Συρία : η απόλυτη κόλαση
Γράφει η Θάλεια Χούντα
Από καιρό το προσπαθούσα και εν τέλει το πραγματοποίησα. Το ταξίδι στην …απόλυτη κόλαση στην Συρία όπου αυτή την περίοδο αποτελεί στην κυριολεξία το κέντρο του κόσμου τόσο σε πεδίο εφαρμογής στρατιωτικών μέτρων με παράπλευρες απώλειες όσο και πολιτικής αντιπαράθεσης και σχεδιασμών.
Μερικοί καλοί φίλοι υπερέβαλαν εαυτόν και με χίλια βάσανα κατόρθωσαν, να πραγματοποιήσουν την θέλησή μου να ζήσω από κοντά όλα όσα ακούμε και βλέπουμε μέσω των εικόνων. Η λέξη ¨χάος¨ ίσως είναι πολύ λίγη, για να περιγράψει όσα συμβαίνουν και των οποίων γίνεσαι αποδέκτης αμέσως. Η πρώτη εικόνα σε εισάγει κατευθείαν στο κλίμα , ερείπια κτιρίων με ερημωμένους δρόμους και ένοπλους, παντού ολόγυρα σου τόσοι ένοπλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας αφού ακόμη και μικρά παιδιά οπλοφορούν.
Οι εμπειρίες ήταν τόσο ακραίες και πρωτόγνωρες αφού έπρεπε συνέχεια να φοράω το αλεξίσφαιρο γιλέκο που μου έδωσαν, «για κάθε περίπτωση» και το κράνος, κατά τις εξόδους από τους κλειστούς χώρους. Ομολογώ, ότι ο φόβος και η αγωνία είναι οι “αχώριστοι σύντροφοι” σου εκείνες τις στιγμές ενώ η αδρεναλίνη βρίσκεται συνεχώς και αδιαλλείπτως στα ύψη. Επίσης, το περίστροφο GLOCK που μου παρέδωσαν, μετά από … ταχύρυθμη ολιγόλεπτη εξάσκηση, φάνταζε σαν τελείως ξένο και σχετικά με το καλάσνικοφ ΑΚ – 47 και τις γεμιστήρες, δεν υπάρχει καν σύγκριση.. Όλες οι εικόνες φρίκης που έχουμε δει, σου έρχονται αστραπιαία στο νου και κοιτάζοντας κάπου κοντά σου συνειδητοποιείς,,ότι είσαι κομμάτι αυτού του εφιάλτη. Τραυματίες, νεκροί, ένα πλήθος να φωνάζει και να τρέχει στο άγνωστο, ένα διαρκές ακατανόητο βουητό.
Η πρωτεύουσα βιώνει τον απόλυτο όλεθρο , την καταστροφή και τον θάνατο και κάθε στιγμή προσεύχεσαι να μην σε πετύχει κάποια αδέσποτη σφαίρα, πράγμα πανεύκολο μέσα σε αυτή την ανεξέλεγκτη συντριβή που βουλιάζει ολόκληρη την χώρα.
Είχα την ευκαιρία να συναντηθώ και να μιλήσω με αξιόλογα άτομα από κάθε πλευρά, αφού η Ελληνική καταγωγή δεν αποτέλεσε εμπόδιο αλλά τουναντίον διευκόλυνε, αφού η χώρα μας εξάλλου είναι απούσα και από αυτή την παγκόσμια στιγμή και τον μελλοντικό επανακαθορισμό πραγμάτων και καταστάσεων. Διπλωμάτες, στρατιωτικοί και ντόπιοι, κατά τις συναντήσεις μας, μου έδωσαν το στίγμα της δικής τους οπτικής της κατάστασης, ο καθένας προασπίζοντας τα συμφέροντά του ή της χώρας του. Όλοι δηλώνουν αποφασισμένοι και έτοιμοι. Οι γειτονικές χώρες είναι σε επιφυλακή και η κάθε μία έχει τον δικό της ρόλο, κυρίως από τον ¨καθοδηγητή¨ της. Ευκαιρία για την Τουρκία, ευκαιρία για την Ιορδανία, ευκαιρία για το Ισραήλ;
Η αναμέτρηση είναι κυρίως ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ρωσία, με αντικείμενο την ευρύτερη περιοχή και ό,τι αυτή συμπεριλαμβάνει γεωπολιτικά και οικονομικά. Εξοπλισμοί των εμπλεκομένων για διατήρηση ή μή των δεδομένων, παρουσία στρατευμάτων πέριξ της χώρας, ¨ειδικοί¨ σύμβουλοι σε κάθε πλευρά και στο βάθος … πετρέλαιο και παρουσία σε μία διαχρονικά ευαίσθητη και εύφλεκτη περιοχή. Η πολιτική – διπλωματική σκακιέρα απαιτεί λεπτές και μελετημένες αποφάσεις και οι στρατιωτικοί τις εφαρμόζουν, δυστυχώς με την εμπλοκή κυρίως πολιτών.
Το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα διοικεί την χώρα από το 1970, με τον πατέρα του σημερινού προέδρου και το κόμμα Μπάαθ, έχοντας ουσιαστικά επιβάλλει την πολιτική του. Όμως οι θρησκευτικές αντιπαλότητες, καλυμμένες με τον μανδύα των κοινωνικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων, δεν άργησαν να αναφανούν και να δημιουργήσουν την σημερινή κατάσταση. Κανένας πλέον δεν αναφέρεται στην «Αραβική άνοιξη», που φέρεται να ήταν η αρχή των επεισοδίων αλλά στους χιλιάδες νεκρούς και τις φρικαλέες ακρότητες που παρατηρούνται, οι οποίες είναι πρωτόγνωρες. Ο ντόπιος συνομιλητής μου ορμώμενος από δυτικές ιδέες για δημοκρατία και ελευθερία, δεν μπορεί επίσης να εξηγήσει, το πώς φτάσαμε ως εδώ και το πώς τελικά είναι στην πράξη η δημοκρατία και η ελευθερία.
Σαν άνθρωπος, μου είναι αδύνατο να αποδεχθώ όσα γίνονται, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι ισχυροί καθορίζουν για πολλοστή φορά την μοίρα ανθρώπων. Μοίρα που είναι γραμμένη με πολύ αθώο αίμα και μίσος, που κανείς δεν γνωρίζει ή δεν πρέπει να θυμάται την αφετηρία του. Σαν Ελληνίδα με συγκλονίζει , με πονάει αφόρητα αυτή η κατάσταση, αφού ακουμπάει την χώρα μας και όλο τον ευρωπαϊκό κόσμο, δεδομένου ότι οι ένοπλοι ισλαμιστές κυκλοφορούν παντού, ελεύθεροι και φανατισμένοι και είναι σε επαφή με ομόθρησκούς τους, που μπορεί να είναι και γείτονές μας.
Οι τελευταίες εικόνες, πρίν αποχαιρετήσω αυτόν τον τόσο άδικα βασανισμένο λαό ήταν δύο : Η πρώτη, απ΄ότι φαίνεται ο τακτικός στρατός, να επανακτά τον πλήρη έλεγχο και η δεύτερη , η πλέον συγκλονιστική , τα μάτια ενός παιδιού με το αυτόματο αγκαλιά να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην αθωότητά του και στο…….. αν πρέπει να τραβήξει την σκανδάλη, τερματίζοντας μια για πάντα …την πολύτιμη αυτή αθωότητα ..
