Μέρες χαράς κι ελπίδας ήταν οι μέρες που μας πέρασαν, όμως για τον πατέρα και τη μάνα του ειδικού φρουρού Στάθη Λαζαρίδη, η χαρά και η ελπίδα έχουν σβήσει προ πολλού… Ο γιος τους, που τραυματίστηκε στην ενέδρα των Ζωνιανών, παραμένει καθηλωμένος και σε λήθαργο στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Αθήνας. Το εγγόνι τους, το κοριτσάκι του Στάθη τους, είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Δεν μπόρεσαν καν να το αγκαλιάσουν και να του ευχηθούν χρόνια πολλά. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και άλλο κακό.
Κακό και εξωφρενικό ταυτόχρονα: Οι χαροκαμένοι γονείς έλαβαν πρόσφατα ένα χαρτί από τον Οργανισμό Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου, με το οποίο ο ΟΠΑΔ τους ζητά πίσω εντόκως 14.680 ευρώ, τα οποία δόθηκαν για τα έξοδά τους, όταν συνόδευσαν τον (τραυματισμένο εν ώρα καθήκοντος γιο τους) στο κέντρο αποκατάστασης στο Ισραήλ. Τότε, πριν περίπου έξι χρόνια και για τρεις μήνες, μόνο στο νοσοκομείο στο Ισραήλ είχαν δαπανηθεί από τον ΟΠΑΔ 375.000 ευρώ. Τον έστειλαν τον Στάθη Λαζαρίδη στο Ισραήλ και δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Πέραν από τη φυσική και ψυχική ταλαιπωρία των γονιών του, λοιπόν, ο ΟΠΑΔ κρίνει πως οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να υποστούν και οικονομική αιμορραγία, αφού τους ζητά πίσω το ποσό που δόθηκε για τα έξοδά τους. Μαζί με τους τόκους, τους ζητά πίσω ποσό που φτάνει τις 20.000 ευρώ!
Οργή
Λίγες μέρες πριν την παραμονή των Χριστουγέννων, που μάλιστα πέρασε για να δει τον Στάθη και για τα Χρόνια Πολλά ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δημοσίας Τάξης με συνοδεία, ο πατέρας του ειδικού φρουρού πληροφορήθηκε πως γίνονται ενέργειες να πληρώσει αυτός και η γυναίκα του τα έξοδα, μιας και τότε είχαν συνοδεύσει εκείνοι το παιδί τους στο εξωτερικό. «Ξέρετε τι τραβά η οικογένεια; Τι τραβά η μάνα και ο πατέρας; Ήρθε χαρτί, εδώ στην Αστυνομία, από τον εισαγγελέα Κοζάνης για να πληρώσουμε εμείς αυτά τα χρήματα. Εμείς που ξοδέψαμε μόνο τότε πάνω από 30.000 ευρώ και δυστυχώς, χωρίς κανένα αποτέλεσμα για το παιδί μας», είπε με πικρία ο πατέρας του Στάθη κ. Γιάννης Λαζαρίδης. Ο κ. Γιάννης μας μιλά μέσα από το ζαχαροπλαστείο που διατηρεί στη Νεάπολη Κοζάνης. Άνθρωπος της βιοπάλης, περίμενε τις μέρες των γιορτών για να δουλέψει και να καλύψει τις ανάγκες της οικογένειάς του. Ταυτόχρονα, όμως, δε μπορούσε να αφήσει μόνο του και τον Στάθη τις μέρες των γιορτών. Εναλλάξ, μια ο ίδιος και μια η γυναίκα του βρίσκονταν στο πλευρό του στην Αθήνα, έτσι ώστε και το μεροκάματο να βγαίνει και το παιδί τους να μην είναι μόνο.
Ελπίζουν στο Θεό
Εξαντλημένοι ψυχικά, σωματικά και οικονομικά, παραμένουν πάντως όλα αυτά τα χρόνια στο πλευρό του Στάθη η μάνα και ο πατέρας του. Μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους δε θα αφήσουν ποτέ τον Στάθη μόνο του, όμως η καρδιά τους έχει βαρύνει και η ελπίδα τους έχει σβήσει. «Οι πρώτες μέρες ήταν καλύτερες από τις μέρες που ζούμε σήμερα. Τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Από γιατρούς δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Η μόνη μας ελπίδα είναι ο Θεός», λέει ο κ. Γιάννης Λαζαρίδης.
Η κατάσταση της υγείας του Στάθη είναι πολύ δύσκολη. Αν και είχε φέρει ο πατέρας του γιατρούς ακόμη και από τη Ρωσία, δε γίνεται τίποτα. Όλοι, μα όλοι οι γιατροί και στις αρχές του περιστατικού, που είχαν έρθει από τη Σουηδία, είχαν αποκλείσει ουσιαστικά την ελπίδα. Το ενδεχόμενο να επανέλθει ο Στάθης. Το τελευταίο τρίμηνο υποστηρίζεται με οξυγόνο…
«Ο καιρός περνά και η ζωή μας έχει σταματήσει εδώ κι έξι χρόνια. Δεν μπορούμε να έχουμε προσωπική ζωή. Πάντρεψα τα παιδιά μου, έκανα εγγόνια, αλλά η χαρά κάτω από το λαιμό δεν κατεβαίνει. Να βλέπεις το παιδί, όπως είναι έτσι… Να σε κοιτάζει στα μάτια και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Μερικές φορές το παιδί γυρίζει το κεφάλι του, αναστενάζει, δακρύζει, αλλά μέχρι εκεί. Το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου του είναι κατεστραμμένο από τη σφαίρα και αυτό έγινε από την αρχή», λέει ο κ. Γιάννης.
«Πονάμε και κλαίμε συνεχώς»
Ο Στάθης Λαζαρίδης, πέρα από τους τρεις μήνες που έμεινε νοσηλευόμενος στην Κρήτη, είχε πάει για άλλους τρεις μήνες στο Ισραήλ. Για ένα μήνα βρέθηκε στο «Γεννηματάς», όπου έπαθε πνευμονία και πήγε στο «Σωτηρία» κι έκτοτε από τις 15 Ιουλίου του 2008 μέχρι σήμερα, όπως ανέφερε ο πατέρας του, νοσηλεύεται στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο. Κάθε μέρα καθόμαστε εδώ και περιμένουμε και περιμένουμε και πονάμε και κλαίμε συνεχώς και δε γίνεται τίποτα…», λένε οι γονείς του. Η θυσία του Στάθη Λαζαρίδη εν ώρα καθήκοντος, σύμφωνα με τον πατέρα του, δεν έχει δικαιωθεί, καθώς κανείς απ’ όσους κάθισαν στο εδώλιο δεν καταδικάστηκε ως αυτουργός της φονικής επίθεσης της 5ης Νοεμβρίου του 2007. Από τους έξι κατηγορούμενους για την αιματηρή συμπλοκή με τους αστυνομικούς, που είχε ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του ειδικού φρουρού, κρίθηκαν ένοχοι μόνο δύο, όπως είχε προτείνει ο εισαγγελέας.
