Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλοι μας οφείλουμε αρκετά χρήματα στις
τράπεζες. Αν επιστρέψουμε στη δραχμή ή αν υιοθετήσουμε ένα άλλο νόμισμα
μαζί με τους υπόλοιπους εξοστρακισμένους από την Ε.Ε. των πλουσίων,
τότε το μέλλον του καθενός μας θα καθοριστεί από το πώς θα ρυθμιστούν τα
χρέη του. Θα οφείλουμε σε ευρώ ή στο νέο νόμισμα; Το ερώτημα αποκτά
ιδιαίτερη σημασία από τη στιγμή που το νέο νόμισμα, όποιο κι αν είναι
αυτό, θα υποτιμηθεί αυτόματα έναντι του ισχυρού ευρώ...
Τα
πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Για παράδειγμα, οι οφειλές
μας είναι προς τις τράπεζες. Οι τράπεζες οφείλουν σε ευρώ. Αν οι
τράπεζες εξακολουθήσουν να οφείλουν σε ευρώ και οι πελάτες τους να τους
οφείλουν δραχμές (ας πούμε) και με μία σχέση μετατροπής προ της...
υποτίμησης, τότε το κόστος το αναλαμβάνει το ήδη τραυματισμένο τραπεζικό
σύστημα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν οι πελάτες των τραπεζών
εξακολουθούν κι αυτοί να οφείλουν σε ευρώ, όταν το νόμισμα της χώρας θα
είναι άλλο, τότε δεκάδες χιλιάδες πολίτες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες,
θα χάσουν τα σπίτια τους.
Υπάρχουν και πιο επαναστατικές
λύσεις! Ας διαβάσουμε από την Βικιπαίδεια τι ακριβώς έκανε ο Σόλων ο
Αθηναίος: «Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο
Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς
ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το
"σώμα" (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της
οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει
δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι
εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.
Είναι γνωστό ότι με
τη "σεισάχθεια" ο Σόλων έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αγροτών
στην Αττική. Εκείνο που δεν είναι γνωστό και παραμένει θέμα διαμάχης
ανάμεσα στους ερευνητές είναι η διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να
αποκαταστήσει όσους είχαν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας των πλουσίων».
Λέτε
αυτή να είναι η λύση; Ίσως, αν στο μεταξύ έχουν διαλυθεί τα πάντα και η
χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί στο χάος της αναρχίας. Να ευχόμαστε να μην
φτάσουμε εκεί. Και στο σημείο μηδέν μπορούμε να βρεθούμε με δύο τρόπους:
Είτε αν δεν δοθεί η παραμικρή λύση, είτε αν η όποια λύση είναι
δυσβάστακτη για τους πολίτες. Ποιος θα βρει τον μέσο δρόμο;
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
http://taxalia.blogspot.com/2010/12/blog-post_7421.html
