Μέσα σε δύο χρόνια πέρασαν 22 νέοι νόμοι για τη φορολογία, χωρίς όμως να φέρουν αποτέλεσμα στην πάταξη της φοροδιαφυγής - ή έσοδα στα κρατικά ταμεία. Πώς οι προσπάθειες για μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος επιτείνουν το πρόβλημα - και αυξάνουν την οργή και το αίσθημα αδικίας στους απλούς πολίτες.
Η επιθετική πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα για την πάταξη της φοροδιαφυγής το μόνο που φαίνεται να αυξάνει είναι η οργή του κόσμου, και όχι τα χρήματα που εισρέουν στα κρατικά ταμεία, γράφουν οι New York Times.
Όπως σχολιάζει η αμερικανική εφημερίδα σε εκτενές της δημοσίευμα, εάν η Ελλάδα θέλει να βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά της και να ξεφύγει από τη λιτότητα θα πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά σε ό,τι αφορά την είσπραξη φόρων. Για χρόνια οι οικονομολόγοι έλεγαν πως η ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας, που στερεί από την κυβέρνηση χρήματα τα οποία χρειάζεται επειγόντως.
Όμως, η προσπάθεια για την είσπραξη φόρων δεν έχει πάει καλά. Η εκδίωξη φοροελεγκτών από διάφορα χωριά της Ελλάδας δείχνει πως αντί να δημιουργεί αίσθημα δικαιοσύνης, το επιθετικότερο πρόγραμμα είσπραξης φόρων από την κυβέρνηση επιδεινώνει το πρόβλημα. Συγκεκριμένα, οι προσπάθειες να απλωθεί το δίχτυ της είσπραξης φόρων το μόνο που έχουν κάνει είναι να δημιουργήσουν μεγαλύτερη λαϊκή οργή έναντι των πλουσίων, που πολύ συχνά θεωρούνται οι βασικοί ένοχοι.
Στις αρχές της οικονομικής κρίσης, σημειώνει η εφημερίδα, οι Έλληνες αξιωματούχοι, με πολλή αισιοδοξία, προέβλεπαν πως σύντομα θα βελτιωνόταν η είσπραξη φόρων. Επαίρονταν για τη χρήση αεροφωτογραφιών για να τσακώσουν φοροφυγάδες που δεν δήλωσαν τις πισίνες τους, ενώ έσφιξαν τον κλοιό γύρω από γιατρούς που δήλωναν χαμηλά εισοδήματα, αλλά με κάποιον τρόπο έδιναν υψηλά ενοίκια για σπίτια σε ακριβές περιοχές.
Όμως, παρά τις προσπάθειες αυτές -που έδωσαν πολύ «πιασάρικους» τίτλους στις εφημερίδες- και τον εκπληκτικό αριθμό των νέων φορολογικών νόμων (22 νέοι νόμοι μέσα στα περασμένα δύο χρόνια), εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτήματα ως προς το αν οι αρμόδιες αρχές έχουν κάνει κάποια πρόοδο, σχολιάζουν οι New York Times.
Στο τέλος του 2011 οι οφειλές φόρων ανήλθαν σε 45 δισ. ευρώ, στο τέλος του 2012 στα 56 δισ. ευρώ, ενώ στο τέλος Ιουλίου του τρέχοντος έτους οι οφειλές αυξήθηκαν στα 60 δισ. ευρώ, περίπου δηλαδή στο ένα πέμπτο του δημοσίου χρέους.
Οι ειδήμονες λένε πως πολλά από τα φοροεισπρακτικά μέτρα δεν είναι αποτελεσματικά, ιδιαίτερα αυτά που βάζουν στο στόχαστρο τους πλούσιους. Η φορολόγηση των ιδιοκτητών σκαφών αναψυχής, για παράδειγμα, το μόνο που έκανε ήταν να τους ενθαρρύνει να αγκυροβολήσουν σε άλλα λιμάνια και να αδειάσουν τις ελληνικές μαρίνες.
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με λογιστές, οι προσπάθειες για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος έχουν δημιουργήσει έναν τέτοιον κυκεώνα νόμων που θα χρειαστούν μήνες, αν όχι χρόνια, ώστε αυτοί να γίνουν κατανοητοί.
Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους ειδήμονες, αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι η αυξανόμενη οργή στην κοινωνία που ωθεί τους φορολογούμενους να στρέφονται κατά των φοροελεγκτών, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο τους μικρούς, αλλά δεν αγγίζει τους μεγάλους.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, η έλλειψη εμφανών ενεργειών από την πλευρά της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τη μεγάλη φοροδιαφυγή είναι ένας από τους λόγους που επικαλούνται πολλοί Έλληνες για τη δυσαρέσκειά τους έναντι των προσπαθειών για είσπραξη φόρων. Οι λογιστές από την πλευρά τους τονίζουν ότι έχουν αποτύχει και οι προσπάθειες για την αναμόρφωση του φορολογικού κώδικα, που αντί να απλοποιεί το σύστημα, το έχει κάνει χαοτικό.
Σύμφωνα με λογιστές, πολλοί από τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων αρνούνται να πληρώσουν ή στρέφονται στη Δικαιοσύνη, γνωρίζοντας πως έτσι θα καθυστερήσει η πληρωμή των οφειλών τους.
Στο παρελθόν, οι ελληνικές αρχές έλεγαν ότι οι εφοριακοί της χώρας είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι, κατηγορώντας τους για πολλά από τα προβλήματα του συστήματος. Τους τελευταίους μήνες όμως, η ένωση των εφοριακών άρχισε να αντεπιτίθεται λέγοντας πως δεν φταίνε οι εφοριακοί. Μάλιστα, ο αντιπρόεδρός της, Τρύφων Αλεξιάδης, αναρωτιέται εάν τα «αφεντικά» θέλουν πράγματι να βελτιωθεί το σύστημα. Όπως σημείωσε, η Ελλάδα έχει μόνο 0,87 ελεγκτή για κάθε 1.000 πολίτες, έναντι του 1,36 στη Γερμανία και των 2,67 στο Βέλγιο. Παράλληλα, μέχρι πρόσφατα μόλις 9 ελεγκτές έπρεπε να ερευνήσουν 54.000 υποθέσεις χρημάτων που δαπανήθηκαν στο εξωτερικό, παρότι οι 24.000 από αυτές τις υποθέσεις κρίθηκε ότι πιθανότατα αφορούν φοροδιαφυγή.
Σύμφωνα με τον κ. Αλεξιάδη, στο τέλος την πληρώνει ο μικρός διότι είναι ευκολότερος στόχος. «Δεν είναι κάποια συνωμοσία για να πληγεί ο μικρός. Απλώς οι μικροί δεν έχουν δικηγόρους ή φίλους που μπορούν να κάνουν τηλέφωνα σε πολιτικούς εκ μέρους τους».
Βέβαια, τον τελευταίο χρόνο υπήρξαν κάποιες συλλήψεις επιφανών ανθρώπων. Όμως πολλοί Έλληνες αμφιβάλλουν ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις οι πλούσιοι πέρασαν μια-δυο μέρες στη φυλακή, προτού απελευθερωθούν.
Από την πλευρά του, ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Χάρης Θεοχάρης συμφώνησε με ορισμένα από τα επιχειρήματα των εφοριακών, όπως για παράδειγμα για τον υπερβολικά μικρό αριθμό των ελεγκτών, ωστόσο δήλωσε πως αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη γραφειοκρατία. Κατά τον ίδιο, οι ελεγκτές επιμένουν σε πλήρεις ελέγχους, την ώρα που θα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα εάν έκαναν απλώς τα βασικά.
euro2day
Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/10/new-york-times-22.html#ixzz2jA3hiOAm
