διστάζουν να μιλούν για τεράστια ρωσική επιρροή στην Μέση Ανατολή.
Φαίνεται ότι στις διαπραγματεύσεις με αφορμή την Συρία το Κρεμλίνο ζήτησε ορισμένα ανταλλάγματα για τις όποιες πιθανές υποχωρήσεις του, μεταξύ των οποίων και η αύξηση του πρεστίζ της Ρωσίας στην παγκόσμια κοινή γνώμη, όπερ και εγένετο μέσω διθυραμβικών δημοσιευμάτων του δυτικού τύπου. Παράλληλα αυξήθηκαν τα ρωσικά περιθώρια ελιγμών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ η αντίστοιχη επιρροή των Η.Π.Α. φαίνεται ότι μειώνεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι παγκοσμιοποιητές της Ουάσινγκτον θα παραιτηθούν από την Μέση Ανατολή. Απλά στην παρούσα φάση δείχνει να καθυστερεί η προώθηση των όποιων σχεδίων λόγω εσωτερικών προβλημάτων (βλ. έντονη εσωτερική διαφωνία για το obamacare) αλλά και Πούτιν, ο οποίος δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω στην εξωτερική πολιτική.
Ο πόλεμος επιρροής θα ενταθεί εκ νέου με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Συρία, Ιράν, Παλαιστινιακό αλλά και Τουρκία θα είναι θέματα που θα απασχολήσουν ακόμα περισσότερο την κοινή γνώμη. Ανάμεσα σε Ρωσία και Η.Π.Α. υπάρχει και η φωνή του Ισραήλ που προσπαθεί αγωνιωδώς 1. να αποδείξει ότι η Συρία δεν αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια του και 2. να μην περιοριστεί απλά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αλλά να αποδυναμωθεί πλήρως η συγκεκριμένη χώρα. Γιατί; Μα για να μην υπάρχει αφορμή επέμβασης του ΝΑΤΟ στην περιοχή λόγω απειλής κατά του Ισραήλ, κάτι που ενδεχόμενα σημάνει την «καραντίνα» της Ιερουσαλήμ από ΝΑΤΟ και Ο.Η.Ε., καθώς η πολυτάραχη αυτή πόλη θεωρείται ως η ιδανική πρωτεύουσα μιας πιθανής Ευρώ-μεσογειακής Ένωσης, βασικού πυλώνα ενός δυτικότροπου παγκοσμίου κράτους.
Άλλωστε στην κορυφή της αμερικανικής ατζέντας βρίσκεται η «επιβίωση του Ισραήλ» μαζί με την ασφάλεια των ενεργειακών αποθεμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Εν αναμονή λοιπόν των εξελίξεων με την Ρωσία να συνεχίζει το διπλωματικό «παιχνίδι» στην Μέση Ανατολή αλλά και την Ευρασία και τις Η.Π.Α. να προσπαθούν να επανέλθουν δριμύτερες…
