Γράφει η Ελένη ΠαπαδοπούλουΕίμαι από αυτούς που έμειναν χωρίς βενζίνη. Ωστόσο για διάφορους λόγους και ανεξαρτήτως το αν τα αιτήματα των φορτηγατζήδων είναι δίκαια ή άδικα δεν καταφέρομαι κατά της κινητοποίησης τους για διάφορους λόγους.
Πρώτον γιατί είναι αναμενόμενο οι όποιοι επαγγελματίες να υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, ειδικά όταν τα έχουν πληρώσει χρυσά.
Δεύτερον γιατί η συγκεκριμένη κυβέρνηση λειτουργεί εξαρχής ως κουτοπόνηρη χωριάτα κοροϊδεύοντας, λέγοντας ψέματα και πετώντας τα νομοσχέδια το ένα μετά το άλλο την πιο ακατάλληλη στιγμή, ώστε σε περίπτωση μίας καθόλα αναμενόμενης απεργίας να εξαγριωθεί ο κόσμος. Έτσι έγινε και με το νομοσχέδιο για την Παιδεία που κατατέθηκε πριν τις Πανελλήνιες. Έτσι γίνεται και τώρα.
Επιπλέον ενώ είθισται να ενημερώνονται τα συνδικάτα για τα νομοσχέδια πριν αυτά κατατεθούν και να υπάρχει διάλογος, η νέα δικτατορική διακυβέρνηση κάνει το κορόϊδο, τους γράφει όλους και συνεχίζει ακάθεκτη. Μετά κάνει την έκπληκτη και την δυσαρεστημένη όταν υπάρχουν διαμαρτυρίες.
Αυτή δεν είναι σοβαρή πολιτική. Αυτοί δεν είναι σοβαροί πολιτικοί.
Μήπως θα μπορούσαν να μας ..........
πούνε για πόσο καιρό θα συνεχίζεται αυτή η ιστορία; Μήπως μπορούν να μας πούνε τί είδους δημοκρατία είναι αυτή; Μήπως τέλος πάντων να καταργηθούν και οι απεργίες να μην χαλάει την ζαχαρένια του και ο Καψής και ο κάθε Καψής και του ανεβαίνει η πίεση πάνω στην προσπάθεια να πείσει τον κόσμο πόσο κακό πράγμα είναι να κάνει ο κάθε επαγγελματικός κλάδος απεργία;
Σαφώς υπάρχει ταλαιπωρία και ζημιά για άλλες επαγγελματικές ομάδες που δεν φταίνε σε τίποτα. Καλό ωστόσο θα ήταν να μην βλέπουμε τον άλφα ή τον βήτα επαγγελματία ως το μαύρο πρόβατο, αλλά την ομάδα ηλιθίων που μας κυβερνάει μετά της Αντιβασιλείας, οι οποίοι έχουν βαλθεί να μας αλλάξουν σε χρόνο dt. Δεν γίνονται αυτά. Ο κόσμος δεν είναι στατιστικά νουμεράκια. Μία κοινωνία δεν μπορεί να αφομοιώσει τόσες αλλαγές, δίκαιες ή άδικες, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Κράτος δεν γίνεσαι από την μία ημέρα στην άλλη. 180 χρόνια πέρασαν και ακόμη δεν προσεγγίσαμε καν την έννοια της δημοκρατίας και του Κράτους. Γιατί εάν την είχαμε προσεγγίσει δεν θα βρισκόμασταν σήμερα εδώ που είμαστε. Άσε που δεν θα κυβερνιόμασταν από κληρονόμους και λοιπούς αποτυχημένους τυχοδιώκτες.
Εάν λοιπόν 180 χρόνια δεν ήταν αρκετά όπως φαίνεται για να γίνουμε Κράτος, γιατί υπάρχει σε μερικούς η διάχυτη αισιοδοξία πως τώρα θα γίνουμε;
Εγώ γιατί παραμένω απαισιόδοξη τόσο για την μέθοδο όσο και για το αποτέλεσμα;
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/07/blog-post_6622.html
