Δυσκολεύεται πράγματι ο καλόπιστος παρατηρητής στη χώρα αυτή, να καταλάβει τις κατά καιρούς δηλώσεις του πρωθυπουργού - έστω και αν αντιλαμβάνεται πως αυτές γίνονται «πολιτική αδεία» ή και «κυβερνητική αδεία» - του τύπου ότι είναι υπερήφανος για τη μέχρι τώρα πορεία της κυβέρνησής του.
Στοιχειώδης ανάγνωση του λαϊκού αισθήματος λέει, ότι ο μέσος πολίτης βιώνει μέχρι στιγμής από την κυβέρνηση τις πλέον απρόσμενες αρνητικές εκπλήξεις. Κανείς, ούτε και από τους πιο εμπαθείς και κακοπροαίρετους αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, σε τι είδους πρωτοφανή εφιάλτη για τους εργαζόμενους θα εξελισσόταν η διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Οι οδυνηρές πραγματικότητες είναι εδώ και δεν μπορεί να απομακρυνθούν από την καθημερινότητα του κόσμου με τέτοιες δηλώσεις. Σκιάζουν βαριά τις προοπτικές της ζωής του, ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Ακολουθούν μερικά μόνο σχετικά παραδείγματα, γιατί δεν έχει καν νόημα μια απαρίθμηση των μεροληπτικών παραλείψεων ή της σωρείας των αποδείξεων κραυγαλέας ανικανότητας της κυβέρνησης, με κορυφαία περίπτωση την παντελή έλλειψη σχεδιασμού στο θέμα της ανάπτυξης.
Είναι γεγονός, που δεν μπορεί φυσικά να διαψευσθεί από κανέναν «εκπρόσωπο», ότι οδηγηθήκαμε τελικά στο ΔΝΤ επί διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, παρά τις συνεχείς περί του αντιθέτου διαψεύσεις και τις διαβεβαιώσεις πως βαδίζαμε από επιτυχία σε επιτυχία.
Αν και οι μισθωτοί και συνταξιούχοι καλύπτουν ανέκαθεν το 85% των εισπραττόμενων φόρων, από αυτούς πάλι ζητάει η κυβέρνηση να σηκώσουν το βάρος, με πρωτοφανείς περικοπές μισθών και συντάξεων και επιπρόσθετους έμμεσους φόρους.
Πως γίνεται να μην ξεκινάει λ.χ. από τις μαρίνες, να ελέγξει «πόθεν» τέτοια μυθώδη σκάφη σε τόσο πλήθος ή να μην ψάχνει με τι φόρους συνεισφέρουν στα κοινά οι ιδιοκτήτες των αναρίθμητων ονειρώδους πολυτέλειας επαύλεων και οι κάτοχοι υπερπολυτελών οχημάτων.
Η αντιμετώπιση της χρεοκοπίας είναι αδύνατο να γίνει με τη διατήρηση των ιλιγγιωδών μισθών των προέδρων και των διοικητικών συμβουλίων εταιρειών του Δημοσίου ή αφήνοντας στο απυρόβλητο τηλεοπτικά κανάλια, βαρυνόμενα με τεράστια χρέη στο Δημόσιο. Εξάλλου, ο πρωτοφανής διεθνής διασυρμός της χρεοκοπημένης χώρας μας προήλθε σε μεγάλο βαθμό, όταν πήρε δημοσιότητα στο εξωτερικό η φορολογική ασυδοσία τέτοιων κοινωνικών ομάδων.
Δεν εντοπίζονται λοιπόν στη μέχρι τώρα διακυβέρνηση σοβαροί λόγοι για έκφραση υπερηφάνειας από τη μεριά του πρωθυπουργού. Στην καλύτερη περίπτωση διαπιστώνεται κομπορρημοσύνη για το τίποτα. Αν πρέπει όμως κάποιος να είναι αντικειμενικός, οφείλει να πει, ότι παρακολουθούμε μια προσβολή της κοινής λογικής και της αξιοπρέπειας, χωρίς ουσιαστική αντίδραση μέχρι τώρα.
http://www.taseis.net/default.php?pname=Article&art_id=9132
