Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΝΤ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’60
Η προσφυγή της Κυβέρνησης στο μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ οδηγεί σε νέες περισσότερο επώδυνες ανατροπές και παραπέρα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ζωής μας.
Τα πακέτα των αντιλαϊκών μέτρων διαδέχονται το ένα το άλλο ενώ οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανασφάλεια, διατηρούν και αυξάνουν τα προνόμια των οικονομικά ισχυρών.
Στο όνομα της κρίσης, για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εργαζόμενοι, καταργούνται ιστορικές κατακτήσεις μας.
Μειώθηκαν κατακόρυφα τα εισοδήματά μας με την κατάργηση ουσιαστικά του 14ου και του 13ου μισθού, τη μείωση των επιδομάτων, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίστηκαν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και η υγειονομική μας περίθαλψη.
Για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας με τον παραπλανητικό τίτλο «αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού», κοινή είναι η διαπίστωση ότι αν και το νομοσχέδιο δηλώνει ότι φιλοδοξεί να «αναβαθμίσει το ρόλο του εκπαιδευτικού» δεν ασχολείται καθόλου με τα αναγκαία μέτρα στήριξης του εκπαιδευτικού και του έργου του, δηλαδή:
• την αναγκαιότητα της καθιέρωσης ετήσιας επιμόρφωσης,
• την μισθολογική, επιστημονική και εργασιακή αναβάθμισή του
Αντίθετα, έρχεται σε μια περίοδο που με την ασκούμενη πολιτική μέσα από το πρόγραμμα σταθερότητας, έχουμε δραματικές περικοπές στις δαπάνες για την παιδεία, αλλά και στους μισθούς, στις συντάξεις και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Επιπλέον:
Θεσμοθετείται ένα νέο σύστημα διορισμών αποκλειστικά στηριγμένο στον ΑΣΕΠ, δημιουργώντας μεγάλη αναστάτωση σε δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς, οι οποίοι για πολλά χρόνια μαζεύουν προϋπηρεσία, ώρα την ώρα, μόριο το μόριο, εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα. Καθιερώνεται το πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης και αποσυνδέεται το πτυχίο από το επάγγελμα.
Με αυτό τον τρόπο ανατρέπονται βίαια, για μια ακόμη φορά, οι υπάρχουσες διαδικασίες και αντιμετωπίζεται ο εκπαιδευτικός ως «αναλώσιμο προϊόν». Η περίφημη μεταβατική περίοδος των 2 ετών είναι κυριολεκτικά κοροϊδία, μιας και έχει ήδη νομοθετηθεί η δραματική μείωση του συνολικού αριθμού διορισμών ενώ η προϋπηρεσία μοριοδοτείται ελάχιστα. Η επιτυχία στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δεν οδηγεί στο διορισμό, αλλά σε μια λίστα αναμονής πιθανού διορισμού για λίγους. Επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η εκτίμηση της ΟΛΜΕ ότι ο πραγματικός στόχος αλλαγής του συστήματος διορισμών είναι η μείωση του αριθμού των διοριζόμενων εκπαιδευτικών.
Όχι μόνο διατηρείται ο απαράδεκτος θεσμός του ωρομισθίου αλλά «ωρομισθοποιείται» ο θεσμός του αναπληρωτή, εισάγοντας το «θεσμό του αναπληρωτή με μειωμένο ωράριο». Επιχειρείται η αύξηση του ωραρίου των μονίμων εκπαιδευτικών μέσω της υποχρέωσης για 5ωρη υπερωρία ως προϋπόθεση για να προσληφθούν αναπληρωτές. Παράλληλα προωθείται η μείωση της υπερωριακής αποζημίωσης. Θεσμοθετείται η υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών για 3 χρόνια στην οργανική θέση του πρώτου διορισμού που θα λειτουργήσει ουσιαστικά σαν στρατιωτική θητεία για το νέο εκπαιδευτικό. Εισάγεται με τη διαδικασία του «δόκιμου εκπαιδευτικού» η ουσιαστική αμφισβήτηση της μόνιμης εργασίας του νέου εκπαιδευτικού. Έτσι, ο εκπαιδευτικός που κατέχει δύο πτυχία (βασικό και παιδαγωγικό) έχοντας επιτύχει στις αντίστοιχες εξετάσεις και μετά από πιθανά πολλαπλές επιτυχίες στον ΑΣΕΠ για να διοριστεί, θα ξανακρίνεται στη 2ετία από τον «Αξιολογητή» για το εάν είναι ικανός για εκπαιδευτικός ή όχι. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια αξιολόγησης – χειραγώγησης των εκπαιδευτικών και της αμφισβήτησης της επαγγελματικής τους υπόστασης. Θεσμοθετείται η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου «σε πρώτη φάση ως εσωτερική διαδικασία» που συνδέεται με την υλικοτεχνική υποδομή, την εξεύρεση πόρων από το ίδιο το σχολείο, την απώλεια διδακτικών ωρών, τις επιδόσεις των μαθητών κ.λπ., που οδηγεί απευθείας στο «Σχολείο της Αγοράς». Με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας σπάει τον ενιαίο χαρακτήρα του προγράμματος σπουδών, μετατρέπει τα σχολεία σε επιχειρήσεις, νομιμοποιεί την απόσυρση της κρατικής χρηματοδότησης, ενοχοποιείται το σχολείο και ο εκπαιδευτικός για το παραγόμενο έργο ενώ τίθεται ως προϋπόθεση για να επιλεγεί εκπαιδευτικός ως στέλεχος, η συμμετοχή του σε προγράμματα αξιολόγησης. Καμία όμως κουβέντα για την υποχρηματοδότηση, τα γραμμένα στο πόδι και μακριά από τις τάξεις αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, τις ανύπαρκτες υποδομές, τα πολυπληθή τμήματα, την παντελή έλλειψη συντονισμού στη διοίκηση που οδηγεί σε καθυστερημένες και δίχως σωστή κατανομή προσλήψεις εκπαιδευτικών. Παρά τις διακηρύξεις της Υπουργού Παιδείας και τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών που επιχείρησε το προηγούμενο διάστημα, αυτοαναιρείται, διατηρώντας το bonus των μορίων για όσους αποσπώνται στο Υπ. Παιδείας και τις υπηρεσίες του. Επιπλέον η Κυβέρνηση για να περιορίσει τις δαπάνες του Κράτους προωθεί νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό. Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό ως δημοσιονομικό και όχι ως κοινωνικό θέμα και θέτει ως στόχο το 2030 οι δαπάνες για το ασφαλιστικό, σε ποσοστό του ΑΕΠ, να βρίσκονται στα επίπεδα του 2008 (4,8%). Μετατρέπει το ασφαλιστικό σύστημα από κοινωνικό και διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό. Προχωρεί στην αύξηση των ορίων ηλικίας και ιδιαίτερα των γυναικών, ενώ αλλάζει τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων. Επαναφέρει το ΛΑΦΚΑ και μειώνει τις συντάξεις. Ταυτόχρονα το πάγωμα των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού στο Δημόσιο και η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων οδηγούν τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία (ΤΠΔΥ, ΟΠΑΔ, ΜΤΠΥ, TΕΑΔΥ) σε νέα αδιέξοδα και σε διάλυση. Αντί να καλύψουν τα ελλείμματα των Ταμείων που μέσα από την καταλήστευση των αποθεματικών με ευθύνη του Κράτους οδηγήθηκαν σ’ αυτήν την κατάσταση, προτρέπουν τις Διοικήσεις τους να ξεπουλήσουν όσο – όσο την ανύπαρκτη περιουσία τους. Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, παρά τα μεγάλα λόγια και τις διακηρύξεις της Υπουργού Παιδείας για διαβούλευση, διάλογο, κ.λπ. η πραγματικότητα είναι πως η κα Διαμαντοπούλου αρνήθηκε όλο αυτό το διάστημα την ουσιαστική διαπραγμάτευση με την ΟΛΜΕ. Παρά το γεγονός ότι, όσον αφορά στο εργασιακό καθεστώς, στις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών (μεταθέσεις, αποσπάσεις, τοποθετήσεις, μοριοδότηση, κ.λπ.) και τις προσλήψεις, η ΟΛΜΕ έχει καταθέσει ένα πλαίσιο προτάσεων, το Υπουργείο Παιδείας επιδεικτικά τις αγνοεί. Επίσης, δεν απαντά, ουσιαστικά αρνείται να συζητήσει, τις τεκμηριωμένες προτάσεις της Ομοσπονδίας για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» είναι κενό περιεχομένου, διότι είναι αδύνατον να επιτευχθεί η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου, εάν δεν υπάρξει η απαραίτητη μέριμνα για όλους τους μετέχοντες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η συζήτηση του νόμου θα ξεκινήσει στη Βουλή σήμερα και θα ολοκληρωθεί στις 6 Μαΐου. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η αντίδραση του εκπαιδευτικού κόσμου στα νέα μέτρα αλλά και στο πολυνομοσχέδιο με τη μαζική συμμετοχή στις απεργίες στις 4 και 5 Μαΐου και στις κινητοποιήσεις που θα αποφασιστούν στις Γενικές Συνελεύσεις. H απόσυρση του νομοσχεδίου αποτελεί υπόθεση υπεράσπισης των βασικών δικαιωμάτων για να μην μας σύρουν στο βούρκο της μαζικής και παρατεταμένης ανέχειας και ανεργίας. Σαν εκπαιδευτικοί έχουμε χρέος, πρώτα από όλα απέναντι στους μαθητές μας, να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην «γνωρίσουν» την βάρβαρη κοινωνία που τους ετοιμάζουν. Έχουμε χρέος σαν δάσκαλοι να «σταθούμε όρθιοι» και να αγωνιστούμε για τους μαθητές, το δημόσιο σχολείο, την εργασία μας. Η κοινή δράση όλων των δυνάμεων της εκπαίδευσης, η προβολή των εναλλακτικών προτάσεων της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ ως ο ελάχιστος κοινός τόπος, δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο αναγκαία όσο σήμερα. Στον αγώνα αυτό δεν περισσεύει κανένας!
Από Κώστα Μαργαρίτη
