Χθες διαβάσαμε ένα άρθρο στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Παντελή Καψή, με τον τίτλο «Πάμε για χρεοκοπία;». Το άρθρο αυτό είναι αλήθεια ότι, εντυπωσίασε τους αναγνώστες του και ταυτόχρονα πολλοί συνάδελφοι bloggers έσπευσαν μάλιστα να το αναρτήσουν στα blog τους, για διαφόρους λόγους ο καθένας και με διαφορετικά συναισθήματα.
Εμείς από την πλευρά μας, προσπαθήσαμε να μην δούμε το άρθρο επιδερμικά, αλλά εστιάσαμε περισσότερο στο βάθος των μηνυμάτων του άρθρου.
Όπως αντιληφθήκαμε, ο κ. Καψής από την αρχή του άρθρου του, θέτει ξανά (με άλλον τρόπο) το γνωστό δίλημμα:....
«μνημόνιο ή χρεοκοπία;». Ειδικότερα αναφέρει πως για πρώτη ίσως φορά υπάρχει διάχυτη πλέον ανησυχία τόσο στους πολίτες όσο και σε μερίδα των πολιτικών ότι μπορεί να μην τα καταφέρουμε με το μνημόνιο και να χρεοκοπήσουμε. Παραδέχεται όμως ότι υπήρξε λάθος στην εκτίμηση του μεγέθους της ύφεσης, χωρίς όμως να εξηγεί ποια θα ήταν η άλλη εναλλακτική λύση, αν δηλαδή εκτιμούσαν από την αρχή την έκταση που θα μπορούσε να προσλάβει η ύφεση. Αλλά ας το παρακάμψουμε αυτό.
Στη συνέχεια, αφού επιρρίπτει κάποιες ευθύνες στην κυβέρνηση γιατί δεν είναι τόσο αποδοτική στην εφαρμογή του μνημονίου, στρέφεται προς την κοινωνία για την οποία διαπιστώνει ότι είναι εχθρική προς το μνημόνιο και ότι αγωνίζεται με κάθε τρόπο να προστατέψει τα κεκτημένα της.
Όμως, το ότι μπορεί να αγωνίζονται οι άνθρωποι για να διασώσουν ότι μπορούν πλέον από τη ζωή τους, μήπως - λέμε - θα πρέπει να το λάβουμε κι αυτό υπόψη και να μην τους αδικούμε; Δεν είναι άραγε αυτό φυσικό; Δεν είναι αυτό εκδήλωση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης;
Στη συνέχεια αποδέχεται ότι ήταν σε γνώση ότι θα μπαίναμε σε μια φάση μείωσης μισθών και εισοδημάτων, δηλαδή αυτό που λέμε εσωτερική υποτίμηση (ο λαός όμως προφανώς δεν το γνώριζε), προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά δεν εξηγεί με βάση ποια ελληνική παραγωγική δυνατότητα θα αυξάναμε την ανταγωνιστικότητα; Ποιοι συνέλαβαν αυτή την ανεφάρμοστη ιδέα;
Ισχυρίζεται ακόμα ο κ. Καψής ότι δεν είχε προβλεφθεί η μεγάλη διαρροή του ελληνικού πλούτου στο εξωτερικό. Αναρωτιόμαστε: Μα καλά η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι σε μια Ευρωζώνη, όπου τα χρήματα κινούνται ελεύθερα, αμέσως τα κεφάλαια θα φυγαδεύονταν στο εξωτερικό;; τόσο πολύ μυαλό θέλει;;
Και επειδή αυτός ο πλούτος διέρρευσε στο εξωτερικό, ο κ. Καψής δεν βλέπει άλλη λύση από την «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας – βλέπε ιδιωτικοποιήσεις» για να κινητοποιηθούν κεφάλαια. Μα καλά και πάλι δεν ανησυχούμε, μήπως τα κεφάλαια που θα αντληθούν από τη δημόσια περιουσία, διαρρεύσουν στο εξωτερικό; Τι θα το εμποδίσει; Απλά τότε θα έχουμε χάσει, εκτός από την ρευστότητα και τη δημόσια περιουσία μας.
Έπειτα από τα πιο πάνω ο κ. Καψής θέτει το εύστοχο, κατά τη γνώμη μας ερώτημα: «Προχωράμε ή τα παρατάμε;». Δηλαδή στην πραγματικότητα θέτει το εύστοχο ερώτημα, στο οποίο όλοι θα πρέπει να πάρουμε θέση. Θα συνεχίσουμε με σκληρότερα μέτρα ή θα χρεοκοπήσουμε;
Μάλιστα ο κ. Καψής βάζει και δύο διακυβεύματα: α) τον κίνδυνο κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος, στην περίπτωση που χρεοκοπήσουμε και β) το συναισθηματικό δίλημμα ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε το όνειρο του ΕΥΡΩ, ενώ στο ίδιο του το άρθρο αντιφάσκει ισχυριζόμενος, πως αν είχαμε το όπλο της υποτίμησης (δηλαδή εθνικό νόμισμα) δεν θα χρειαζόταν η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η μείωση των μισθών και των συντάξεων.
Η απάντησή μας στον κ. Καψή είναι η εξής:
Σε ότι αφορά το εάν θα συνεχίσουμε με το μνημόνιο ή αν θα χρεοκοπήσουμε, του συνιστούμε να απευθυνθεί στον κ. Παπανδρέου προκειμένου να διεξαγάγει ένα δημοψήφισμα για να πάρει την απάντηση στο ερώτημα που τον απασχολεί. Προς το παρόν όμως ας ρίξει μια ματιά στην ψηφοφορία που διενεργείται στο αριστερό περιθώριο αυτού του blog και θα πάρει μια πρώτη γεύση στο ερώτημά του.
Σε ότι αφορά το διακύβευμα της σωτηρίας του πολιτικού συστήματος, μάλλον μας δίνει την αίσθηση ότι δεν ζει στη χώρα αυτή ο αγαπητός δημοσιογράφος. Τον πληροφορούμε λοιπόν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμεί αλλαγή του πολιτικού συστήματος και καρφί δεν καίγεται στους πολίτες για το ενδεχόμενο της κατάρρευσης του ισχύοντος πολιτικού συστήματος. Αν δεν το πιστεύει, ας ζητήσει από την εφημερίδα του, να τεθεί το σχετικό ερώτημα σε μια επόμενη δημοσκόπηση.
Σε ότι αφορά τους συναισθηματικούς λόγους της παραμονής στο ΕΥΡΩ, όπως είπαμε και πιο πάνω, μόνος του ο έγκριτος κ. Καψής παραδέχτηκε ότι αν είχαμε εθνικό νόμισμα θα αποφεύγαμε την εσωτερική υποτίμηση.
Άλλωστε οι Έλληνες πλέον αποδέχονται όλο και πιο πολύ την ιδέα της επιστροφής στη δραχμή.
