Ο Ερντογάν κινήθηκε μεθοδικά σε αντίθεση με τον προκατοχο του, ισλαμιστή Ερμπακάν που χωρίς να κρατά τα προσχήματα, επιχείρησε να ξηλώσει την στρατιωτική ηγεσία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.
Ο Ερντογάν κινήθηκε με φαινομενικά αργούς ρυθμούς, κάνοντας επιλεκτικές συμμαχίες με το κεμαλικό κατεστημένο. Παράλληλα έχτιζε τον δικό του στρατό από τα χαμηλότερα στρώματα.
Το αποτέλεσμα; Η στρατιωτική χούντα διαπίστωσε ότι στις κρίσεις του 2013 θα έχανε κάθε έρεισμα στην εξουσία οπότε αποφάσισε να παίξει τώρα το τελευταίο της χαρτί. Δεδομένο το σκηνικό ανωμαλίας, με σοβαρή πιθανότητα “εξαγωγής”.
