Μια είδηση που δημοσιεύθηκε σε οικονομική εφημερίδα του Σαββάτου 5/3/2011, και συγκεκριμένα στον «Κόσμο του Επενδυτή», μου κίνησε το ενδιαφέρον.
Η είδηση με τίτλο «Αβρόχοις ποσί η εξυγίανση στον Αθήνα 984», αφορούσε στην απόλυση 80 δημοσιογράφων από τον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό με ανώδυνο τρόπο, πρωτοφανή -λέει- στα χρονικά του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού και της κομματικής αντιπαράθεσης.
Η είδηση με τίτλο «Αβρόχοις ποσί η εξυγίανση στον Αθήνα 984», αφορούσε στην απόλυση 80 δημοσιογράφων από τον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό με ανώδυνο τρόπο, πρωτοφανή -λέει- στα χρονικά του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού και της κομματικής αντιπαράθεσης.
Ο γενικός δε διευθυντής του σταθμού ανέφερε ότι δεν προστίθεται ούτε ένας άνεργος στη λίστα ανέργων της ΕΣΗΕΑ.
Τι σημαίνει αυτό αγαπητοί μου;;;
Πως είναι δυνατόν να απολύονται 80 δημοσιογράφοι και να μη μένει κανείς άνεργος;; Πως γίνεται και δεν αντιδρά το συνδικαλιστικό τους όργανο η ΕΣΗΕΑ ;;
Η εξήγηση που ακολουθεί είναι απλή, όσο και εκνευριστική για μας «το πόπολο».
Ο σταθμός «ΑΘΗΝΑ 9.84» απασχολεί 384 εργαζόμενους, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, από τους οποίος οι 284 είναι δημοσιογράφοι.
Τώρα τι ανάγκες καλύπτουν σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό 284 δημοσιογράφοι, με κόστος που το έτος 2010 ανήλθε σε 10,5 εκατ. ευρώ το ξέρουν μόνο αυτοί που πλήρωναν και αυτοί που τάπιαναν και είναι ένα σοβαρό ερώτημα, που θα έπρεπε να απαντηθεί σε αντιδιαστολή με μια έρευνα ακροαματικότητας του σταθμού.
Γιατί έτσι όπως το κατανοώ εγώ, ο 9.84 για πάμπολους επώνυμους και μη δημοσιογράφους αποτελούσε μια πηγή ανήθικων εσόδων, μια χρυσοτόκο όρνιθα χαριστικών αμοιβών που προκαλούν από την ευκολία που μοιράζονταν σε τηλεοπτικούς και μη «αστέρες», συνήθως κυβερνητικά παπαγαλάκια, τιμητές των πάντων, παραθυράτους εισαγγελείς που ενώ είχαν το θράσος και μπορούσαν να ψέγουν τους άλλους με την ισχύ του μικροφώνου, είχαν τις τσέπες ανοιχτές για να δέχονται να «φακελάκια» τους. Όλοι αυτοί που έχοντας ακόμα μια, δύο και τρεις δουλειές, είχαν και ένα επί πλέον έσοδο έτσι για «κονόμα», που δεν τους παίρνει να βγουν και να το διεκδικήσουνε, γιατί το «κράξιμο» που θα φάνε θα τους εξαφανίσει από προσώπου γης.
Να γιατί η εξυγίανση γίνεται «αβρόχοις ποσί», χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Παράλληλα, δημοσιεύθηκαν σε blogs οι αμοιβές και οι δημοσιογράφοι που σιτίζονταν και από τον 9.84.
Εκεί να δεις σημεία και τέρατα.
Ανταποκριτές με μηδενική προσφορά, εξαφανισμένοι που αμείβονται, σύμβουλος προέδρου χωρίς συμμετοχή αλλά με 2.700 το μήνα, γνωστός τύπος που μοστράρεται συχνά μπουρδολογώντας στα κανάλια με χαρακτηριστικό του φετιχ την πίπα του να αμείβεται με 1.332 το μήνα χαρακτηριζόμενος «άφαντος», διευθυντής στο «Καρφί» να αμείβεται με 4.384 ευρώ το μήνα χαρακτηριζόμενος «ανύπαρκτος».
Γνωστή τηλεπερσόνα, καθηγήτρια πανεπιστημίου να αμείβεται με 2.849 ευρώ το μήνα για 2 ώρες απασχόληση το μήνα η οποία μάλιστα έχει απαντήσει με εξώδικο στο σταθμό για την «απόλυσή» της.
Υπάλληλος της Eurobank με αμοιβή 4.018 ευρώ το μήνα. Άλλος με άδεια μετ αποδοχών 14 μηνών εργαζόμενος στο ΙΑΣΩ να αμείβεται με 2.239 ευρώ το μήνα, άλλος με 3.879 ευρώ το μήνα με μια εκπομπή κάθε Παρασκευή εργαζόμενος στο «ΧΡΗΜΑ» και αλλού, και άλλοι ων ουκ έστι αριθμός.
Τώρα αν θέλει κανείς να πληροφορηθεί αναλυτικά την κατάσταση με τους «προνομιούχους» πολυαπασχολούμενους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μπορεί να κλικάρει ας πούμε στο: http://www.tsantiri.gr/apokalypseis/apokalipsi-i-misthodosia-tis-ntropis-ston-9-84-onomata-lefta για να του φύγει η περιέργεια και να τραβήξει τα μαλλιά του, όσα του έχουν μείνει.
Να γιατί δεν αντιδρά η ΕΣΗΕΑ που μάλλον γνώριζε για το «όργιο» και σφύριζε αδιάφορα.
Να γιατί η δικαιοσύνη στη Χώρα μας δεν μένει ποτέ χωρίς δουλειά.
Όταν κάθε επώνυμος χρειάζεται τουλάχιστον δύο σωματοφύλακες που να τους πληρώνει ο λαός και ένα εισαγγελέα για να τον ελέγχει, τότε η πολιτεία μας δεν είναι ευνομούμενη, αλλά «μπάτε σκύλοι αλέστε» κατά πως λέει ο λαός.
Και καλό θα είναι να μπουν στο μικροσκόπιο των ελεγκτικών αρχών οι δαπάνες κάτι τέτοιων οργανισμών και φορέων, να δημοσιεύονται τα αποτελέσματα των ερευνών για να αποκτούν πλέον επίσημα και ονοματεπώνυμο όλοι αυτοί που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα, να απαιτηθεί η επιστροφή των «αχρεωστήτως καταβληθέντων» και να ικανοποιηθεί το δημόσιο αίσθημα.
Η αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει και η περίσσια πρόκληση δημιουργεί δικαιολογημένες αντικοινωνικές συμπεριφορές.
