“Ο εχθρός της Ελλάδας, της πατρίδας μας, είναι ο κακός εαυτός των Ελλήνων και τίποτε άλλο....”, γράφει αναγνώστης, σχετικά με το κείμενο «Ο εχθρός της Ελλάδας και η έξοδος από το ευρώ», συνεχίζοντας
“Αν οι πολιτικοί δεν ήταν φιλοχρήματοι, αν ήταν έντιμοι άνθρωποι, με αξίες και με ιδανικά, δεν θα είχαμε εισβολείς. Αν ο Έλληνας πολίτης δεν κοίταζε μόνο τον εαυτό του και την καλοπέραση του, ειδικά τώρα που πεθαίνει καθημερινά ένας συμπολίτης του, θα μπορούσε να πει τέλος σε όλα αυτά και να παγώσει τον χρόνο.
Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να γίνει ξανά Έλληνας με φιλότιμο και αγάπη στον συνάνθρωπο του...τότε θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αν ο Έλληνας κρατούσε τον καλό του εαυτό, θα ήμασταν πολύ μπροστά τώρα....ποτέ δεν είναι αργά όμως”.
Σεβαστή προφανώς η άποψη, αισιόδοξος ευτυχώς ο επίλογος της. Φυσικά κανένας δεν αμφιβάλλει, σχετικά με το ότι κάναμε πολλά λάθη στο παρελθόν – συνεχίζουμε να κάνουμε ενδεχομένως.
Όμως, δεν έκαναν μόνο οι Έλληνες λάθη, αλλά και οι Ολλανδοί (υπερχρέωση νοικοκυριών), οι Ισπανοί (κρίση ακινήτων και τραπεζών), οι Ιρλανδοί (τα ίδια με τους Ισπανούς), οι Ιταλοί (τεράστιο δημόσιο χρέος), οι Αμερικανοί (δημόσιο και ιδιωτικό χρέος), οι Γιαπωνέζοι (πρωταθλητές του χρέους, με 250%), οι Πορτογάλοι, οι Βρετανοί και πάρα πολύ άλλοι.
Γιατί λοιπόν να τοποθετούνται μόνο οι Έλληνες στο στόχαστρο;
Γιατί να οδηγείται μόνο η πατρίδα μας στο χάος και στη δικτατορία;
Πόσο αναμάρτητη είναι η Γερμανία, για να μας κρίνει και να μας προσβάλλει καθημερινά, σε τέτοιο βαθμό;
Από πού αντλεί η Γερμανία το δικαίωμα του «άμεμπτου» και του ηθικού, του θεϊκού κριτή, αφού προφανώς δεν πηγάζει από την ιστορία της;
Γιατί να έχουμε μόνο εμείς τύψεις για τα λάθη μας και γιατί να κατακρίνουμε μόνο εμείς τον εαυτό μας;
Μας βοηθάει μία τέτοια στάση, δική μας και των ξένων, ή μήπως μας οδηγεί στον εμφύλιο πόλεμο και στην απόλυτη καταστροφή;
