στην κυβερνητική πολιτική να αφυπνιστούμε. Να δούμε την αλήθεια κατάματα και να αποβάλλουμε αυτούς που υποθηκεύουν το μέλλον μας.
Εκτός κι αν παραιτηθούν.

Ας διαλέξουμε λοιπόν κι ας διαλέξουν όχθη. Ή θά'ναι μαζί μας ή απέναντί μας.
Κι ας ματώσουμε.