ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ — ΡΩΣΙΑ
Από την Ευδοκία Υβόννη Τσιλίδου
Για τέταρτη φορά, στις μέρες μας, στην πολλών χιλιετιών ιστορία τους οι Ρώσοι παίρνουν πολιτιστικά και πολιτισμικά δάνεια από τους Έλληνες, κι αυτή η αλήθεια αποτελεί κομμάτι της άγνωστης στο ευρύ κοινό ιστορίας. Οι Ρως ήταν ανέκαθεν και εξακολουθούν να είναι ένα δυναμικό κομμάτι της Ανθρωπότητας, είναι οι ακρίτες του Φωτός, και είναι συνδεδεμένοι με το ελληνικό άπλετο Φως από την προϊστορική εποχή, από τότε που το Ιερατείο τους έστελνε παρθένες τους να αφιερωθούν στον Δήλιο Απόλλωνα στο ιερό νησί της Δήλου, όπου και γεννήθηκε ο θεός του Φωτός, ο οποίος όμως είχε παραδόξως την κατοικία του στα δικά τους εδάφη, εκεί όπου πρωτογεννιέται το Φως κονταροχτυπούμενο με το Σκότος. Οι κάτοικοι του Σέλλαος και των πολικών νυκτών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι, όπως επιβάλλει ο φυσικός νόμος της δια του δυαδισμού ισορροπίας, με την Γη του απόλυτου Φωτός και της πανίσχυρης παντοκρατορίας του, την ελληνική Γη και σε αυτήν έστελναν Ιερείς, παρθένες και πολύτιμα δώρα, όπως είναι ιστορικά καταγεγραμμένο από τον Ηρόδοτο. Κι αυτοι ρουφώντας σωματικά και πνευματικά το απόλυτο Φως , στην απόλυτη έκφανσή του, το μετέφεραν στην πατρίδα τους ως άσβεστη φλόγα στους βωμούς τους.
Ακριβώς η ίδια μυσταγωγία του Ιερού Φωτός συντελέστηκε και στις μέρες μας, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με το Φως της Ολυμπίας να γίνεται δεκτό από την Ρωσική Πολιτική Ηγεσία και προσωπικά τον Πρόεδρο Πούτιν με σημειολογικές επισημάνσεις και με υπέρτατες τιμές, όπως του αρμόζει, και να διαχέεται σε όλη την απέραντη ρωσική Γη , ως και στις πιο μυστικές γωνιές της , φτάνοντας τελικά μεγαλοπρεπώς ως το διάστημα, όπου και ανήκει. Κι αυτό ανταπέδωσε τις τιμές που του έγιναν ¨ φωτίζοντας¨ την Ηγεσία με το ακατάλυτο Φως του και οδηγώντας την σε καθοριστικές πολιτικές τομές και διακηρύξεις περί ειρήνης, ηθικής, διαφάνειας, πολιτισμού, επιστροφής στην παράδοση που καταγράφηκαν ως μια Αναγέννηση της πολιτικής της Ρωσίας, αλλά και όλου του πλανήτη. Αυτή είναι η δύναμη του Εληνικού Φωτός και του Πολιτισμού που απορρέει από αυτό, ανέγγιχτο από τους αιώνες και ικανό να αλλάζει τον ρου της Ιστορίας με τον δικό του ειρηνικό τρόπο, χωρίς κραυγαλέες κινήσεις που δεν αρμόζουν στην μεγαλοσύνη του, αλλά με ουσιαστικές επεμβάσεις και τομές, που όσοι τις βίωσαν θα έρθει η ώρα που θα τις παραδεχθούν και δημόσια. Φορείς βέβαια του Φωτός σε κάθε εποχή είναι, σε υλική βάση , κάποιοι άνθρωποι είτε με την ιδιότητα των Ιερέων, είτε των συμβούλων, είτε των κρατούντων. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι γίνεται και σήμερα μακριά από τα μάτια των πολλών μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Την μεταλαμπαδευτική δάδα του Απολλώνιου Φωτός πήρε επι Βυζαντίου ο Χριστιανισμός που εμβάπτισε τον ρωσικό λαό στην Θεία Χάρη δίδοντάς του την προοπτική της ουράνιας ζωής και της Ανάστασης. Επιπροσθέτως του χαρίστηκε και το δώρο του αλφαβήτου δια των βυζαντινών παλατιανών πολιτικών σχεδιασμών και των μοναχών Κυρίλλου και Μεθοδίου, που αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο της μετέπειτα λαμπρής πολιτιστικής πορείας του ρώσικου λαού και δη της λογοτεχνικής. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη ιστορική συνάντηση των δύο λαών.
Τρίτη επίσης σημαντική στιγμή, αν και όχι έτσι καταγεγραμμένη από την Ιστορία, είναι ο γάμος της Βυζαντινής πριγκίπισσας Σοφίας Παλαιολογίνας με τον Δούκα της Μοσχοβίας Ιωάννη το 1472 και η μεταφορά στο ρωσικό Δουκάτο της Βυζαντινής εθιμοτυπίας, μεγαλοπρέπειας και Παλατιανής ζωής. Μαζί με την Βυζαντινή Αυτοκρατορική νοοτροπία η Σοφία χάρισε στην νέα πατρίδα της και τις βασικές υποδομές μιάς μελλοντικής Αυτοκρατορίας. Έχτισε τα μεχρι σήμερα διατηρούμενα τείχη του Κρεμλίνου, τους ναούς του και το Παλάτι του, όμοιο αρχιτεκτονικά με αυτό της Βασιλεύουσας. Με άλλα λόγια το σημερινό ονομαζόμενο Κρεμλίνο έχει ως δημιουργό του την Πριγκίπισσα Σοφία, ανηψιά του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η οποία ζούσε μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας με την οικογένειά της στην καστροπολιτεία του Μυστρά. Επι ημερών της ο σύζυγός της Ιβάν άρχισε την μετατροπή του Δουκάτου του σε Ρωσικό κράτος ενώνοντας υπο την ηγεσία του και άλλους Ρώσους. Ο γιός της Σοφίας και του Ιβάν , ο Βασίλειος εχρίσθη αποδέκτης της κληρονομιάς και συνεχιστής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και δι αυτού όλη η Ρωσία, κληρονομιά μονομερής μεν που συζητιέται όμως πάρα πολύ στις μέρες μας και θα γίνει μοχλός μεγάλων, κοσμοϊστορικών πολέμων και διεκδικήσεων.
Μια απόγονος Σπαρτιατικής καταγωγής στις μέρες μας διετέλεσε μυστική σύμβουλος του Προέδρου Πούτιν, τον μύησε στον Ελληνικό Πολιτισμό και τον προσκάλεσε στον Μυστρά, πρόσκληση που έγινε αποδεκτή για πολλούς λόγους , και προσωπικούς και ιστορικούς, και προκάλεσε πολλές συζητήσεις σε πολλούς κύκλους.
Η Ιστορία έχει μια παράξενη επιμονή να διαγράφει κύκλους, να μην ξεχνάει, να μην διαγράφει μεγάλες, μυστικές ίσως , συνεργασίες και συμπορεύσεις και να τις φέρνει στο Φως σε στιγμές καθοριστικές της πορείας της. Ίσως να χρησιμοποιεί και το ίδιο βιολογικό υλικό από την προΪστορία μέχρι σήμερα. Ποιος ξέρει; Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι σήμερα ζούμε στιγμές αποκαλυπτικές διεργασιών αιώνων. Κάποιοι έχουν το χάρισμα να τις αποκωδικοποιούν, κάποιοι μακριά από τα φώτα να τις βιώνουν σε προσωπικό επίπεδο και κάποιοι να γράφουν Ιστορία. Όλοι πάντως μετέχουν ενεργά στο πολυκύμαντο ταξίδι της Ανθρωπότητας, το οποίο εύχομαι να μην διακοπεί βίαια, όπως κάποιοι άλλοι κύκλοι επιβουλεύονται.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ και να μην είμαστε επιλήσμονες της Ιστορίας μας, είναι συγκλονιστική, είναι δική μας και της οφείλουμε αγώνες ως κληρονόμοι Της. Όσα φαινομενικά προσφέρουν οι σύγχρονοι Μεγάλοι πάντα στην ουσία παίρνουν από την Ελλάδα χωρις ποτέ να πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα, τα οποία κάποτε πρέπει να ζητήσουμε.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ και καλή λευτεριά από την παρούσα μνημονιακή πολιτική δουλεία.
