Οδεύουμε στο τέλος ενός παράξενου έτους, ίσως του πιό παράξενου της δεκαετίας μας. Χρεωκοπήσαμε 2 φορές μεσα στο 2012, ψηφίσαμε 2 φορές μέσα στο 2012, μάθαμε κάτι έστω μια φορά μἐσα στο 2012….; Ιδού η απορία.
Η ως τώρα πορεία μας είναι μάλλον απογοητευτική ως προν την απάντηση του τελευταίου ερωτήματος. Είμαστε σαν χαμένοι στην έρημο, περιπλανιόμαστε ανάμεσα στα πολιτικά σχήματα, τα οποία αλλάζουμε με ταχύτητα φωτος, αλλά αναρωτηθήκαμε το γιατί; Μήπως τελικά είμαστε ανισόρροποι; Όχι. Μήπως είναι οι πολιτικοί μας; Χμ, μπορεί… Μπορεί όμως και όχι.. Οπότε τί μας συμβαίνει και δε μπορεί ο Έλληνας πλεον να στεριώσει;
Η βίαιη αλλαγή του βιοτικού επιπέδου μας έχει κάνει πιο ανυπόμονους από ποτέ και δυστυχώς δεν ψάχνουμε σε αυτά τα σχήματα (οι περισσότεροι, όχι όλοι) κάποιον να βοηθήσει την Πατρίδα μας, αλλά την τσέπη μας. Κι όσο αυτο δε συμβαίνει, με τόση περισσότερη μανία ψαχνουμε το επόμενο σχημα που θα στεγάσει προσωρινά τα όνειρά μας για…επαναφορά στη ζωή πριν το 2009.
Υπάρχει επαναφορά; Όχι…Η ζωή πηγαίνει μόνο μπροστά. Και με τη Νέα Τάξη σε πλήρη δράση πηγαίνει ολοταχώς μπροστά μάλιστα. Στο κλείσιμο λοιπόν αυτής της περίεργης και δύσκολης χρονιάς και στο κατώφλι μιας νέας, ακόμα δυσκολότερης, ας δούμε μέσα μας τι είναι αυτό που πραγματικά λείπει απο τον καθένα μας. Και κάτι μου λέει πως αυτό δε θα είναι τα χρήματα που είχαμε πριν το 2009…
Ίσως δούμε πως αυτο που μας λείπει είναι η… Αξιοπρέπειά μας και η Τιμή μας, που τόσο βάναυσα ΑΦΗΣΑΜΕ να καταπατηθούν.
Το 2013 έρχεται φουριόζικο με σκοπό να μας ισοπεδώσει. Τώρα όμως δεν υπάρχει η δικαιολογία “δεν ήξερα”. Τώρα πλέον όλοι ξέρουμε ΚΑΙ τι περάσαμε ΚΑΙ τι μας περιμένει… Και αν τελικά ισοπεδωθούμε, η ευθύνη θα βαρύνει αποκλειστικά εμας..
Θα το αφήσουμε να συμβεί;
