Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι μια απολύτως αποτυχημένη υπουργός. Η ανεπάρκειά της έγινε κραυγαλέα από τη θητεία της στο υπουργείο Παιδείας. Δεν είναι η γενική διάλυση που επικρατεί. Είναι ότι φέτος δεν μοιράστηκαν σχολικά βιβλία στους μαθητές για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Αννα Διαμαντοπούλου όμως… ανασχηματίσθηκε, αναλαμβάνοντας το υπουργείο Ανάπτυξης. Πολλοί μπορεί να διερωτώνται γιατί, με ποια κριτήρια.
Οι απαντήσεις είναι απλές. Είναι γνωστή η σχέση που έχει με τον Γιώργο Μπόμπολα, τον επικεφαλής του ισχυρού λόμπι των εργολάβων και των μίντια. Υπουργοί σαν τη Διαμαντοπούλου διορίζονται από τους «πάτρονές» τους για να κάνουν μία ή πολλές δουλειές. Οχι προς όφελος της χώρας ή της μάζας των Ελλήνων, αλλά προς όφελος των συμφερόντων που τους υποστηρίζουν. Η Αννα Διαμαντοπούλου, για παράδειγμα, στους δύο μήνες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, εφόσον αυτές γίνουν όπως προαναγγέλλεται, προλαβαίνει να βάλει τις κρίσιμες υπογραφές για τα συμφέροντα του Μπόμπολα, αλλά και άλλων εργολάβων, για τη συνέχιση των αυτοκινητοδρόμων ή τη διαχείριση και εκμετάλλευση των απορριμμάτων.
Ο όμιλος Μπόμπολα έχει και άλλες σημαντικές επιρροές στην κυβέρνηση. Εχει, λόγου χάριν, τον επίσης πολύ χρήσιμο για τα συμφέροντά του και πρόθυμο υπηρέτη πολλών αφεντικών, ελληνικών και ξένων, υπουργό περιβάλλοντος Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Η Αννα Διαμαντοπούλου, αυτή η «πασιονάρια» του Σοσιαλισμού, που ξεκίνησε από την Κοζάνη και γνώρισε μέρες δόξας και καταξίωσης στα σαλόνια των Αθηνών και των βορείων προαστίων, για να μπει στον κύκλο του εκσυγχρονισμού και του Κ. Σημίτη, δεν είναι μόνη της. Σαν καλή «μαθήτρια» που είναι, όταν δεν έπαιζε τον ρόλο της δεσπόζουσας υπουργού, πήγε και στις Βρυξέλλες, βρέθηκε σε ρόλο Επιτρόπου, έμαθε να κινείται με άνεση στα σαλόνια της Ευρώπης και στις Λέσχες της Παγκοσμιοποίησης και τώρα, με το πολύ «σημαντικό» αυτό προφίλ, είναι εδώ, για να αναμορφώσει τους «μαμελούκους» Ελληνες και να τους εκπολιτίσει.
Η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Β. Βενιζέλος, ο Α. Λοβέρδος, ο Η. Μόσιαλος, όλο αυτό το κλαμπ των ανθρώπων, ενώ δεν έχουν να επιδείξουν παρά μόνον αποτυχίες, θλιβερές ιστορίες παραπολιτικής και εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, με τόσους σκελετούς στην ντουλάπα τους, θέλουν να μας μιλήσουν για το μέλλον.
Είναι τα περίφημα «ορφανά» του εκσυγχρονισμού, απλωμένα σε δύο μαντριά: το ΠΑΣΟΚ, μετά τους Παπανδρέου, και τη ΔΗΜΑΡ, του «δούρειου ίππου» Φ. Κουβέλη. Στο δεύτερο έχουν πιάσει «στασίδι» από νωρίς οι Μπίστηδες του εκσυγχρονισμού και η γνωστή Ρεπούση, του «συνωστισμού στη Σμύρνη». Είναι όλοι μαζί, με τον Βενιζέλο που κάνει νόμους όπως τον βολεύουν, τον Λοβέρδο που αφήνει τους Ελληνες χωρίς φάρμακα ή οργανώνει τα γενόσημα στη βάση της κατώτατης τιμής, αδιάφορος για τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων.
Είναι μια μάζα όλοι αυτοί οι άνθρωποι, κάτι μεταξύ πράσινου και ροζ. Πασπαλισμένοι με τη χρυσόσκονη των μίντια, δομημένοι ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» των συμφερόντων της διαπλοκής στην Ελλάδα και της αποικιοκρατίας –φεντεραλισμό το λέμε τώρα– της Ευρώπης, άσχετοι με τα συμφέροντα των Ελλήνων, χωρίς εθνικό, κοινωνικό όραμα, μισάνθρωποι, τάχα τεχνοκράτες, με πολύ θράσος και αλαζονεία προς τους πολλούς, με πολλή προθυμία και δουλοφροσύνη στους ισχυρούς. Είναι ένας χυλός ανθρώπων, ιδεών και στρατηγικών, χωρίς φρόνημα, χωρίς αξίες, χωρίς ευθύνη. Είναι ο κίνδυνος που μπορεί να μας κληροδοτήσει το διαλυόμενο ΠΑΣΟΚ. Είναι μια απειλή για το μέλλον της χώρας.
Στις εκλογές που έρχονται, αν δούμε τις δημοσκοπήσεις, πολλοί απ’ αυτούς δείχνουν ότι δεν εκλέγονται. Οι πολλοί θα τους πετάξουν εκτός Κοινοβουλίου. Κι όμως, κάτι θα συμβεί για να ανατραπεί η σειρά των γεγονότων. Μπορεί να μη γίνουν εκλογές ή να γίνει μια πρωτοφανής προπαγάνδα υπέρ τους από τα μίντια. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι πολιτικοί αυτοί «υπάλληλοι» δεν είναι μόνοι τους. Στηρίζονται από τη διαπλοκή των επιχειρηματιών, από τους Στουρνάρες του συστήματος, από στρατιά δημοσιογράφων και αναλυτών του «μεσαίου χώρου», από διάφορους τυχάρπαστους διανοούμενους της εποχής του αποπολιτίκ και του lifestyle, από Ευρωπαίους «ηγέτες» και λέσχες, από τις κλειστές σάλες πρεσβειών στις οποίες δεν καταλήγουν οι διαδηλώσεις.
Η Αννα Διαμαντοπούλου μίλησε σε πολιτική της διακήρυξη για την Δ’ Ελληνική Δημοκρατία. Προφανώς υπολογίζει τον εαυτό της στη συγκρότηση της επόμενης Ελλάδας. Αλλά για να υπάρξει μια τέτοια άλλη Ελλάδα, θα πρέπει να έχει απελευθερωθεί από τη γερμανική και ευρωπαϊκή μονομέρεια, θα πρέπει να έχουν αντιμετωπισθεί η διαπλοκή και η συστημική διαφθορά, θα πρέπει να έχει τιμωρηθεί ο «εκσυγχρονισμός» των πλιάτσικων και της χρεοκοπίας των μνημονίων. Θα πρέπει να έχουν συνταξιοδοτηθεί οι Πάγκαλοι της ευτέλειάς μας.
Για να υπάρξει επόμενη Ελλάδα, θα πρέπει να έχουν εκλείψει οι δωσίλογοι «τσαρλατάνοι» της new age παγκοσμιοποίησης. Δεν θα επαναληφθούν οι διακηρύξεις του 1996, τα «βρώμικα παιχνίδια» κερδοσκοπίας του 1999, το πλιάτσικο των εργολάβων και των κρατικών προμηθευτών του 2002-2004 και 2005-2009, δεν θα έχουμε τρόικες, ΔΝΤ, δεν θα υπάρχει ο λαός των ηλιθίων-καταναλωτών, που χαζεμένος από τα «μεσημεριανάδικα» και το ευτελές σταρ σύστεμ, βρίσκεται σήμερα χωρίς πατρίδα, χωρίς εισοδήματα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς όνειρα.
Θα έχουν ανατραπεί σε μόνιμη βάση όλα. Και τότε ούτε η Αννα Διαμαντοπούλου, ούτε η άλλη συμμορία των «ορφανών» του εκσυγχρονισμού θα είναι εδώ ή θα παίζουν οποιονδήποτε ρόλο…
axiaplus.gr
http://filologos10.wordpress.com/2012/03/13/%ce%b7-%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%ce%bb%ce%ac%ce%b2%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b4-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae/
