Επανέρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και δη των εκπαιδευτικών μετά τις πρόσφατες δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού.
Πράγματι, η έλλειψη πραγματικής αξιολόγησης στον τομέα του Δημοσίου και ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης είναι ένα εκ των μελανότερων σημείων της λειτουργίας του κράτους.
Πιο σωστά το κράτος είχε αντικαταστήσει την κορυφαία διαδικασία της αντικειμενικής αξιολόγησης με τις γνωστές πρακτικές του πελατειακού-κομματικού συστήματος που λυμαίνεται τον πλούτο του και προβαίνει σε σύληση υπολήψεων και αξιοπρεπειών στο βωμό της λογικής των ημετέρων.
Φτάσαμε συνεπώς στο σημείο να υπάρχει ένα γενικευμένο κλίμα απαξίωσης του λειτουργήματος του δημοσίου υπαλλήλου και του εκπαιδευτικού.
Εμφανίζονται ταυτόχρονα διαλυτικές τάσεις στη λειτουργία του κράτους, ειδικά στην παρούσα φάση της κρίσης, τόσο από το γεγονός ότι ως επί το πλείστον όσοι αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, που εν πολλοίς είναι προϊόντα του κομματικού συστήματος, έχουν εγγενή αδυναμία διαχείρισής της, όσο κι από το γεγονός ότι υπάρχει σωρεία υπαλλήλων, μη εμπλεκομένων με το πελατειακό κράτος, που αρνούνται να υπακούν στα κελεύσματα του "ημετέρων" στελεχών, αφού γνωρίζοντας τις αδυναμίες τους και το παρελθόν τους, δεν μπορούν να εμπνευστούν από αυτά.
Είναι προφανές λοιπόν ότι φτάνουμε σε αδιέξοδο.
Είναι προφανές ότι η επικείμενη αξιολόγηση αντί να αποτελέσει εργαλείο προόδου του υπαλλήλου κι επιβράβευσης των προσπαθειών του να γίνει όργανο ποδηγέτησής του και κατά συνέπεια εργαλείο απαξίωσης, οπισθοδρόμησης και ρεβανσισμού, ώστε να επιπλεύσουν οι γνωστοί κομματικοί φελλοί.
Για να μπορέσει λοιπόν η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού να λειτουργήσει ομαλά θα πρέπει καταρχήν να καθοριστούν το πλαίσιο και οι στόχοι του.
Αξιολόγηση από "στελέχη", που αποτέλεσαν και αποτελούν προϊόντα του κομματικού σωλήνα δε νοείται.
Αξιολόγηση από "στελέχη", που υπάρχουν υπόνοιες ότι τα λεγόμενα "αντικειμενικά και μετρήσιμα" κριτήρια, δηλαδή πτυχία κτλ είναι πλαστά, επίσης δε νοείται. Δείτε τη πρόταση για την επιλογή στελεχών εδώ.
Εφόσον λοιπόν ξεκαθαρίσει η δημόσια διοίκηση από τα κομματικά στελέχη, της δίνεται η δυνατότητα έναρξης της διαδικασίας αξιολόγησης.
Μιας αξιολόγησης που θα είναι επ´ωφελεία του εκπαιδευτικού και του έργου του.
Την στοχοθεσία θα την κάνει ο ίδιος, σε συνεργασία με τον σχολικό σύμβουλο της περιφέρειάς του. Υπολογίζοντας τις τοπικές ανάγκες, το επίπεδο των μαθητών και της συνθήκες εργασίας.
Ανα τρίμηνο θα γίνεται συζήτηση κι επανακαθορισμός στόχων και προοπτικών.
Στο τέλος της χρονιάς και σε περίπτωση που οι στόχοι δεν επιτευχθούν, ο εκπαιδευτικός να παρακολουθεί εξατομικευμένα, εξ αποστάσεως μέσω υπολογιστή και σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο σεμινάρια με σκοπό τη βελτίωση των σημείων της διδασκαλίας του που κρίνεται αναγκαίο.
Πολύ σημαντικό σ´αυτό το σημείο είναι η ψηφιοποίηση-βιντεοσκόπηση δειγματικών διδασκαλιών και η ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.
Αρχική κι ακροτελεύτια προϋπόθεση φυσικά όλων των παραπάνω είναι το κράτος να αυτοαξιολογηθεί στο επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών του (σχολικές μονάδες, υλικοτεχνική υποδομή, χρηματοδότηση κτλ) και φυσικά να ξεκαθαρίσει τη φιλοσοφία και το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο εκπαίδευσης.
Που κατά την εκτίμησή μας πρέπει να κινηθεί στα πλαίσια του πατριωτικού φιλελευθερισμού, της ελεύθερης δηλαδή ανάπτυξης της προσωπικότητας εκπαιδευτικού κι εκπαιδευομένου, με φόντο πάντα την Πατρίδα, τη διατήρηση της γλώσσας και των αξιών του τόπου, την οικουμενικότητα του ελληνισμού.
Είμαστε συνεπώς και σαφώς υπέρ της αξιολόγησης. Γι ´αυτό ακριβώς το λόγο δε θα επιτρέψουμε και τη φαλκίδευση και την παραχάραξή της
Πράγματι, η έλλειψη πραγματικής αξιολόγησης στον τομέα του Δημοσίου και ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης είναι ένα εκ των μελανότερων σημείων της λειτουργίας του κράτους.
Πιο σωστά το κράτος είχε αντικαταστήσει την κορυφαία διαδικασία της αντικειμενικής αξιολόγησης με τις γνωστές πρακτικές του πελατειακού-κομματικού συστήματος που λυμαίνεται τον πλούτο του και προβαίνει σε σύληση υπολήψεων και αξιοπρεπειών στο βωμό της λογικής των ημετέρων.
Φτάσαμε συνεπώς στο σημείο να υπάρχει ένα γενικευμένο κλίμα απαξίωσης του λειτουργήματος του δημοσίου υπαλλήλου και του εκπαιδευτικού.
Εμφανίζονται ταυτόχρονα διαλυτικές τάσεις στη λειτουργία του κράτους, ειδικά στην παρούσα φάση της κρίσης, τόσο από το γεγονός ότι ως επί το πλείστον όσοι αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, που εν πολλοίς είναι προϊόντα του κομματικού συστήματος, έχουν εγγενή αδυναμία διαχείρισής της, όσο κι από το γεγονός ότι υπάρχει σωρεία υπαλλήλων, μη εμπλεκομένων με το πελατειακό κράτος, που αρνούνται να υπακούν στα κελεύσματα του "ημετέρων" στελεχών, αφού γνωρίζοντας τις αδυναμίες τους και το παρελθόν τους, δεν μπορούν να εμπνευστούν από αυτά.
Είναι προφανές λοιπόν ότι φτάνουμε σε αδιέξοδο.
Είναι προφανές ότι η επικείμενη αξιολόγηση αντί να αποτελέσει εργαλείο προόδου του υπαλλήλου κι επιβράβευσης των προσπαθειών του να γίνει όργανο ποδηγέτησής του και κατά συνέπεια εργαλείο απαξίωσης, οπισθοδρόμησης και ρεβανσισμού, ώστε να επιπλεύσουν οι γνωστοί κομματικοί φελλοί.
Για να μπορέσει λοιπόν η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού να λειτουργήσει ομαλά θα πρέπει καταρχήν να καθοριστούν το πλαίσιο και οι στόχοι του.
Αξιολόγηση από "στελέχη", που αποτέλεσαν και αποτελούν προϊόντα του κομματικού σωλήνα δε νοείται.
Αξιολόγηση από "στελέχη", που υπάρχουν υπόνοιες ότι τα λεγόμενα "αντικειμενικά και μετρήσιμα" κριτήρια, δηλαδή πτυχία κτλ είναι πλαστά, επίσης δε νοείται. Δείτε τη πρόταση για την επιλογή στελεχών εδώ.
Εφόσον λοιπόν ξεκαθαρίσει η δημόσια διοίκηση από τα κομματικά στελέχη, της δίνεται η δυνατότητα έναρξης της διαδικασίας αξιολόγησης.
Μιας αξιολόγησης που θα είναι επ´ωφελεία του εκπαιδευτικού και του έργου του.
Την στοχοθεσία θα την κάνει ο ίδιος, σε συνεργασία με τον σχολικό σύμβουλο της περιφέρειάς του. Υπολογίζοντας τις τοπικές ανάγκες, το επίπεδο των μαθητών και της συνθήκες εργασίας.
Ανα τρίμηνο θα γίνεται συζήτηση κι επανακαθορισμός στόχων και προοπτικών.
Στο τέλος της χρονιάς και σε περίπτωση που οι στόχοι δεν επιτευχθούν, ο εκπαιδευτικός να παρακολουθεί εξατομικευμένα, εξ αποστάσεως μέσω υπολογιστή και σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο σεμινάρια με σκοπό τη βελτίωση των σημείων της διδασκαλίας του που κρίνεται αναγκαίο.
Πολύ σημαντικό σ´αυτό το σημείο είναι η ψηφιοποίηση-βιντεοσκόπηση δειγματικών διδασκαλιών και η ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.
Αρχική κι ακροτελεύτια προϋπόθεση φυσικά όλων των παραπάνω είναι το κράτος να αυτοαξιολογηθεί στο επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών του (σχολικές μονάδες, υλικοτεχνική υποδομή, χρηματοδότηση κτλ) και φυσικά να ξεκαθαρίσει τη φιλοσοφία και το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο εκπαίδευσης.
Που κατά την εκτίμησή μας πρέπει να κινηθεί στα πλαίσια του πατριωτικού φιλελευθερισμού, της ελεύθερης δηλαδή ανάπτυξης της προσωπικότητας εκπαιδευτικού κι εκπαιδευομένου, με φόντο πάντα την Πατρίδα, τη διατήρηση της γλώσσας και των αξιών του τόπου, την οικουμενικότητα του ελληνισμού.
Είμαστε συνεπώς και σαφώς υπέρ της αξιολόγησης. Γι ´αυτό ακριβώς το λόγο δε θα επιτρέψουμε και τη φαλκίδευση και την παραχάραξή της
