Σ' ένα βιβλίο με τίτλο “Σκυλάνθρωποι” είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μιας Ελβετίδας, η οποία εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
“Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τα απομακρύνει από τη φύση τους, και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται”.
Για να κατανοήσουν οι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριες τη δήλωση, η Ελβετίδα κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ' εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες!
Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες!» Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένοιωθε “ψυχικά καταπιεσμένη” γιατί «Οι Σοφοί μας δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, εξηγήσει, να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες».
Κι αν κάποτε ανέφεραν κανέναν άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η γνώση και η σοφία του ήταν βασισμένη πάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα φιλοσόφου!
Σιγά σιγά ένοιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων».
Αυτά όλα καταστάλαξαν στα βάθη της ψυχής της Ελβετίδας «*ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό*», και η συνέχεια «αργότερα στο Πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική.
Ο Ασκληπιός από τη μία , ο Ιπποκράτης από την άλλη! Ο Γαληνός τη μία μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Μιλτιάδης το πρωί, Αλέξανδρος το απόγευμα! Παύλος ο Αιγινήτης από δώ, Στέφανος ο Αθηναίος από’ κει.
Δεν μπορούσα να ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες Ελληνικές!!! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, Ελληνικής κι αυτές προέλευσης!
Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό και μοναδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε.
Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμασταν ζώα με όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας έβγαλαν από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στη ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα.
Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης!
Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας, που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το προγραμματίσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!, η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε.
Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρεί σεβασμό και κύρος.
Για αυτό και παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι, και θα συνεχίσω να μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη όσο θα ζω διδάσκοντας στα παιδιά μου τη δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας.
Χρήστος Μεϊντανάς
