Η εμπλοκή που παρουσιάστηκε πριν από λίγο στις διαπραγματεύσεις κρύβει για πρώτη φορά μεγάλη πιθανότητα να βασίζεται σε πραγματική “διαφωνία” και να μην είναι θέατρο.Για πρώτη φορά ο Τόμσεν πέρασε από τα επίπεδα της στυγνής εκμετάλλευσης στα όρια της σχοζοφρένειας.
Όχι, δεν τρελλάθηκε ξαφνικά. Αλλά οι πληροφορίες μας λένε ότι ο ίδιος βλέπει ότι το πρόγραμμα δεν θα έχει καμμία τύχη όσες θυσίες και αν κάνει η Ελλάδα. Αυτό λοιπόν τον ωθεί σε έναν μονόδρομο. Να κάνει τα αδύνατα δυνατά ώστε να σπρώξει την χώρα σε “άρνηση” για να βγει μετά και να καταλογίσει την κατάρρευση στην “έλλειψη συνεργασίας”.
Είναι το τελευταίο του προσωπικό χαρτί. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν τα μέτρα ληφθούν και έλθει η κατάρρευση, θα φέρει αυτός ακεραία την ευθύνη.
Και ένα περιφερόμενο σκιάχτρο όπως αυτός, στερείται οποιασδήποτε ευαισθησίας, όπως και
ο οργανισμός που εκπροσωπεί. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό ακόμα και να καταστρέψει ένα έθνος προκειμένου να μην τσαλακώσει την γραβάτα του.
Εδώ βέβαια, ενδοιασμό δεν είχει ο Γιώργος Παπανδρέου να καταστρέψει την πατρίδα του πατέρα του. Θα έχει ο Τόμσεν;
Υπάρχει όμως πάντα και η περίπτωση η τρύπα αυτή να υπήρχε στην συμφωνία Σαμαρά – Μέρκελ ώστε να καλυφθεί στο προσεχές Eurogroup και να χρησιμοποιηθεί και από τους δύο ως επίδειξη καλής θέλησης και επιτυχίας. Τόσα έχουμε δει.
Θα σας κρατούμε ενήμερους.
