Έτσι, χωρίς λόγο…
Η οργάνωση του εκπαιδευτικού και διδακτικού έργου, η προετοιμασία της διδασκαλίας και του υλικού, ο έλεγχος της εκπλήρωσης των στόχων, η συναισθηματική και ψυχολογική στήριξη, η καθοδήγηση και διαπαιδαγώγηση των μαθητών, ο έλεγχος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, η εφαρμογή σύγχρονων και κατάλληλων μεθόδων διδασκαλίας, που ανταποκρίνονται τόσο στις ανάγκες όσο και στις ιδιαιτερότητες των γνωστικών αντικειμένων, αλλά και πρακτικά, καθημερινά θέματα ρουτίνας, όπως η οργάνωση εκδηλώσεων, γιορτών, δράσεων, επισκέψεων, ενημέρωσης γονέων, συμμετοχής σε συνεδριάσεις του συλλόγου, συμπλήρωσης βαθμολογίας, εντύπων και φορμών (καινούργια μόδα), η διόρθωσηεπαναληπτικών, γραπτών ασκήσεων, αλλά και τόσα άλλα, αφήνουν χρόνο για να ασχοληθεί κάποιος και με αυτό που κάποιοι ονομάζουν:
«Αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας;»
Να υποθέσουμε ότι αφήνουν… Ποιον χρόνο αφήνουν; Ο εκπαιδευτικός εργάζεται τουλάχιστον ως τις 2.00 το μεσημέρι στο σχολείο, εξαντλώντας το εργασιακό και κάνοντας λάστιχο το διδακτικό του ωράριο. Στη συνέχεια τον περιμένουν τουλάχιστον δύο ώρες προετοιμασίας στο σπίτι.
Σύμφωνα με πρόσφατη (2012) μελέτη της UNESCO κάθε ώρα διδακτικού έργου αντιστοιχεί σε 4 ώρες εργασίας γραφείου! Αυτό συμβαίνει διότι η δυσκολία μίας εργασίας, καθορίζεται κατά βάση από το πλήθος και τη δυσκολία των αποφάσεων που καλείται να λάβει ο εργαζόμενος κατά τη διάρκειά της.
Περισσεύει λοιπόν ο χρόνος που χρειάζεται κάθε ζωντανό για να ανασάνει. Να βρει ξανά τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα που είναι απαραίτητα για να επιβιώσει – επίτηδες δεν χρησιμοποιώ τον όρο: για να ζήσει, διότι πρόκειται για απλή επιβίωση – Φυσικά μέσα στο χρόνο αυτό δεν υπολογίζουμε αυτόν που πρέπει να αφιερώσει ο καθένας στην δική του οικογένεια, τα παιδιά τη σύζυγό του, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Και δεν τον υπολογίζουμε διότι δεν υπάρχει.
Εδώ ίσως ανακαλύψουμε και το πρώτο θεϊκό λάθος.
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.[...] Και είπεν ο Θεός, γεννηθήτω φως και εγένετο φως. Και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύχτα. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία.»
Ναι, ημέρα μία, αλλά γιατί με 24 ώρες; Έπρεπε να έχει τουλάχιστον 48! ή καλύτερα 100. Αφού οι φωτεινοί εγκέφαλοι, οι σχετικοί με τα εκπαιδευτικά, αλλιώς τα σχεδιάζουν… Τι, δεν το ήξερε ο Θεός ότι η δημιουργία του θα αποτελέσει τροχοπέδη στην αναβάθμιση της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής;
Πιστεύω ότι το ήξερε… και το έκανε επίτηδες.
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Ποιοι όμως δημιουργούν τα ερείπια, σπουδαίε άνθρωπε, κυρ-Παντελή;
