Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Τι συμβαίνει μ’ εμάς; Γιατί έχουμε αυτή την αλλόκοτη συμπεριφορά απέναντι στις εξελίξεις; Γιατί οι αντιδράσεις μας δεν είναι τουλάχιστον λογικές;
Μήπως ήταν λογικές, συνετές οι αντιδράσεις μας, όταν με εντολή των κυβερνώντων και την συμμετοχή της αντιπολίτευσης, καταστρέφανε οι ψευτοδιανοούμενοι την Ελληνική Γλώσσα και την Ιστορία μας; Που ήταν η Ακαδημαϊκή Κοινότητα; Πού ήταν οι Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών; Μεμονωμένες εξαιρέσεις που με άρθρα τους ή παρεμβάσεις τους σε εκπομπές της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου, χτυπούσαν το καμπανάκι του κινδύνου.
Οι γονείς για το μόνο που νοιαζόντουσαν, ήταν οι βαθμοί κι όχι η γνώση. Δεν ενδιαφερόντουσαν για τις απαράδεκτες αλλαγές που γινόντουσαν στην εκπαιδευτική ύλη. Νοιαζόντουσαν μόνο, μέσα από αυτό, το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί τους να
αποκτήσει ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα και με λίγο μέσον, να «βολευτεί» στο Δημόσιο.
Όμως, και στο θέμα της Πίστης, της Ορθοδοξίας, οι αντιδράσεις δεν ήταν τέτοιες που να βεβαίωναν για τον σφυρηλατημένο και αλύγιστο φρόνιμα των Ελλήνων.
Ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο μεγάλος αυτός ποιμενάρχης, τα έβαλε ανοιχτά με το πολιτικό σύστημα. Δεν κατάφερε να νικήσει γιατί δίπλα του δεν συμπαραταχθήκαμε όλοι εμείς. Το ποίμνιό του. Όλοι στις συζητήσεις που κάναμε με φίλους λέγαμε, το πόσο καλά τα λέει ο Χριστόδουλος, με πόση αγάπη έχει αγκαλιάσει τους νέους. Όμως, όταν δέχθηκε τις επιθέσεις από τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα, φροντίσαμε να μείνουμε μακριά. Δεν ταχθήκαμε στο πλευρό του, δεν θελήσαμε να δείξουμε στους συκοφάντες πως ο Χριστόδουλος δεν είναι μόνος αλλά έχει κι εμάς, εκατομμύρια πολίτες, στο πλευρό του.
Ουδέτεροι όμως μείναμε κι όταν η Ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, όταν υπουργός ελληνικής κυβέρνησης χαρακτήρισε την Ελληνική σημαία ως πανί. Μιλάμε για τις προδοσίες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή, μεγαλύτερος ξεπεσμός για ένα έθνος, από το να παραδίδει στους εχθρούς του έναν άνθρωπο που ζήτησε πολιτικό άσυλο. Οι λιγοστές αντιδράσεις φωτισμένων Ελλήνων «πνίγηκαν» από έναν οχετό κατηγοριών που ξεχυνόταν από πολιτικά και δημοσιογραφικά χείλη. Όσοι αντιδρούσαν γι’ αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες, χαρακτηριζόντουσαν από το σύστημα ως εθνικιστές. Κι αυτόν τον οχετό, παθητικά τον άκουγαν ή τον δεχόντουσαν οι πολίτες. Γιατί;
Τα εκατομμύρια οικονομικών μεταναστών ήρθαν να αλλοιώσουν την σύνθεση του Ελληνικού έθνους και ταυτόχρονα να θέσουν τις βάσεις για αλλαγή της πολιτιστικής μας ταυτότητας, αλλά και να δυναμιτίσουν την συνοχή των πολιτών. Αν το Κράτος είχε φροντίσει να έχει στα σύνορά του δυνάμεις, που θα απαγόρευαν την είσοδο μεταναστών, αν οι πολιτικοί δεν υπέγραφαν τις απαράδεκτες συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν οι ποινές για έναν λαθρομετανάστη ήταν αυστηρές, θα είχαμε σήμερα αυτόν τον αριθμό των λαθρομεταναστών; Κι αν οι Έλληνες, αυτοί που διαμαρτύρονται για τους οικονομικούς μετανάστες, δεν τους έδιναν δουλειά, αυτοί θα παρέμεναν στην χώρα μας;
Οι οικονομικοί μετανάστες έχουν σχηματίσει μηχανισμούς, που όχι μόνο βρίσκει δουλειά σε ομοεθνείς τους, αλλά «χτυπούν» τις τιμές προκειμένου να διώξουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες από την δουλειά και να δουλεύουν μόνο αυτοί. Προκαλώ όποιον θέλει, να εξετάσει τους δείκτες ανεργίας μεταξύ των Ελλήνων και των αλλοδαπών και να συγκρίνει τα ποσοστά. Θα μείνει έκπληκτος! Και γι’ αυτό φταίμε εμείς, οι Έλληνες, που δίνουμε δουλειά στους αλλοδαπούς για να γλυτώσουμε λίγα χρήματα κι αδιαφορούμε αν με αυτή μας την συμπεριφορά δολοφονούμε την Ελληνική οικογένεια.
Θα κλείσω με ένα ακόμη παράδειγμα, τους πολιτικούς όλων των βαθμίδων.
Η διαφθορά είτε στον κοινοβουλευτικό χώρο είτε στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν είναι απλά μεγάλη, είναι τεράστια.
Οι πολίτες για δεκαετίες ακούγανε, βλέπανε, νοιώθανε, πως αυτή η κάστα ανθρώπων, ήταν ότι χειρότερο, ότι πιο βρώμικο. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπορούσαν να γίνουν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών. Οι καταγγελίες πολιτών, «θαπτόντουσαν» στα συρτάρια τω αρμοδίων αρχών και κανείς καταχραστής του Δημοσίου χρήματος δεν οδηγήθηκε ποτέ στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Παρ’ όλα αυτά, οι πολίτες, γνωρίζοντας την σαπίλα που υπήρχε στο πολιτικό σύστημα, ξαναψήφιζαν τους ίδιους και τους ίδιους! Η ψήφος των πολιτών ήταν επιβράβευση των καταστροφέων της χώρας! Όπως ακριβώς έγινε και στις πρόσφατες εκλογές του Ιουνίου!
Εμείς οι Έλληνες…
Χρειάζεται να ξαναβρούμε την ταυτότητά μας. Για να ξαναγίνουμε οι ατρόμητοι Έλληνες που επαναστάτησαν κατά των Τούρκων κατακτητών, που πήγαν με το χαμόγελο στα χείλη στον πόλεμο του ’40, που έγραψαν χρυσές σελίδες Ιστορίας με την Εθνική Αντίσταση.
Χρειάζεται να ξαναβρούμε την ταυτότητα που μας «έκλεψαν» οι πολιτικοί με τους πάτρωνές τους.
Χωρίς ταυτότητα, είμαστε σαν το καράβι χωρίς πυξίδα μεσ’ την ανταριασμένη θάλασσα.
Εμείς οι Έλληνες…
Η συνήθεια είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου. Συνηθίσαμε ή μας συνήθισαν να μην αντιδρούμε, να μην αντιστεκόμαστε, να κοιτάζουμε μόνο την πάρτη μας.
Ας ξεσυνηθίσουμε πριν να είναι πολύ αργά.
Κάθε μέρα που περνάει η θηλιά στο λαιμό μας σφίγγει ολοένα και περισσότερο.
Μην πιστεύετε αυτούς που σας έκαναν φτωχούς, δούλους. Μην πιστεύετε εκείνους που σας αφαίρεσαν την αξιοπρέπειά σας.
Κοιτάξτε στα μάτια τα παιδιά σας και θα βρείτε την αλήθεια, θα βρείτε την δύναμη.
Κοιτάξτε ψηλά στον γαλάζιο ουρανό και θα νιώσετε την αύρα της ελευθερίας.
Εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε ελεύθεροι, κάτω από τον γαλάζιο ουρανό, μεγαλώσαμε με τις ζεστές αχτίνες του ήλιου.
Εμείς οι Έλληνες για να ζήσουμε πρέπει να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ…
Μήπως ήταν λογικές, συνετές οι αντιδράσεις μας, όταν με εντολή των κυβερνώντων και την συμμετοχή της αντιπολίτευσης, καταστρέφανε οι ψευτοδιανοούμενοι την Ελληνική Γλώσσα και την Ιστορία μας; Που ήταν η Ακαδημαϊκή Κοινότητα; Πού ήταν οι Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών; Μεμονωμένες εξαιρέσεις που με άρθρα τους ή παρεμβάσεις τους σε εκπομπές της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου, χτυπούσαν το καμπανάκι του κινδύνου.
Οι γονείς για το μόνο που νοιαζόντουσαν, ήταν οι βαθμοί κι όχι η γνώση. Δεν ενδιαφερόντουσαν για τις απαράδεκτες αλλαγές που γινόντουσαν στην εκπαιδευτική ύλη. Νοιαζόντουσαν μόνο, μέσα από αυτό, το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί τους να
αποκτήσει ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα και με λίγο μέσον, να «βολευτεί» στο Δημόσιο.
Όμως, και στο θέμα της Πίστης, της Ορθοδοξίας, οι αντιδράσεις δεν ήταν τέτοιες που να βεβαίωναν για τον σφυρηλατημένο και αλύγιστο φρόνιμα των Ελλήνων.
Ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο μεγάλος αυτός ποιμενάρχης, τα έβαλε ανοιχτά με το πολιτικό σύστημα. Δεν κατάφερε να νικήσει γιατί δίπλα του δεν συμπαραταχθήκαμε όλοι εμείς. Το ποίμνιό του. Όλοι στις συζητήσεις που κάναμε με φίλους λέγαμε, το πόσο καλά τα λέει ο Χριστόδουλος, με πόση αγάπη έχει αγκαλιάσει τους νέους. Όμως, όταν δέχθηκε τις επιθέσεις από τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα, φροντίσαμε να μείνουμε μακριά. Δεν ταχθήκαμε στο πλευρό του, δεν θελήσαμε να δείξουμε στους συκοφάντες πως ο Χριστόδουλος δεν είναι μόνος αλλά έχει κι εμάς, εκατομμύρια πολίτες, στο πλευρό του.
Ουδέτεροι όμως μείναμε κι όταν η Ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, όταν υπουργός ελληνικής κυβέρνησης χαρακτήρισε την Ελληνική σημαία ως πανί. Μιλάμε για τις προδοσίες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή, μεγαλύτερος ξεπεσμός για ένα έθνος, από το να παραδίδει στους εχθρούς του έναν άνθρωπο που ζήτησε πολιτικό άσυλο. Οι λιγοστές αντιδράσεις φωτισμένων Ελλήνων «πνίγηκαν» από έναν οχετό κατηγοριών που ξεχυνόταν από πολιτικά και δημοσιογραφικά χείλη. Όσοι αντιδρούσαν γι’ αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες, χαρακτηριζόντουσαν από το σύστημα ως εθνικιστές. Κι αυτόν τον οχετό, παθητικά τον άκουγαν ή τον δεχόντουσαν οι πολίτες. Γιατί;
Τα εκατομμύρια οικονομικών μεταναστών ήρθαν να αλλοιώσουν την σύνθεση του Ελληνικού έθνους και ταυτόχρονα να θέσουν τις βάσεις για αλλαγή της πολιτιστικής μας ταυτότητας, αλλά και να δυναμιτίσουν την συνοχή των πολιτών. Αν το Κράτος είχε φροντίσει να έχει στα σύνορά του δυνάμεις, που θα απαγόρευαν την είσοδο μεταναστών, αν οι πολιτικοί δεν υπέγραφαν τις απαράδεκτες συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν οι ποινές για έναν λαθρομετανάστη ήταν αυστηρές, θα είχαμε σήμερα αυτόν τον αριθμό των λαθρομεταναστών; Κι αν οι Έλληνες, αυτοί που διαμαρτύρονται για τους οικονομικούς μετανάστες, δεν τους έδιναν δουλειά, αυτοί θα παρέμεναν στην χώρα μας;
Οι οικονομικοί μετανάστες έχουν σχηματίσει μηχανισμούς, που όχι μόνο βρίσκει δουλειά σε ομοεθνείς τους, αλλά «χτυπούν» τις τιμές προκειμένου να διώξουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες από την δουλειά και να δουλεύουν μόνο αυτοί. Προκαλώ όποιον θέλει, να εξετάσει τους δείκτες ανεργίας μεταξύ των Ελλήνων και των αλλοδαπών και να συγκρίνει τα ποσοστά. Θα μείνει έκπληκτος! Και γι’ αυτό φταίμε εμείς, οι Έλληνες, που δίνουμε δουλειά στους αλλοδαπούς για να γλυτώσουμε λίγα χρήματα κι αδιαφορούμε αν με αυτή μας την συμπεριφορά δολοφονούμε την Ελληνική οικογένεια.
Θα κλείσω με ένα ακόμη παράδειγμα, τους πολιτικούς όλων των βαθμίδων.
Η διαφθορά είτε στον κοινοβουλευτικό χώρο είτε στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν είναι απλά μεγάλη, είναι τεράστια.
Οι πολίτες για δεκαετίες ακούγανε, βλέπανε, νοιώθανε, πως αυτή η κάστα ανθρώπων, ήταν ότι χειρότερο, ότι πιο βρώμικο. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπορούσαν να γίνουν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών. Οι καταγγελίες πολιτών, «θαπτόντουσαν» στα συρτάρια τω αρμοδίων αρχών και κανείς καταχραστής του Δημοσίου χρήματος δεν οδηγήθηκε ποτέ στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Παρ’ όλα αυτά, οι πολίτες, γνωρίζοντας την σαπίλα που υπήρχε στο πολιτικό σύστημα, ξαναψήφιζαν τους ίδιους και τους ίδιους! Η ψήφος των πολιτών ήταν επιβράβευση των καταστροφέων της χώρας! Όπως ακριβώς έγινε και στις πρόσφατες εκλογές του Ιουνίου!
Εμείς οι Έλληνες…
Χρειάζεται να ξαναβρούμε την ταυτότητά μας. Για να ξαναγίνουμε οι ατρόμητοι Έλληνες που επαναστάτησαν κατά των Τούρκων κατακτητών, που πήγαν με το χαμόγελο στα χείλη στον πόλεμο του ’40, που έγραψαν χρυσές σελίδες Ιστορίας με την Εθνική Αντίσταση.
Χρειάζεται να ξαναβρούμε την ταυτότητα που μας «έκλεψαν» οι πολιτικοί με τους πάτρωνές τους.
Χωρίς ταυτότητα, είμαστε σαν το καράβι χωρίς πυξίδα μεσ’ την ανταριασμένη θάλασσα.
Εμείς οι Έλληνες…
Η συνήθεια είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου. Συνηθίσαμε ή μας συνήθισαν να μην αντιδρούμε, να μην αντιστεκόμαστε, να κοιτάζουμε μόνο την πάρτη μας.
Ας ξεσυνηθίσουμε πριν να είναι πολύ αργά.
Κάθε μέρα που περνάει η θηλιά στο λαιμό μας σφίγγει ολοένα και περισσότερο.
Μην πιστεύετε αυτούς που σας έκαναν φτωχούς, δούλους. Μην πιστεύετε εκείνους που σας αφαίρεσαν την αξιοπρέπειά σας.
Κοιτάξτε στα μάτια τα παιδιά σας και θα βρείτε την αλήθεια, θα βρείτε την δύναμη.
Κοιτάξτε ψηλά στον γαλάζιο ουρανό και θα νιώσετε την αύρα της ελευθερίας.
Εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε ελεύθεροι, κάτω από τον γαλάζιο ουρανό, μεγαλώσαμε με τις ζεστές αχτίνες του ήλιου.
Εμείς οι Έλληνες για να ζήσουμε πρέπει να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ…
