Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται.!!
Στους καιρούς του έσχατου εθνικού εξευτελισμού που ζούμε, στους καιρούς που επιμένουν να μην αυτοκτονούν ή -έστω- να μην παραιτούνται οι υπεύθυνοι για τις αυτοκτονίες των πολιτών, που χαρίζονται στη***Siemens** των σκανδάλων -
αλλά είναι εξουθενωτικοί με τον κοσμάκη-, που αθωώνουν το περιοδικό***Focus** για την προσβολή των συμβόλων και των Ελλήνων, που μας έχουν καταντήσει γερμανική αποικία, ας θυμηθούμε:..
Ηταν σαν σήμερα, 6 Απριλίου, στα 1941.
Το πρώτο Γερμανικό πολεμικό ανακοινωθέν της ημέρας έλεγε:
«Τα επιτεθέντα Στρατεύματά μας, προσέκρουσαν εις πείσμονα αντίστασην.Η ικανότητα του εχθρού (Ελλήνων) για άμυνα, παραμένει αμείωτος».
Τρείς μέρες αργότερα, ένα γερμανικό αυτοκίνητο με υψωμένη λευκή σημαία, πλησιάζει τις Ελληνικές θέσεις, στο κεντρικό δρόμο Κούλας-Σιδηροκάστρου.
Τρεις Έλληνες στρατιώτες με επικεφαλή τον Ανθ/γό Ι. Δαμιανό πήγε προς συνάντησή τους.
Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός, χαιρετά τους Έλληνες σε στάση προσοχής και ζητά την παράδοση του οχυρού διότι οι Γερμανοί ήδη έχουν εισέλθει στην Θεσσαλονίκη και υπεγράφη ανακωχή.
Ο Διοικητής του οχυρού, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απήντησε:
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!
Ακούτε μωρέ εσείς οι σημερινοί, που δεν αφήσατε οχυρό για οχυρό του ελληνισμού όρθιο;
Ακούτε εσείς οι κομψεύαμενοι πολιτικοί της "σωτηρίας", οι λογιστές και ορθολογιστές της δεκάρας, τα τσιράκια των νταβατζήδων, οι αισχροί διώκτες κάθε ωραίου, μεγάλου και αληθινού;
Ουκ επ'άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος...Κι'αν το λιγοστό ψωμί που τρώμε είναι επειδή η πατρίδα κουνιέται στα μπορντέλα της Ευρώπης, επειδή εσείς διαγράψατε το έντιμο ΟΧΙ από το λεξιλόγιό σας, δεν το θέλουμε αυτό το ψωμί, αυτό το ευρώ της ντροπής.
Γιατί εμείς έχουμε "πρόσωπο", που έλεγε ο παππούς μου.Καλύτερα να πεινάσουμε (που δεν θα πεινάσουμε) παρά να ζούμε σε μια πόρνη Ελλάδα και να καμαρώνουμε σαν τις ξεδοντιάρες τσατσάδες των παλιών οίκων ανοχής.
Εμείς έχουμε όρθια κάστρα -ακόμη- μέσα μας και κάθε που μας παίρνει ο ύπνος -που εσείς σπέρνετε- μας ξυπνά η μυρωδιά του μπαρουτιού που έχει ποτίσει τις πέτρες των οχυρών.
Τιναζόμαστε, κάνουμε τον σταυρό μας και περιμένουμε: Την ώρα που θα ορίσει ο Κύριος.....
http://georgekaragiannis.blogspot.com/2012/04/blog-post_8438.html
