Γράφει ο ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ MSc. Ph.D.
Αγρίνιο 25/07/2011
Η άτολμη πολιτική δίχως όραμα και φαντασία κατά κανόνα οδηγεί στην καλύτερη των περιπτώσεων σε ημίμετρα, ενώ συχνά σε ζημιογόνες αποφάσεις και καταστάσεις.
Η ανεύθυνη πολιτική οδηγεί σε τραγωδίες.
Για να κερδίσει τις εκλογές, ο Γ. Α. Παπανδρέου μας έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», υποσχόταν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και δεσμευόταν ότι δεν θα αυξήσει τον ΦΠΑ.
Στη συνέχεια, επί ένα εξάμηνο, περιφερόταν στο εξωτερικό συκοφαντώντας τη χώρα, χωρίς να πάρει ούτε ένα μέτρο.
Μετά, για να μας ….σώσει, παρουσίασε στον Ελληνικό λαό το μνημόνιο σαν λύση σωτηρίας. Δεσμεύτηκε, μάλιστα, ότι θα …ξεπληρώσουμε 110 δις σε τρία χρόνια!
Φέτος, που υποτίθεται ότι η οικονομία μας θα έμπαινε σε αναπτυξιακή τροχιά έχουμε ύφεση περίπου 5%, ανεργία, ενώ στις αγορές δεν πρόκειται να βγούμε ούτε μετά από δέκα χρόνια.
Ακολούθησαν τα γνωστά: βάναυση φορολογία, οριζόντιες περικοπές, έκρηξη της ανεργίας, μεσοπρόθεσμο, έκτακτες εισφορές και . . .προχθές ανακοίνωσε ότι μας… ξανασώζει!
Ο κ. Παπανδρέου απεδείχθη ανεύθυνος και όχι μόνο. Τον εμπιστεύεστε;
Αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις δεν τον εμπιστεύεται, ούτε ο ελληνικός λαός.
Έχουν επομένως καμιά αξία οι διαβεβαιώσεις του; Είναι λύση το νέο ….πακέτο; ΟΧΙ.
Είναι απλά μια ανάσα. Η βελτίωση των όρων δανεισμού που επιτεύχθηκε είναι θετικό βήμα και παρέχει ανακούφιση. Βεβαίως, οδηγηθήκαμε εκεί ακριβώς επειδή το αρχικό Μνημόνιο απέτυχε. Η απόφαση αυτή δεν επαρκεί, γιατί αν δεν ξεπεραστεί η βαθιά ύφεση, αν δεν μπούμε σύντομα στην Ανάκαμψη και Ανάπτυξη, η όποια βελτίωση των όρων δανεισμού δεν θα αρκέσει. Και τον περασμένο Μάρτιο, πέτυχε η χώρα βελτίωση των όρων δανεισμού της, αλλά λίγο αργότερα η κρίση χειροτέρεψε.
Η συμφωνία ήταν ένα είδος συμβιβαστικού δούναι και λαβείν μεταξύ της Γερμανίας, που επέμενε στη συμμετοχή ιδιωτών, και της Γαλλίας. Η συμφωνία δεν εστίασε τόσο στην Ελλάδα, όσο στην ανάγκη περιορισμού της μεταδοτικότητας σε άλλες ευαίσθητες οικονομίες της ευρωζώνης, έτσι ώστε να μειωθούν οι αβεβαιότητες των αγορών σχετικά με το μέλλον του ευρώ.
Ο απλός πολίτης, δεν καταλαβαίνει από πολύπλοκους όρους και συμφωνίες. Βλέπει την καθημερινότητά του που χειροτερεύει, τον μισθό του, τις εισπράξεις του, τα δάνειά του, την ανατροφή και τις σπουδές των παιδιών του, τη δουλειά του κι αν θα υπάρχει αύριο. Τον ενδιαφέρει και θέλει να μάθει από την κυβέρνηση αν πράγματι θα βελτιωθεί η ζωή του, αν όσοι αδικήθηκαν θα δικαιωθούν, εάν το μέλλον του θα είναι καλύτερο από το χθες ή το σήμερα. Και κυρίως αν το μέλλον των παιδιών του θα είναι καλύτερο από το δικό του.
Δυστυχώς το νέο πακέτο βοήθειας, είναι πάλι ΔΑΝΕΙΑ, με επιτόκια, απειλές για διακοπή της χρηματοδότησης και απαιτήσεις για εγγυήσεις που θα πρέπει να τα ξεπληρώσουμε. Μέχρι να γίνει αυτό θα είμαστε υπό οικονομική κατοχή. Είμαστε ανελεύθεροι από εδώ και στο εξής. Δεν είμαστε ισότιμοι με τις άλλες χώρες, θα μας επιβάλλουν πολύ επώδυνες αποφάσεις στο μέλλον, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο.
Θα πουλήσουμε, θα ξεπουλήσουμε, θα ανοίξουμε τις πύλες να μπουν ξένοι «επενδυτές» και να ρημάξουν ότι καλό έχει αυτή η χώρα. Είναι δεδομένο ότι κάθε τρεις μήνες θα έρχεται η ωραία τρόικα. Ενισχυμένη αυτή τη φορά και από τους… εθελοντές ιδιώτες που θα δώσουν τα καλά τους λεφτά. Θα μπαίνει στην Ελλάδα έχοντας τον απόλυτο έλεγχο. Θα απαιτεί νέα μέτρα, διαφορετικά Μεσοπρόθεσμα, νέες μειώσεις μισθών, περισσότερες απολύσεις, και ακόμη περισσότερες επώδυνες αλλαγές. Η οικονομική μας αυτονομία και πολιτική κυριαρχία σε λίγο καιρό θα έχουν εξαφανιστεί. Το μέλλον μας θα είναι αυτό των κρατών υποτελών, και ο ρόλος μας θα είναι παρόμοιος με αυτόν των ευρωπαϊκών αποικιών των περασμένων αιώνων.
Να παρέχουμε φτηνή εργασία, φτηνές πρώτες ύλες, γεωργικά προϊόντα, και μια έτοιμη αγορά για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που θα κατασκευάζουν και θα παρέχουν οι πολύ πιο «παραγωγικές και αποδοτικές» βόρειες χώρες της Ευρώπης.
Με τη νέα συμφωνία άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Kαι δυστυχώς, δεν καθορίζουμε εμείς τις τύχες μας…
