Αν στις προηγούμενες κυβερνητικές επιθέσεις κατά της ελληνικής κοινωνίας υπήρχε ακόμη αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης, σήμερα πια οι αμφιβολίες τελείωσαν οριστικά: η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της ελληνικής κοινωνίας. Συμβόλαιο θανάτου της μεσαίας τάξης, συμβόλαιο κυριαρχίας των πολυεθνικών, εξαθλίωσης και υπαλληλοποίησης των Ελλήνων, με τελικό σκοπό τη μετατροπή τους σε «ακίνδυνο» καταναλωτικό χυλό.
Ας δούμε τι ακριβώς συνέβη στην περίπτωση των φορτηγατζήδων: Στην αρχή πιπίλισαν την καραμέλα της «απελευθέρωσης» ενός «κλειστού» επαγγέλματος. Κακό πράγμα τα κλειστά επαγγέλματα, έτσι μας έμαθαν όλα τα προηγούμενα χρόνια διάφορες άγνωστης αξιοπιστίας μελέτες. Στις αρχές Μαΐου συμφωνήθηκε μια φόρμουλα μεταξύ Ρέππα και φορτηγατζήδων. Στη συνέχεια μας είπαν ότι η τρόικα δεν ενέκρινε τη συμφωνία και ότι το επάγγελμα πρέπει να «ανοίξει» χωρίς άλλες διαδικασίες. Ενδιαμέσως, μας είπαν ότι το «άνοιγμα», το επιβάλλει δήθεν η Ε.Ε. Τέλος, χθες το βράδυ, 28 Ιουλίου 2010, ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να λέει ξεκάθαρα στην τηλεόραση ότι το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων δεν το επιβάλλει η τρόικα, αλλά είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης!
Αυτό, πέραν του ότι αποτελεί πλήρη δικαίωση όσων από την πρώτη στιγμή επέμεναν ότι τα μέτρα δεν τα επέβαλε η τρόικα, αλλά αποφασίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση μας δουλεύει. Και δεν δουλεύει τόσο εμάς, όσο αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν έστω και μία λέξη από την κυβερνητική προπαγάνδα που αναπαράγουν σαν τρελά τα κανάλια. Προφανώς είδαν στις δημοσκοπήσεις ότι «τραβάει» η σκληρή στάση έναντι των φορτηγατζήδων και αποφάσισαν, κοντόφθαλμα σκεπτόμενοι όπως πάντα, να πετάξουν τη μάσκα της «τρόικας» για να εισπράξουν πολιτικό όφελος από την επιστράτευση.
Η βαθύτερη συνέπεια αυτής της αποκάλυψης είναι ότι ενισχύει σημαντικά, αν δεν επιβεβαιώνει πλήρως, το σενάριο της πλήρως προσχεδιασμένης εμπλοκής του ΔΝΤ στην οικονομία της Ελλάδας, όπως άλλωστε αποκάλυψε ο κ. Σαχινίδης στη γνωστή συνέντευξή του στη ΝΕΤ, στις 3 Μαΐου 2010: Το ΔΝΤ ήταν η πρώτη και μόνη επιλογή από τη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Γ. Παπανδρέου. Αυτό βέβαια εξηγεί πλήρως και την ενορχήστρωση, από την Τράπεζα της Ελλάδος και με πλήρη κυβερνητική κάλυψη, του σκανδάλου T+10, που προφανή σκοπό είχε την «εκτέλεση» της πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού Δημοσίου, ώστε καταστεί «μονόδρομος» και «αναγκαστική» η προσφυγή στο ΔΝΤ.
Τι σημαίνει, όμως, η προσφυγή στο ΔΝΤ σε επίπεδο πολιτικών επιλογών για την οικονομία; Είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλός «μηχανισμός στήριξης» της ελληνικής οικονομίας για την εξεύρεση δανεικών, που θα βρίσκαμε πάντως πολύ εύκολα, αν έλειπε η εξωφρενική κυβερνητική ρητορική για «Τιτανικούς», «αναξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων», «βαθιά λαρύγγια» κλπ. κλπ. Η περίπτωση των φορτηγατζήδων δείχνει καθαρά το περιεχόμενο της πολιτικής αυτής.
Σήμερα το «κλειστό» επάγγελμα του μεταφορέα κυριαρχείται από τις ατομικές επιχειρήσεις του ενός φορτηγού. Υπάρχουν και κάποιες μικρού μεγέθους μεταφορικές εταιρίες, οι οποίες λειτουργούν στα πλαίσια ενός πλήρως υγιούς ανταγωνισμού, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να καταδυναστεύσουν την αγορά.
Λόγω του κόστους αγοράς αδειών από τους υπάρχοντες φορτηγατζήδες ή με βάση το αρχικό σχέδιο του Μαΐου, οι πολυεθνικές δεν έχουν τη δυνατότητα να εξοβελίσουν τις ατομικές επιχειρήσεις του ενός φορτηγού από την αγορά, διότι αυξάνεται κατακόρυφα το κόστος της επένδυσης για τις πολυεθνικές και γίνεται μη συμφέρουσα η απόσβεσή του για αυτές. Το κόστος αυτό είναι εύκολο να το καλύψει ο ένας φορτηγατζής, ή η μικρή μεταφορική εταιρία, αφού δεν απασχολεί προσωπικό, δεν έχει γραφεία κλπ. και στην ουσία είναι το μοναδικό κόστος (πέρα από το κόστος της μεταφοράς), που έχει να αντιπαλαίψει. Αντιθέτως, εάν η άδεια δίδεται δωρεάν από το κράτος, τότε οι πολυεθνικές, που έχουν πολύ καλύτερη οργάνωση, θα μπορούν να κάνουν επένδυση στις μεταφορές στην Ελλάδα με πολύ μικρότερο κόστος, ενώ ταυτόχρονα μπορούν πολύ μεγαλύτερες οικονομίες κλίμακος, μέσω της πρόσληψη οδηγών των 1.000 ή των 1.500 ευρώ μισθό.
Ταυτόχρονα, θα αλλάξει και η δομή της αγοράς ανταλλακτικών, των υπηρεσιών συνεργείου κλπ., διότι, αφενός δεν θα υπάρχει πια ο μικρομεσαίος πελάτης (ο φορτηγατζής του ενός φορτηγού), αφετέρου οι πολυεθνικές θα δημιουργήσουν δικά τους συνεργεία, όπου επίσης θα προσλάβουν υπαλλήλους των 1.000 ή των 1.500 ευρώ.
Με άλλα λόγια, θα αλλάξει πλήρως η δομή όχι μόνον του συγκεκριμένου επαγγέλματος, αλλά και όλων των άλλων επαγγελμάτων γύρω από αυτό. Θα πεθάνει η μικρομεσαία ατομική επιχείρηση, που απέφερε αξιοπρεπές εισόδημα σε όσους την ασκούσαν, και θα προχωρήσουμε σε εξαθλίωση και υπαλληλοποίηση των Ελλήνων.
Το κυβερνητικό σχέδιο, το οποίο μόνο κυβερνητικό δεν είναι, μια που πρόκειται για το σύνηθες σχέδιο άλωσης των οικονομιών που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές, πρόκειται να εφαρμοστεί στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, αφού «τελειώσει» η κυβέρνηση με τους φορτηγατζήδες.
Μια γεύση του τι σημαίνει ο θάνατος της μικρομεσαίας επιχείρησης για το σύνολο της οικονομίας, μπορεί να πάρει κανείς, αν δει τι συμβαίνει στο «ελεύθερο» και καθόλου «κλειστό» επάγγελμα των σούπερ-μάρκετ: Πέντε-έξι αλυσίδες, οι περισσότερες πολυεθνικές, ελέγχουν το σύνολο της χώρας και καθορίζουν αυθαίρετα όχι μόνον τις τιμές, αλλά και το ποια προϊόντα θα βρουν θέση στα ράφια και ποια όχι. Έτσι καταλήξαμε να έχουμε το ακριβότερο καλάθι της νοικοκυράς στην Ευρώπη.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η σωστή λειτουργία της οικονομίας και του ανταγωνισμού, δεν εξαρτάται από το αν ένα επάγγελμα είναι «κλειστό» ή ανοιχτό, αλλά από το αν η δομή του και η οργάνωσή του επιτρέπει την ύπαρξη πολλών και ανταγωνιστικών μεταξύ τους επιχειρήσεων, μικρών ή μεγαλύτερων. Και ενώ η σημερινή δομή του επαγγέλματος των φορτηγατζήδων επιτρέπει την ύπαρξη πολλών και ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, η αυριανή, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν το επιτρέπει! Επιτρέπει, αντιθέτως, την κυριαρχία των πολυεθνικών, όπως περίπου έγινε ήδη στα σούπερ-μάρκετ, στις ελεγκτικο-λογιστικές υπηρεσίες και θα συμβεί σταδιακά, με τις ενέργειες της κατοχικής κυβέρνησης Παπανδρέου, σε κάθε κλάδο.
Με τον τρόπο αυτό θα επέλθει η εξαθλίωση και ο θάνατος της μεσαίας τάξης, με την έννοια ότι θα είναι πια αδύνατον για τον Έλληνα να ζήσει αξιοπρεπώς ή και να πλουτίσει, στο μέτρο του δυνατού, από την ατομική του εργασία. Η μόνη του επιλογή θα είναι να γίνεται υπάλληλος των πολυεθνικών, μια ζωή υπερχρεωμένος στις τράπεζες για κάθε αγαθό που θα απολαμβάνει.
Αν δεν θέλουμε να δούμε αυτή την εξέλιξη να υλοποιείται, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των φορτηγατζήδων, να αντέξουμε τη λίγη ταλαιπωρία που προκαλούν οι κινητοποιήσεις τους, και να μην τους αφήσουμε να υποχωρήσουν μέχρι να νικήσουν.
Αν η κυβέρνηση κερδίσει αυτή τη μάχη, όλες τις υπόλοιπες θα τις κερδίσει πολύ πιο εύκολα.
Αν αντιθέτως χάσει αυτή τη μάχη, είτε δεν θα τολμήσει καν να δώσει τις υπόλοιπες, είτε θα έχει δημιουργηθεί ένα πολύ σημαντικό προηγούμενο που θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε και τις υπόλοιπες μάχες.
Όλη η Ελλάδα, λοιπόν, στο πλευρό των φορτηγατζήδων: Οι άνθρωποι αυτοί παλεύουν για αυτό που έλεγαν οι παλιοί, για το «βιος» τους. Για τη ζωή τους την ίδια. Και το κάνουν για λογαριασμό όλων μας!
Αν τους στηρίξουμε, θα νικήσουν!
Επώνυμος
Share 
