φασισμού (Νέα Τάξη).
Το μέγεθος της πολιτικής ανοησίας το αντιλαμβάνεται και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα που διεκδικεί την κυβερνητική διαχείριση του κατοχικού καθεστώτος και έχει συνάψει στενές σχέσεις με την ηγετική γραφειοκρατία της Εκκλησίας.
Η πολιτική ανοησία του Διαμαντόπουλου προκαλεί τριβές σ’ αυτήν τη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με ένα κομμάτι του ηγετικού εκκλησιαστικού κατεστημένου.
Αυτό αποτυπώνεται καθαρά στο ρεπορτάζ: «Η Κουμουνδούρου προειδοποιεί Διαμαντόπουλο».
http://www.enikos.gr/politics/204628,BINTEO-H_Koymoyndoyroy_proeidopoiei_Diam.html
Η πρόκληση όμως του Διαμαντόπουλου δεν είναι μια απλή ανοησία. Είναι μια ανοησία που αποτυπώνει τις συνολικότερες αντιλήψεις και την ψυχολογία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλου του σύγχρονου «εκσυγχρονιστικού» πολιτικού κατεστημένου: ΟΛΕΣ τις δυνάμεις που άμεσα ή έμμεσα υπηρετούν τους σχεδιασμούς του 4ου Ράιχ.
Αυτοί οι σχεδιασμοί στοχεύουν, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά και κουραστικά στην ισοπέδωση ΟΧΙ μόνο της οικονομικής και κοινωνικής υπόστασης του ελληνικού εθνικού κράτους, αλλά και των ιστορικών του παραδόσεων, των συμβόλων εθνικής συνείδησης και ταυτότητας, κάθε πολιτισμικού στοιχείου κοινωνικής ΣΥΝΟΧΗΣ.
Κάποια σχετικά άρθρα μας μπορεί να τα βρείτε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/113.mag
Μέσα σ’ αυτή τη νεοταξική στρατηγική εντάσσεται και η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ του Ορθόδοξου φρονήματος, το οποίο αποτελεί ένα ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ στοιχείο της ιστορικής συνείδησης του ελληνικού λαού.
Το Ορθόδοξο φρόνημα, όπως και κάθε ισχυρό θρησκευτικό φρόνημα, βρίσκεται, σήμερα, στο στόχαστρο των χρηματιστηριακών ελίτ της εξουσίας.
Το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο και ιδιαίτερα οι φωταδιστές του «εκσυγχρονισμού» (μέσα εδώ είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ), εδώ και πολλά χρόνια έχουν κηρύξει έναν ανελέητο, θορυβώδη πόλεμο εναντίον της Ορθοδοξίας, με πρόσχημα τη σήψη της Εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας και τους γραφικούς δεσποτάδες, τύπου Άνθιμου και CIA.
Αυτός ο πόλεμος είναι «διατεταγμένη υπηρεσία» που στοχεύει, άμεσα ή έμμεσα, στην προώθηση των νεοταξικών σχεδιασμών, δηλαδή στην κατάλυση του Ορθόδοξου συνεκτικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι ένας πόλεμος και ΕΚ των ΕΞΩ και ΕΚ των ΕΣΩ, δηλαδή και από θύλακες της Νέας Τάξης εντός της Εκκλησίας.
Είναι ένας πόλεμος που επιχειρεί να υποκαταστήσει τις κοινωνικές και ιδεολογικές διαιρέσεις με τις θρησκευτικές.
Και το σώου της απατηλής αντικληρικοφροσύνης του Διαμαντόπουλου σ’ αυτό στοχεύει: Να διχάσει τον ελληνικό λαό σε Πιστούς και Άπιστους, επικαλύπτοντας έτσι τις πραγματικές διαιρέσεις που υπάρχουν μεταξύ του λαού στο ΣΥΝΟΛΟ του και των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ.
Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με Αριστερή πολιτική. Η καταπίεση και η γελοιοποίηση του θρησκευτικού αισθήματος ενός λαού είναι μια πομπώδης αστική αντικληρικοφροσύνη και ΟΧΙ Αριστερή Πολιτική.
Σήμερα τέτοια σώσου σαν και αυτό του Διαμαντόπουλου είναι ΕΓΚΛΗΜΑ: ΟΧΙ μόνο διασπά το κοινωνικό ταξικό μέτωπο σε άθεους και πιστούς, αλλά και υποτάσσει, δηλαδή, θυσιάζει την κοινωνική πάλη κατά της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης σε μια κάλπικη και υποκριτική πάλη κατά της Εκκλησίας.
Με άλλα λόγια: Προκαλεί βαθιές διασπάσεις στο μέτωπο των θυμάτων της εκμετάλλευσης, αλλά και υπηρετεί, στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, την προσπάθεια αναμόρφωσης του θρησκευτικού περιβάλλοντος σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης.
