Υπάρχουν ορισμένοι που εξακολουθούν να συγκρίνουν τον Κ. Καραμανλή ή τις κυβερνήσεις του με τον όποιο πρόεδρο ή όποια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ξεχνούν ως φαίνεται ότι κατά την πρώτη οκταετία του Πασοκ, επί Ανδρέα, το εξωτερικό χρέος της χώρας μας, εξ αιτίας των αλόγιστων και συνεχών δανείων, που ελάμβανε, αυξήθηκε κατά ...300%!
Ξεχνάνε επίσης, πως, κατά το ίδιο διάστημα, μπήκαν, στην Ελλάδα, από την, τότε, ΕΟΚ, πακτωλοί χρημάτων -2,5 Πακέτα Ντελόρ -, που κατασπαταλήθηκαν – Κύριος οίδεν πού -, αφού έργα υποδομής, στην χώρα μας, επί Πασοκ, ΔΕΝ έγιναν! Ούτε ένα, για δείγμα!
Αφήστε τα σκάνδαλα... Κοσκωτάς, Κουτσονόμος και 2 εκατ. δολλάρια, σε προσωπικό λογαριασμό του Μ. Κουτσόγιωργα, στην Αμερική (για τις.... σπουδές των παιδιών του.... ΄Ετσι, τουλάχιστον είχε πει ο ίδιος), Αθανασόπουλος , με το καλαμπόκι, αλλά και πλήθος άλλων....
Για να μην αναφερθούμε και στις κυβερνήσεις Κ. Σημίτη, που – και αυτές – υπήρξαν τραγικά μοιραίες, για την χώρα μας. Ας θυμηθούμε, επιλεκτικά, τα ΄Ιμια, τον Οτσαλάν, το σκάνδαλο του αιώνα, δηλαδή, αυτό του Χρηματιστηρίου, το σκάνδαλο του Κτηματολογίου, τα Ολυμπιακά ΄Εργα, που τα πληρώσαμε στο 10πλάσιο, τουλάχιστον, της πραγματικής τους αξίας, τα υποβρύχια, που γέρνουν, το C4I, κ.λ.π., κ.λ.π., αλλά και την διαπλοκή, που, επί εποχής Σημίτη, γιγαντώθηκε, γενικεύθηκε και, πλέον, παρατηρείτο σε όλες τις βαθμίδες του κράτους και της κοινωνίας μας. Και, ασφαλώς, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε, το γεγονός, ότι, η κυβέρνηση Σημίτη, με το περίφημο swap της Goldman Sachs, έβαλε, ουσιαστικά, μέσα στην Ελλάδα το ΔΝΤ, αλλά και, μέσω της Ελλάδος, στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη...
Τι μπορούσε, λοιπόν, να κάνει ο Κ. Καραμανλής, στα, μόλις 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε τον τόπο, μέσα σε ένα, απ’ άκρης σ’ άκρη, πασοκοκρατούμενο κράτος και με τα φιλικώς προς το Πασοκ προσκείμενα συνδικάτα, που, με του ψύλλου το πήδημα, κατέβαζαν, σε απεργίες και στα πεζοδρόμια, τους εργαζομένους και δημιουργούσαν, καθημερινώς, ασφυκτικές καταστάσεις στο κέντρο των Αθηνών; Ναι, είναι αυτά τα ίδια συνδικάτα, που τήρησαν σιγήν ιχθύος και έμειναν εντελώς αδιάφορα, όταν ο ΓΑΠ ψήφιζε νόμους, που έφερναν τον Εργασιακό και Ασφαλιστικό Μεσαίωνα, στους ΄Ελληνες εργαζομένους, που καταργούσαν τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα αδείας, που περιέκοπταν τους μισθούς και τις συντάξεις, που οδηγούσαν τον Ελλ. λαό στην εξαθλίωση, στην απόγνωση, στην αυτοκτονία και την χώρα μας, στην υποδούλωση, στο ξεπούλημα, στην καταστροφή και στο σβήσιμο από τον χάρτη...
Ο Κ. Καραμανλής έδωσε έναν γενναίο, αλλά, άνισο αγώνα, με το «θηρίο», αλλά, δυστυχώς, δεν μπόρεσε να το κερδίσει, διότι, την καίρια στιγμή, στις εκλογές, δηλαδή, του 2009, ο Ελλ. λαός, αντί να σταθεί δίπλα του, τον εγκατέλειψε, προτιμώντας τα ψέματα και τις κοροϊδίες του.... «γνωστού» ΓΑΠ, από την υπευθυνότητα και την ειλικρίνεια του Κ. Καραμανλή, ο οποίος, σημειωτέον, με τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο, που διάγει, ακόμη και σήμερα, εξακολουθεί να δίνει μαθήματα, περί του τι σημαίνει «σεμνά και ταπεινά».
Βλέπω, πάντως, με ιδιαίτερη στεναχώρια, πως, τελικά, «το πάθημα ΔΕΝ μας έγινε μάθημα», οπότε... «ήθελές τα και παθές τα», ελληνικέ λαέ!!!
Ειρήνη Γαλαντή
Σεπτέμβριος 2012
