Πέρα και πίσω απο τις κραυγές, βασικός στόχος των οποίων είναι η τρομοκράτηση και κατά συνέπεια η «επιστροφή στο μαντρί « του δικομματισμού τριών και πλέον εκ. ψηφοφόρων, γίνεται ολοφάνερο ένα πράγμα. Οι Ελληνες δεν επιθυμούν να στηρίξουν μια πολιτική που τους έφερε 40 χρόνια πίσω. ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ με τον πιο σαφή και απόλυτα δημοκρατικό τρόπο. Πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων εκείνους που απο έλληνες πολιτικοί, μετετράπηκαν σε τοπ μάνατζερς των διεθνών τραπεζικών κύκλων και της επίμονης προσπάθειας της ομάδας Μέρκελ, για τον βίαο εκγερμανισμό της Ευρώπης.
«Πρέπει να συνεχιστεί η σκληρή λιτότητα, τα μεγάλα κόμματα τιμωρήθηκαν αλλά οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να ελπίζουν σε ανακούφιση», γράφει το περιοδικό Stern, και απο την άλλη όχθη του Ατλαντικού ο εκ των κορυφαίων οίκων του παρασιτισμού, η Goldman Sachs, μιλά για τη δημιουργία πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, «αντιθέτου με τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει».
Μα ποιές είναι οι αποφάσεις που « πρέπει» να λάβει ; Καμιά... Αυτές έχουν ληφθεί απο τη δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου και ο «νονός» της πολιτικής της δημοσιονομικής προσαρμογής, γερμανός υπουργός οικονομικών Σόιμπλε, ξεκαθάρισε τη Δευτέρα των εκλογών πως η Ελλάδα θα υποστεί συνέπειες αν αποκλίνει ελάχιστα απο τις δεσμεύσεις της! Δηλαδή κάντε εκλογές, κάντε ότι θέλετε αλλά σας έχουμε δέσει χειροπόδαρα και σας πάμε ως πρόβατα επι σφαγή .Το κάναμε με τα χέρια των «δικών σας « πολιτικών, με καθαρά «δημοκρατικό» τρόπο. Μόλις είχατε εκλέξει τον Παπανδρέου, περάσαμε το πρώτο μνημόνιο, σας κόψαμε ότι μπορέσαμε, απομονώσαμε και ρωσους, κινέζους που ήθελαν να μας χαλάσουν τη σούπα προσφέροντας, τα κάναμε μαντάρα και προωθήσαμε το δεύτερο μνημόνιο. Μας πήρατε χαμπάρι, αντιδράσατε, διέρευσαν κάποιοι απο το κυβερνητικό σχήμα, αλλά, τέλος πάντων, βρήκαμε το Σαμαρά, αντιμνημονιακό του γλυκού νερού, το περάσαμε και αυτό . Είπαμε να βρεί διέξοδο η οργή και αντιθεσή σας, στις εκλογές, αλλά όχι και να θεωρείτε ότι υπάρχει δυνατότητα να ξεφύγετε απο το «κεφαλοκλείδωμα».
Πέρα απο κάθε ακρότητα για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να δικαιούται μια κοινωνία, οι εκλογές στην Ελλάδα οι οποίες συνέπεσαν με το δεύτερο γύρο των προεδρικών στη Γαλλία, την εκλογή του Ολάντ, εκφραστή της πολιτικής οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, αφού σε αυτόν ανήκει η φράση πως η λιτότητα οδηγεί στην ύφεση και όχι στην ανάπτυξη, ένας μετά τον άλλον, οικονομικοι , πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες αναγνωρίζουν πως στην Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρωζώνης «οι λαοί έφθασαν στα όρια αντοχής με την εφαρμογή της πολιτικής δημοσιονομικής προσαρμογής»
Ο οικονομολόγος Πέτερ Μπόφινγκερ, μέλος της ομάδας «σοφών» της κυβέρνησης αναγνωρίζει, πως τα προγράμματα λιτότητας έχουν οδηγηθεί σε πλήρη αποτυχία και πως η ανεργία απειλεί την πολιτική σταθερότητα στην Ε.Ε. Ο νομπελίστας συναδελφός του Πολ Κρούγκμαν,δηλώνει ότι ο χρόνος της στρατηγικής της ανάκαμψης μέσω της λιτότητας τελειώνει και αυτό είναι καλό! Αποκαλεί, δε, γερμανικές φαντασιώσεις την ευημερία μέσα απο οδύνες .Ανάπτυξη, λοιπόν, ακούγεται απο παντού.
Μήπως ένα απο τα μηνύματα των εκλογών είναι και η εφαρμογή μιας πολιτικής ανάπτυξης της χώρας με επιλογές που βγαίνουν έξω απο τα ως τώρα δεδομένα; Οι ρώσοι δηλώνουν έτοιμοι να έχουν συμμετοχή στη διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων στον ενεργειακό, τραπεζικό, τουριστικό, τον τομέα μεταφορών κ.α. αρκεί να ξεφύγει η νέα πολιτική ηγεσία της απο τους ως τώρα αποκλεισμούς και παραγκωνισμούς, μια πρακτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και είχε καταστροφικές συνέπειες τόσο για τη παραπαίουσα ελληνική οικονομία όσο και για το σύνολο των διμερών σχέσεων.Πηγές μέσα απο το Κρεμλίνο αφήνουν να φανεί πως ο ρωσικός παράγοντας είναι παρών στην Ελλάδα, θα διεκδικήσει ότι του αναλογεί, ότι κατά καιρούς υποσχέθηκαν, χωρίς να υλοποιήσουν οι Ελληνες πολιτικοί.
Για όσους μελετούν τη ρωσική εξωτερική πολιτική σε βάθος χρόνου, γίνεται σαφές πως η εμφάνιση ρωσικών επενδύσεων στην Ελλάδα, του ρωσικού παράγοντα, γενικότερα, μόνο θετικά μπορεί να επιρρεάσει εξελίξεις που λόγω των εσωτερικών προβλημάτων έχουν κάνει τη χώρα ευάλωτη σε κινδύνους.
