καταδικάστηκε από την ελληνική Δικαιοσύνη) και από τις συνεχείς πρωτοκαθεδρίες του σε προκλητικές τουρκοεδηλώσεις(στη 2η φωτό τον βλέπετε π.χ. πρώτο από δεξιά, στην προ ημερών καρναβαλοπαράσταση του Καραβανιού του Μπαιράμπασα στο Σέλερο Ξάνθης, παρέα με τον δήμαρχο Μύκης Τσουκάλ, τον δήμαρχο Αρριανών Σερήφ, τον ψευδομουφτή Μέτε και τον Τούρκο πρόξενο Σενέρ) ή τα απειλητικά και άκρως εμετικά του κηρύγματα σε βάρος Πομάκων (που απλά δεν…θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι) έως την πρόσφατη βράβευσή του από την τουρκική κυβέρνηση (ως εύσημο, υπενθυμίζουμε, για την…προβολή της Τουρκίας στο εξωτερικό!), ο εν λόγω κύριος δεν χάνει ευκαιρία να μας υπενθυμίζει με την παρουσία του ποιος είναι ο ορισμός του φασίστα τουρκοπράκτορα.
Ε, κι επειδή λοιπόν δεν τη χάνει, αποφάσισε να «ξαναχτυπήσει» με ένα νέο παραλήρημα.Ένα παραλήρημα που έχει μάλιστα απ’ όλα: και απαράμιλλη ψυχασθένεια (όπως εκεί που λέει ότι η ιστορία των Βαλκανίων είναι μία ιστορία γενοκτονιών σε βάρος των…Τούρκων!) και εμετική τουρκολαγνεία (όπως στο σημείο που αναφέρει πως «η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη δύναμη στην περιοχή της…και μπορεί να αποτελέσει στοιχείο ισορροπίας και διασφάλισης ειρήνης στα Βαλκάνια» ή όταν «διαπιστώνει» πως πουθενά δεν αγαπιέται τόσο η Τουρκία, όσο στην περιοχή της Ξάνθης) και γελοίο μελό («όσο εκπρόσωποι της μητέρας πατρίδας…θυμούνται εμάς τους εγκαταλελειμμένους σε αυτή την περιοχή…τόσο και εμείς ως Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης δυναμώνουμε»), αλλά φυσικά πάνω απ’ όλα αχαλίνωτο θράσος (όπως το σημείο που κατηγορεί την ελληνική πολιτεία ότι ασκεί καταπιεστική πολιτική αφομοίωσης της μειονότητας!) και απίστευτη ψευδολογία και διαστροφή της πραγματικότητας (όπως εκεί που αναφέρει τις μαζικές εκδηλώσεις λατρείας προς τον Τούρκο αντιπρόεδρο Μποζντάγ, την ώρα που σε όλη την πρόσφατη περιοδεία του τελευταίου στη Θράκη, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που παρέστησαν – και αν εξαιρέσουμε φυσικά τους «πληρωμένους» σαν κάτι προέδρους τουρκοσυλλόγων ή βέβαια και σαν τον ίδιο τον Τζεγκίζ Ομέρ – και για του λόγου το ασφαλές τους βλέπετε μαζί στην 3η φωτογραφία). Όλα τα ρέστα όμως βέβαια τα δίνει ο λεγάμενος, όταν αρχίζει να εκθειάζει την…τουρκική ταυτότητα των Πομάκων ή να κατηγορεί όσους λένε πως δεν είναι Τούρκοι (χωρίς φυσικά να μπαίνει και στον…κόπο να μας εξηγήσει το γιατί, εφόσον οι Πομάκοι είναι τόσο…καθαροί Τούρκοι, η Τουρκία ρίχνει τόσα λεφτά κάθε μήνα για μουφτήδες, θεολόγους, ιμάμηδες, δημοσιογράφους, δασκάλους και όλο αυτό το κακό συναπάντημα που δουλεύει συστηματικά για τον εκτουρκισμό τους ή γιατί υπάρχει πρόβλημα να μάθουν και τη μητρική τους γλώσσα, τα πομακικά). Και κλιμακώνει εκεί που καλεί τα μέλη της μειονότητας να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους ελληνικούς νόμους και να στείλουν τα παιδιά τους όχι στα νόμιμα δημόσια νηπιαγωγεία, αλλά στα παράνομα τουρκόφωνα των προξενικών.
Απολαύστε στη συνέχεια όλον τον εμετό του ανεκδιήγητου φασιστοσούργελου, για το οποίο
βέβαια το μόνο
πράγμα που μπορεί κανείς στοιχειωδώς σκεπτόμενος να πει είναι πως αν υπήρχε απλή έστω υπόνοια ελληνικού…κράτους, θα έπρεπε να το είχαν ήδη εδώ και χρόνια διαολοστείλει κλωτσηδόν από την Ελλάδα στη…Μάνα Πατρίδα του (ή κι όπου αλλού τέλος πάντων θα ήθελε να κοπρίζει τις βρωμιές του, όπως το πράττει τώρα ανενόχλητος στα μούτρα μας). Σας προειδοποιούμε φυσικά ότι ετούτο το πράμα που ακολουθεί κανονικά δεν…διαβάζεται με τίποτα, αλλά τέλος πάντων, εμείς το παραθέτουμε για την…Ιστορία. Τα θερμά μας όμως συγχαρητήρια ασφαλώς στον πραγματικά…χαλκέντερο Μ.Κ. (του ιστολογίου tourkikanea.gr) που κατόρθωσε να το μεταφράσει από την τουρκική και να διατηρήσει παράλληλα και την…ψυχοδιανοητική του ισορροπία…
“Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης επανέρχονται
Η Δυτική Θράκη από τότε που έγινε Δυτική Θράκη τόσο ενθουσιώδες Μπαϊράμι δεν ξαναέζησε. Η τουλάχιστον εγώ δεν ξαναείδα τέτοιο ενθουσιασμό. Ρώτησα τους γεροντότερους και αυτοί δεν θυμόταν κάτι τέτοιο. Το αντίθετο, αυτά που θυμούνται από το παρελθόν είναι περισσότερος πόνος και θλίψη…
Άλλωστε η ιστορία των Βαλκανίων μνημονεύεται περισσότερο με πόνους και γενοκτονίες σε βάρος των Τούρκων και των μουσουλμάνων. Και τόσο πολύ, που από τότε που έφυγε ο Οθωμανός από την περιοχή, σχεδόν εξαφανίστηκε η λέξη ειρήνη.
Η λέξη ειρήνη τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να στολίζει την γλώσσα μας. Καθώς η μητέρα πατρίδα μας Τουρκία τα τελευταία χρόνια στηρίζει την κληρονομιά της στα Βαλκάνια (πολιτισμός, κοινότητες κ.α) θυμάται τους παρατημένους εδώ ανθρώπους, και στέλνει κρατικούς αξιωματούχους εκεί όπου ζούνε, άρχισε περισσότερο να γίνεται λόγος για γαλήνη και ειρήνη. Διότι η Τουρκία είναι μια γιγάντια χώρα των 80 εκατομμυρίων. Η μεγαλύτερη δύναμη στην περιοχή της. Χάρη σε αυτή τη δύναμη έχει την ισχύ ώστε να αποτελέσει στοιχείο ισορροπίας και διασφάλισης ειρήνης στα Βαλκάνια…
Για όσο εκπρόσωποι της μητέρας πατρίδας, κρατικοί αξιωματούχοι και ιδιαίτερα υπουργοί και πάνω θυμούνται εμάς τους εγκαταλελειμμένους σε αυτή την περιοχή, και για όσο αυτοί έρχονται εδώ, τόσο και εμείς ως Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης δυναμώνουμε. Στην πραγματικότητα για όσο αυτοί έρχονται ως μητέρα πατρίδα, δυναμώνουμε και εμείς και ο μεγάλος κόσμος του Ισλάμ.
Τα ίδια πράματα είπα και στον κύριο υπουργό και στους αξιωματούχους που τον συνόδευαν. Σας παρακαλώ να έρχεστε πιο συχνά και περισσότερο. Όσο έρχεστε εσείς, τόσο εμείς δυναμώνουμε ως κοινότητα. Όταν εσείς μας 
ξεχνάτε, και εμείς ξεχνάμε τον εαυτό μας.Χάνουμε τον εαυτό μας. Άλλωστε αντιμετωπίζουμε μια διοίκηση η οποία στα πλαίσια χρόνιας πολιτικής αφομοίωσης, επιχειρεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τον εαυτό μας. Εάν λοιπόν και εσείς μας αφήσετε και μας ξεχάσετε, τότε η δουλειά μας δυσκολεύει για τα καλά.
ξεχνάτε, και εμείς ξεχνάμε τον εαυτό μας.Χάνουμε τον εαυτό μας. Άλλωστε αντιμετωπίζουμε μια διοίκηση η οποία στα πλαίσια χρόνιας πολιτικής αφομοίωσης, επιχειρεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τον εαυτό μας. Εάν λοιπόν και εσείς μας αφήσετε και μας ξεχάσετε, τότε η δουλειά μας δυσκολεύει για τα καλά.
Η πλευρά που με χαροποίησε ιδιαίτερα από αυτή την επίσκεψη ήταν η ένταξη σε αυτήν των επισκέψεων στα ορεινά χωριά της Ξάνθης. Το κάθε μέρος της επίσκεψης είχε μια ξεχωριστή ομορφιά. Και στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη υπήρξαν πολύ όμορφες σκηνές. Αξιοθαύμαστη υπήρξε η αγάπη και ο σεβασμός που επιδείχτηκε προς τον αντιπρόεδρο της Τουρκίας. Αλλά η αγάπη και ο σεβασμός που επέδειξαν οι ομογενείς μας στην Ξάνθη ήταν κάτι το ιστορικό. Η αγάπη έγινε πλημμύρα…Οι καρδιές ενθουσιάστηκαν, οι άνθρωποι ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Αλλάχ μου, τι είδους αγάπη ήταν αυτή για την μητέρα πατρίδα! Δεν υπάρχει τέτοια αγάπη για την Τουρκία. Υπάρχει άραγε άλλη κοινότητα στον κόσμο που να αγαπά τόσο πολύ την Τουρκία; Ακόμη και στην Τουρκία την ίδια, η Τουρκία δεν αγαπιέται τόσο, αλλά να που στον ορεινό όγκο της Θράκης αγαπιέται.
Έτσι αγαπάνε οι Τούρκοι Πομάκοι την μητέρα πατρίδα τους. Διότι είναι συνδεδεμένη με μια ατελείωτη αγάπη για την Τουρκία τους…. Η εκλεκτή αυτή τουρκική κοινότητα που κάποιοι προσπαθούν να δείξουν πως είναι Έλληνες, κάποιοι πως είναι εγγόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάποιοι πως είναι Σλάβοι και τελευταία κάποιοι πως είναι Πέρσες, με την αντίδραση τους σε αυτές τις επισκέψεις δείχνουν πολύ καλά το τι είναι.
Οι Πομάκοι Τούρκοι αποτελούν την ουσία του τουρκισμού και του μουσουλμανισμού στα Βαλκάνια. Είναι οι αδάμαστοι άνθρωποι του αγώνα για τον τουρκισμό και το Ισλάμ…
Με την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς να προειδοποιήσουμε τους ανθρώπους μας, αρχίζοντας από τους συγγενείς μας. Όποιο και αν είναι το τίμημα, να μη στείλουν τα παιδιά τους στα ελληνικά νηπιαγωγεία. Να τα στείλουν στα νηπιαγωγεία που λειτουργούν στα πλαίσια του Συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης.Να μην παραδειγματίζονται από τα κακά παραδείγματα και από τις κενές απειλές της διοίκησης. Να μην επηρεαστεί κανείς από την ψεύτικη προπαγάνδα. Η διοίκηση με κυρώσεις χωρίς κάτι το αντίστοιχο, επιχειρεί να εκφοβίσει τη μειονότητα με τρόπο που παραβιάζει πλήρως το σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γίνεται προσπάθεια ψυχολογικού εκφοβισμού της μειονότητας. Κάποιοι ηγέτες φερόμενοι υποχωρητικά σε αυτό το θέμα, κατευθύνουν λάθος τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να ανησυχεί ο κόσμος μας. Δεν πρόκειται να τους συμβεί τίποτε, αν δεν στείλουν τα παιδιά τους σε ελληνικά νηπιαγωγεία. Το κράτος δεν μπορεί να κάνει τίποτε σε αυτούς που δεν θα τα στείλουν. Να μην εξαπατώνται σε αυτό το θέμα από τους ψεύτες. Να σταθούνε όρθιοι. Να μην παίρνουν παράδειγμα από αυτούς που πρόδωσαν την μειονοτική εκπαίδευση, τον πιο σημαντικό πυλώνα του αγώνα της μειονότητας. Το αντίθετο, οι ίδιοι να αποτελέσουν παράδειγμα για εκείνους.
Τζεγκίζ Ομέρ, εφημ. “Μιλλέτ” (29/8/2012)
Προξενείο ΣΤΟΠ
