Συγκλονιστική επιστολή του τραγικού πατέρα…
Ο Γιώργος Μήτσιου, πατέρας του Θανάση που χαροπαλεύει στην εντατικη μετά από εργατικό ατύχημα σπάει την σιωπή του.
Είμαστε αναγκασμένοι να λογοκρίνουμε την πρώτη παράγραφο της επιστολής λόγω των βαρύτατων χαρακτηρισμών για πολιτικά πρόσωπα.
Ο ****** Σαμαράς, ο άνθρωπος της ******, που ********ε στην Καλαμπάκα όταν ήταν αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης, βρίσκεται να κυβερνά την χώρα μας με τον Βενιζέλο. Άλλωστε όλα τα *********** την ίδια μούρη έχουν.
Μας έχουν φέρει όλους στην οικονομική εξαθλίωση, κοινώς καταστολή. Πήραν τον γιό μου στη θέση του Ηλεκτρολόγου για δύο μήνες με μεροκάματο 15-20 ευρώ και χωρίς καμία προφύλαξη και πρόληψη να χάνουμε τα παιδιά μας.
Έλεος πια, για τη ζωή του παιδιού μου και τη ζωή των 5000 που αυτοκτόνησαν αυτόν τον τελευταίο χρόνο. Κι αυτοί, ως άλλα κοπρόσκυλα, να φωνάζουν καθημερινά για φόρους, για απολύσεις, για το πώς θα πάμε φυλακή εάν οφείλουμε στο Δημόσιο, πως θα μας πάρουν τα σπίτια μας εάν δεν πληρώσουμε το Δημόσιο ή τις τράπεζες.
ΆΡΑΓΕ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΤΕ;
Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο αγαπημένος μου γιός αργοπεθαίνει στην εντατική μονάδα του Νοσοκομείου Τρικάλων.
Σ’ αυτή τη δύσκολη για μένα στιγμή θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γιατρούς και όλο το προσωπικό της Εντατικής Μονάδας του Γ.Ν.Τ. για τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν και καταβάλουν ακόμη ώστε ο γιός μου, στο λίγο διάστημα ζωής που του έχει απομείνει, να υποφέρει όσο το δυνατόν λιγότερο.
Ευχαριστώ το Α.Τ. Καλαμπάκας.
Επίσης τον Επόπτη Εργασίας για το μεγάλο του ενδιαφέρον που έδειξε για τις εργασιακές συνθήκες Ασφαλείας κ.λπ.
Εάν υπάρχουν ευθύνες θα αποδοθούν και εάν είναι να πάει κάποιος φυλακή θα πάει. Δεν θα κουκουλωθεί το παραμικρό. Είναι αδιανόητο να εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας για ένα κομμάτι ψωμί και από την αδιαφορία μερικών ασυνείδητων να μας τα σκοτώνουν.
Τέλος να ευχαριστήσω τους φίλους μου, τους γνωστούς για το άμεσο ενδιαφέρον που έδειξαν και τη συμπαράσταση με όποιο τρόπο εκδηλώθηκε αυτή.
Και κάτι τελευταίο, προς όλους τους συνανθρώπους και την κοινωνία μας.
Το να αρνηθείς κάτι που δεν μπορείς να το κάνεις δεν είναι αμαρτία.
Αμαρτία είναι η κακία, η υποκρισία και το να γελάς με τον πόνο του άλλου.
Γι’ αυτό ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, μήπως και γίνουμε λίγο πιο ανθρώπινοι με τους γύρω μας.
Γεώργιος Μήτσιου, Ο χαροκαμένος
