Η ζωή βρίσκεται σε μια συνεχή ροή. Οι άνθρωποι και οι θέσεις εργασίας έρχονται και παρέρχονται. Μαθαίνουμε νέα πράγματα ξεχνώντας τα παλιά. Οι ζωές μας και οι απόψεις μας αλλάζουν. Ένας 17χρονος μπορεί να πιστεύει οτι η δημοτικότητα είναι ζωτικής σημασίας, ενώ ένας 67χρονος μπορεί να πιστεύει οτι η σχέση του με το Θεό είναι αυτό που μετράει περισσότερο. Τίποτα δεν μένει ίδιο. Το μόνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι είμαστε αυτό που είμαστε την εκάστοτε στιγμή.
Είναι Όλα ένα Όνειρο. Υπάρχει μια πιθανότητα αυτό που βιώνουμε αυτή τη στιγμή να μην είναι αλήθεια. Ακόμη και το Χόλλιγουντ φαίνεται να συμφωνεί. Πολλές ταινίες όπως το The Matrix διερευνούν αυτό το γεγονός. Αυτό που βιώνουμε ως ζωή θα μπορούσε να είναι ένα πολύ μεγάλο όνειρο, το οποίο βλέπει, μια διαφορετική μορφή ενός διαφορετικού όντος, σε ένα διαφορετικό σύμπαν.
Ωστόσο η εμπειρία του ονειροπόλου αυτού είναι πραγματική, με την έννοια ότι είμαστε εδώ και βιώνουμε αυτό που λέγεται ζωή. Αυτό είναι ίσως το μόνο για το οποίο είμαστε απολύτως σίγουροι ότι γνωρίζουμε.
Η Αληθινή Πραγματικότητα είναι αυτό που είμαστε στο εκάστοτε παρόν. Πώς μπορούμε όμως να ζούμε ως πνευματικά όντα, έχοντας ως δεδομένο ότι το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι το παρόν; Είναι πραγματικά πολύ απλό.
Αν δούμε τη ζωή σαν ένα μεγάλο όνειρο, τότε μπορούμε να πούμε ότι τα γεγονότα, οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις υπάρχουν και μπορούμε να συμμετέχουμε σε αυτές, αλλά χωρίς να προσκολλόμαστε, χωρίς να δημιουργούμε δράματα. Είναι παρόμοιο με το να βλέπεις μια ταινία. Όταν βλέπεις μια ταινία, συμμετέχεις στο μύθο που ξεδιπλώνεται. Χαίρεσαι, φοβάσαι ή ακόμα και χοροπηδάς βλέποντας τις διάφορες σκηνές της. Για την ακρίβεια, όσον αφορά το μυαλό σου, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά από το να ζεις εσύ ο ίδιος αυτά τα γεγονότα που βλέπεις στην οθόνη. Εκκρίνεται αδρεναλίνη όταν φοβάσαι, οι μύες σου συσπώνται, το πρόσωπό σου παίρνει εκφράσεις ανάλογες των ηθοποιών. Τι συμβαίνει όμως με μια ταινία; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μόλις κλείσουμε τη τηλεόραση αποστασιοποιούμαστε από τα δραματικά γεγονότα, τους θανάτους και τις τραγωδίες τις οποίες βιώσαμε. Αποστασιοποιούμαστε, διότι γνωρίζουμε πως ό,τι είδαμε ήταν ένα ψέμα.
Ο εγκέφαλός μας λοιπόν λαμβάνει τη πληροφορία αυτή και δε δίνει πια συνέχεια. Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν ξεχνάγαμε ότι είμαστε απλά μάρτυρες σε αυτή την ταινία; Από την άλλη, σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν είχαμε την ίδια στάση, αυτή του απλού μάρτυρα, στην πραγματική ζωή;
Και εάν η ζωή είναι πράγματι μια ταινία; Εάν το γνωρίζαμε αυτό και ήμασταν σίγουροι, τότε θα χαλαρώναμε και θα ξοδεύαμε περισσότερο χρόνο σε σημαντικότερα ζητήματα, όπως στην αυτογνωσία μας.
Είμαστε απλά μάρτυρες του τι συμβαίνει. Όταν λέμε “είμαστε αυτό” ή “είμαστε το άλλο” και βάζουμε ετικέτες στους εαυτούς μας, έχουμε απομακρυνθεί από αυτή τη συνειδητοποίηση. Αν σταματήσουμε τον προσδιορισμό με ετικέτες που ακολουθούν την λέξη “είμαστε”, τότε, όταν συμβαίνουν τα γεγονότα, είτε καλά είτε κακά, είτε τα επιθυμούμε είτε τα φοβόμαστε, δεν θα δημιουργούμε ιστορίες που θα συνδέονται με αυτές τις εμπειρίες και θα σταματήσουμε να υποφέρουμε.
Στην Καθαρή Συνείδηση, δεν υπάρχει δυστυχία, επειδή δεν υπάρχει νοητικός σχολιασμός. Θα εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο και την ευχαρίστηση, αλλά δεν θα δημιουργούμε σενάρια και ιστορίες για να συνοδεύουν αυτά τα γεγονότα. Εάν δεν τα πολεμήσουμε και δεν αντιστεκόμαστε σε αυτά, τότε θα συμβεί ό,τι και σε μια ταινία: θα γίνουν παροδικά!
Ας ζήσουμε στο Παρόν και θα απαλλαγούμε από τον Πόνο. Δεν χρειάζεται να υποφέρουμε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε στο τώρα. Είναι πραγματικά πολύ όμορφη και απελευθερωτική αίσθηση. Κάθε στιγμή, ό, τι κάνουμε, ας το κάνουμε έχοντας πλήρη συνείδηση και επίγνωση. Ναι, το μυαλό μας θα συνεχίσει να παρασύρεται προς τα πίσω θέλοντας να ανησυχήσουμε και να δημιουργήσουμε σενάρια για γεγονότα του παρελθόντος, αλλά θα συνειδητοποιήσουμε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ζήσουμε στο εδώ και τώρα, να είμαστε δηλαδή απλοί μάρτυρες των γεγονότων.
Ας ζούμε στο παρόν σε ό,τι κι αν συμβαίνει, είτε είμαστε με τους φίλους μας, είτε κάνουμε έναν περίπατο, είτε βλέπουμε ένα ηλιοβασίλεμα. Όταν είμαστε 100% παρόντες, η ζωή κυλάει όμορφα. Φυσικά, θα έχουμε νέες περιπέτειες και εμπειρίες, αλλά αυτό που δεν θα έχουμε είναι όλες τις νοητικές υστερίες και τα δράματα που μας κάνουν να υποφέρουμε. Δεν προσκολλόμαστε σε τίποτα, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν είναι πραγματικότητα, όπως ακριβώς και στη ταινία. Το μόνο που είναι πραγματικό είναι το Εδώ και Τώρα.
Όταν το μυαλό μας, το οποία προκαλεί πόνο σε όλους μας, συνεχίζει να ωθεί το δράμα στο κεφάλι μας, μπορούμε να πούμε, “Αυτό δεν είναι πραγματικά αληθινό. Το μόνο που είναι αληθινό είναι το Εδώ και Τώρα.” Αν επιστρέψουμε στο παρόν και συνειδητοποιήσουμε πως όλα όσα δημιουργούμε στο κεφάλι μας είναι μια ψευδαίσθηση, τότε θα κατανοήσουμε ότι είναι άσκοπο να εμπλεκόμασττε συναισθηματικά. Γιατί να εμπλακείς σε κάτι που δεν είναι αληθινό; Αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, τότε όλα εξαφανίζονται και ταυτιζόμαστε με το Ον που πραγματικά είμαστε.
Η Καθαρή Συνείδηση και η Πνευματική Φώτιση αφορούν την απελευθέρωση μας από οτιδήποτε νομίζουμε ότι είμαστε. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελευθερία.
του Dr Robert Puff
Μετάφραση: Μωυσής enallaktikidrasi.gr
http://mariosgenakritis.blogspot.gr/
Είναι Όλα ένα Όνειρο. Υπάρχει μια πιθανότητα αυτό που βιώνουμε αυτή τη στιγμή να μην είναι αλήθεια. Ακόμη και το Χόλλιγουντ φαίνεται να συμφωνεί. Πολλές ταινίες όπως το The Matrix διερευνούν αυτό το γεγονός. Αυτό που βιώνουμε ως ζωή θα μπορούσε να είναι ένα πολύ μεγάλο όνειρο, το οποίο βλέπει, μια διαφορετική μορφή ενός διαφορετικού όντος, σε ένα διαφορετικό σύμπαν.
Ωστόσο η εμπειρία του ονειροπόλου αυτού είναι πραγματική, με την έννοια ότι είμαστε εδώ και βιώνουμε αυτό που λέγεται ζωή. Αυτό είναι ίσως το μόνο για το οποίο είμαστε απολύτως σίγουροι ότι γνωρίζουμε.
Η Αληθινή Πραγματικότητα είναι αυτό που είμαστε στο εκάστοτε παρόν. Πώς μπορούμε όμως να ζούμε ως πνευματικά όντα, έχοντας ως δεδομένο ότι το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι το παρόν; Είναι πραγματικά πολύ απλό.
Αν δούμε τη ζωή σαν ένα μεγάλο όνειρο, τότε μπορούμε να πούμε ότι τα γεγονότα, οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις υπάρχουν και μπορούμε να συμμετέχουμε σε αυτές, αλλά χωρίς να προσκολλόμαστε, χωρίς να δημιουργούμε δράματα. Είναι παρόμοιο με το να βλέπεις μια ταινία. Όταν βλέπεις μια ταινία, συμμετέχεις στο μύθο που ξεδιπλώνεται. Χαίρεσαι, φοβάσαι ή ακόμα και χοροπηδάς βλέποντας τις διάφορες σκηνές της. Για την ακρίβεια, όσον αφορά το μυαλό σου, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά από το να ζεις εσύ ο ίδιος αυτά τα γεγονότα που βλέπεις στην οθόνη. Εκκρίνεται αδρεναλίνη όταν φοβάσαι, οι μύες σου συσπώνται, το πρόσωπό σου παίρνει εκφράσεις ανάλογες των ηθοποιών. Τι συμβαίνει όμως με μια ταινία; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μόλις κλείσουμε τη τηλεόραση αποστασιοποιούμαστε από τα δραματικά γεγονότα, τους θανάτους και τις τραγωδίες τις οποίες βιώσαμε. Αποστασιοποιούμαστε, διότι γνωρίζουμε πως ό,τι είδαμε ήταν ένα ψέμα.
Ο εγκέφαλός μας λοιπόν λαμβάνει τη πληροφορία αυτή και δε δίνει πια συνέχεια. Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν ξεχνάγαμε ότι είμαστε απλά μάρτυρες σε αυτή την ταινία; Από την άλλη, σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν είχαμε την ίδια στάση, αυτή του απλού μάρτυρα, στην πραγματική ζωή;
Και εάν η ζωή είναι πράγματι μια ταινία; Εάν το γνωρίζαμε αυτό και ήμασταν σίγουροι, τότε θα χαλαρώναμε και θα ξοδεύαμε περισσότερο χρόνο σε σημαντικότερα ζητήματα, όπως στην αυτογνωσία μας.
Είμαστε απλά μάρτυρες του τι συμβαίνει. Όταν λέμε “είμαστε αυτό” ή “είμαστε το άλλο” και βάζουμε ετικέτες στους εαυτούς μας, έχουμε απομακρυνθεί από αυτή τη συνειδητοποίηση. Αν σταματήσουμε τον προσδιορισμό με ετικέτες που ακολουθούν την λέξη “είμαστε”, τότε, όταν συμβαίνουν τα γεγονότα, είτε καλά είτε κακά, είτε τα επιθυμούμε είτε τα φοβόμαστε, δεν θα δημιουργούμε ιστορίες που θα συνδέονται με αυτές τις εμπειρίες και θα σταματήσουμε να υποφέρουμε.
Στην Καθαρή Συνείδηση, δεν υπάρχει δυστυχία, επειδή δεν υπάρχει νοητικός σχολιασμός. Θα εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο και την ευχαρίστηση, αλλά δεν θα δημιουργούμε σενάρια και ιστορίες για να συνοδεύουν αυτά τα γεγονότα. Εάν δεν τα πολεμήσουμε και δεν αντιστεκόμαστε σε αυτά, τότε θα συμβεί ό,τι και σε μια ταινία: θα γίνουν παροδικά!
Ας ζήσουμε στο Παρόν και θα απαλλαγούμε από τον Πόνο. Δεν χρειάζεται να υποφέρουμε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε στο τώρα. Είναι πραγματικά πολύ όμορφη και απελευθερωτική αίσθηση. Κάθε στιγμή, ό, τι κάνουμε, ας το κάνουμε έχοντας πλήρη συνείδηση και επίγνωση. Ναι, το μυαλό μας θα συνεχίσει να παρασύρεται προς τα πίσω θέλοντας να ανησυχήσουμε και να δημιουργήσουμε σενάρια για γεγονότα του παρελθόντος, αλλά θα συνειδητοποιήσουμε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ζήσουμε στο εδώ και τώρα, να είμαστε δηλαδή απλοί μάρτυρες των γεγονότων.
Ας ζούμε στο παρόν σε ό,τι κι αν συμβαίνει, είτε είμαστε με τους φίλους μας, είτε κάνουμε έναν περίπατο, είτε βλέπουμε ένα ηλιοβασίλεμα. Όταν είμαστε 100% παρόντες, η ζωή κυλάει όμορφα. Φυσικά, θα έχουμε νέες περιπέτειες και εμπειρίες, αλλά αυτό που δεν θα έχουμε είναι όλες τις νοητικές υστερίες και τα δράματα που μας κάνουν να υποφέρουμε. Δεν προσκολλόμαστε σε τίποτα, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν είναι πραγματικότητα, όπως ακριβώς και στη ταινία. Το μόνο που είναι πραγματικό είναι το Εδώ και Τώρα.
Όταν το μυαλό μας, το οποία προκαλεί πόνο σε όλους μας, συνεχίζει να ωθεί το δράμα στο κεφάλι μας, μπορούμε να πούμε, “Αυτό δεν είναι πραγματικά αληθινό. Το μόνο που είναι αληθινό είναι το Εδώ και Τώρα.” Αν επιστρέψουμε στο παρόν και συνειδητοποιήσουμε πως όλα όσα δημιουργούμε στο κεφάλι μας είναι μια ψευδαίσθηση, τότε θα κατανοήσουμε ότι είναι άσκοπο να εμπλεκόμασττε συναισθηματικά. Γιατί να εμπλακείς σε κάτι που δεν είναι αληθινό; Αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, τότε όλα εξαφανίζονται και ταυτιζόμαστε με το Ον που πραγματικά είμαστε.
Η Καθαρή Συνείδηση και η Πνευματική Φώτιση αφορούν την απελευθέρωση μας από οτιδήποτε νομίζουμε ότι είμαστε. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελευθερία.
του Dr Robert Puff
Μετάφραση: Μωυσής enallaktikidrasi.gr
http://mariosgenakritis.blogspot.gr/
